Francja Pooenie geograficzne Od pnocy Francja jest oblewana

Francja

Położenie geograficzne. Od północy Francja jest oblewana przez wody kanału La Manche i cieśniny Kaletańskiej , graniczy z Belgią i Luksemburgiem. Od zachodu z Zatoką Biskajską , na południu graniczy z Hiszpanią i Andorą oraz wodami morza Śródziemnego, Zatoki Lwiej i Morza Liguryjskiego. Od wschodu państwami granicznymi są Włochy, Szwajcaria i Niemcy. Do Francji należy również wyspa Korsyka, Gujana Francuska w Ameryce Południowej oraz Saint-Denis i Majotta w Afryce.

Ukształtowanie powierzchni. Największa nizina Francji- Nizina Francuska. Największym masywem jest Masyw Centralny. Na granicy Włoch i Francji znajduje się najwyższy szczyt Alp i Europy- Mont Blanc 4807 m n. p. m. .

Rzeki i jeziora. Jezioro Genewskie znajduje się w Szwajcarii i Francji. położone w obniżeniu tektonicznym między Alpami i Jurą. Najdłuższą rzeką we Francji jest Loara (1020 km) dwiema kolejnymi są Rodan i Sekwana.

Klimat i roślinność naturalna. W północnej i środkowej części Francji panuje klimat umiarkowany ciepły morski. Charakterystyczną dla tego klimatu roślinnością są lasy liściaste. Lata i zimy są ciepłe, najniższa średnia temperatura to ok. 3 C, a najwyższa – ok. 21 C. Na południu występuje klimat podzwrotnikowy śródziemnomorski, którego pierwotną roślinnością były lasy podzwrotnikowe, zastąpione polami uprawnymi wskutek działalności człowieka. Obecnie występuje tam makia. Najniższa średnia temperatura – ok. 10 C, najwyższa- ok. 30 C.

Rolnictwo. Francja zajmuje 1 miejsce w Europie w produkcji rolnej. Rolnictwo cechuje wysoka mechanizacja i daleko posunięta specjalizacja. Średnia powierzchnia gospodarstw rolnych wynosi ok. 27 ha. Użytki rolne zajmują 55, 5% powierzchni kraju, w tym grunty orne i sady 35% , łąki i pastwiska ok. 21%. Rolnictwo jest najbardziej rozwinięte na nizinnych obszarach północnej Francji i Basenu Akwitańskiego. Francja jest jednym z największych producentów zbóż, zwłaszcza pszenicy jęczmienia i kukurydzy ( 4 miejsce na świecie). Uprawia się również rzepak, słoneczniki, tytoń i len. W uprawie warzyw przeważają: pomidory, marchew, kapusta, cebula, w uprawie owoców : jabłka oraz winorośl, z której produkuje się wino.

Przemysł. Własne zasoby naturalne we Francji są bardzo małe. Wydobycie węgla kamiennego znacznie zmniejszyło się w porównaniu z latami 60. i 70. . Zasoby własnej ropy naftowej są niewielkie (ok. 3 mln ton), pokrywają tylko niewielką część potrzeb, zaspokajanych głównie importem (70 -75 mln ton). Powoli wyczerpują się złoża gazu ziemnego. Ważnym nośnikiem energii jest występujący w Masywie Centralnym uran. Wskutek wyczerpania się zasobów lub spadku opłacalności ich eksploatacji zanikło lub znacznie zmniejszyło się wydobycie wolframu, ołowiu, cynku, miedzi i innych metali. Z innych surowców naturalnych większe znaczenie mają sole potasowe wydobywane w Alzacji, sól kamienna - w Lotaryngii oraz siarka odzyskiwana w procesie przerobu ropy naftowej i gazu ziemnego.

Ludność. W Europie Francja zajmuje 4 miejsce pod względem ludności. Przyrost naturalny głównie w czasie międzywojennym spadł do 2, 8‰. W kraju znajduje się wielu imigrantów głownie z krajów Maghrebu, Portugalii, Turcji, Włoch, Hiszpanii, Czarnej Afryki. Dominującą religią jest religia chrześcijańska katolicka( 76%). Struktura wiekowa społeczeństwa jest typowa dla większości krajów rozwiniętych: 37, 9% ludności w wieku poniżej 30 lat, 16, 4% — w wieku 65 lat i powyżej, liczebna przewaga kobiet nad mężczyznami (105 kobiet na 100 mężczyzn). Przeciętna długość trwania życia mężczyzn — 76 lat, kobiet — 84 lata. Średnia gęstość zaludnienia wynosi 111 mieszkańców na km 2.

Kuchnia francuska: We Francji spożywane są trzy główne posiłki w ciągu dnia: • śniadanie (petit déjeuner) - składa się zazwyczaj z bagietki lub croissanta z dżemem lub masłem oraz kawy lub czekolady, które podawane są w małych miseczkach, by dzięki temu móc w nich zamaczać bagietkę. Coraz częściej podczas śniadania pije się także sok pomarańczowy. • obiad (déjeuner) - spożywany między południem a godziną 14. Jest posiłkiem obfitym, kilkudaniowym: najpierw podawane są przystawki (entrée), potem danie główne, sery, deser i kawa. Zupy nie stanowią nieodłącznego elementu obiadu i nie spożywa się ich zbyt często. • kolacja (dîner) - spożywana jest dość późno - między 20 a 22 i trwa zazwyczaj dość długo. Podawane są dania na ciepło. Podczas posiłków zawsze pije się wodę, nalewaną prosto z kranu, a do obiadu także wino, które ostatnio coraz częściej bywa zastępowane piwem.

Z jakich produktów słynie Francja ? • Sery- produkowane w ogromnych ilościach, rodzajach i kształtach. Rodzajów serów we Francji jest około 500. Najsłynniejsze to normandzki camembert, brie i roquefort. • Wina –ich produkcja osiągnęła swoje szczyty jakościowe i stanowią one często wzorzec dla zbliżonych jakościowo produktów z innych krajów. Nie wszystkie jednak wina francuskie są jakościowo najlepsze - produkowanych jest też dużo win średnich, a nawet poślednich. We Francji już pod koniec XIX wieku wprowadzono nadzorowaną przez rząd kontrolę jakości win i ich dość ścisły podział jakościowocenowy.

Warto odwiedzić:

Wieża Eiffla Najbardziej znany obiekt architektoniczy Paryża, rozpoznawany również jako symbol Francji. Jest najwyższą budowlą w Paryżu i piątą co do wysokości we Francji. Wieżę zbudowano specjalnie na paryską Wystawę Światową w 1889 r. Pomysłodawcami konstrukcji wieży Eiffla byli Maurice Koechlin i Emile Nouguier.

Pałac w Wersalu Został wzniesiony na polecenie Ludwika XIII w małej wiosce na południowy zachód od Paryża (Wersal). Początkowo miał on pełnić rolę pałacu myśliwskiego. W 1870 okupowany przez Niemców Wersal stał się sceną koronacji Wilhelma I Hohenzollerna na cesarza Niemiec. Proklamowano tu również Republikę Francuską.

Pałac w Wersalu

Mont Saint Michel Skalista wyspa pływowa w Zatoce Wzgórza Świętego Michała , w południowo-zachodniej Normandii, połączona z kontynentalną Francją groblą długości 1800 metrów.

Katedra Notre Dame Notre-Dame de Paris – gotycka katedra w Paryżu. Wzniesiono ją na wyspie na Sekwanie, zwanej Île de la Cité, na śladach po dwóch kościołach powstałych jeszcze w IX wieku.