Formaty plikw video AVI ang Audio Video Interleave

Formaty plików video

AVI (ang. Audio Video Interleave) to kontener danych audiowizualnych. Został wprowadzony w roku 1992 przez firmę Microsoft. Format AVI jest specjalną odmianą formatu RIFF. Od formatu RIFF zapożyczono sposób zapisywania danych poprzez ich podział na części. Zapisywanie danych umożliwia proces zwany kodowaniem, zaś odczyt dekodowanie. Technologia RIFF wykorzystana w formacie AVI daje możliwość kodowania danych nieskompresowanych lub poddanych kompresji. Najczęściej stosowane w nim formaty kompresji obrazu to Xvid, Div. X, Intel Real Time Video, Indeo, Cinepak, MJPEG,

MPEG-1 jest standardem kompresji dźwięku i ruchomych obrazów zaproponowanym przez MPEG. Format wideo MPEG-1 używany jest na Video CD. Jakość obrazu przy zwykłej przepustowości VCD jest w przybliżeniu porównywalna do tej znanych z kaset VHS. MPEG-1 Audio Layer 3 jest pełną nazwą popularnego formatu kompresji dźwięku, MP 3. Obraz ma rozdzielczość 352 x 288 pikseli i FPS 25 klatek na sekundę dla PAL, oraz 352 x 240 pikseli i FPS 30 dla NTSC

MPEG-2 - grupa standardów stratnej kompresji ruchomych obrazów i dźwięku zatwierdzona przez MPEG Od roku 1995 jest zatwierdzonym standardem ISO/IEC nr 13818. MPEG-2 jest standardem ogólnego kodowania ruchomych obrazów i związanych z nimi informacji audio. Format ten opisuje połączenie metod stratnej kompresji wideo i stratnej kompresji danych audio, które umożliwiają przesyłanie sygnału audio-wideo w telewizji cyfrowej oraz zapis na nośnikach danych (w szczególności optycznych jak DVD i Blu-ray, czy taśmowych jak DV). MPEG-2 jest szeroko stosowany jako format cyfrowych sygnałów telewizyjnych, które są transmitowane przez TV satelitarną, naziemną oraz kablową. Określa on także format filmów i innych programów, które są dystrybuowane na DVD i podobnych nośnikach danych. MPEG-2 powstał z powodu braków i niedociągnięć standardu MPEG-1.

MPEG-4 MPEG 4 – oznaczenie grupy standardów kodowania audio i wideo wraz z pokrewnymi technologiami. Główne zastosowania MPEG-4 to media strumieniowe w sieci Web, dystrybucja CD, wideokonferencje i telewizja. MPEG-4 przejął wiele elementów standardów MPEG-1, MPEG-2 i pokrewnych, dodając nowe możliwości, takie jak (rozszerzona) obsługa VRML dla renderowania 3 D, zorientowane obiektowo pliki złożone (zawierające obiekty audio, wideo i VRML), obsługa technologii DRM (zdefiniowanych jako zewnętrzne standardy) Standard MPEG-4 w różnych wariantach stosowany jest także w plikach WMA i WMV systemu Windows Media, w oprogramowaniu multimedialnym Apple Quick. Time, formacie Nero Digital, lansowanym przez producenta znanego programu do nagrywania płyt CD/DVD Nero Burning ROM, w plikach wideo zapisywanych przez niektóre telefony komórkowe z wbudowanymi kamerami wideo oraz Div. X/Xvi. D.

Video Compact Disc (VCD) to format zapisu cyfrowego strumienia audiowideo na płycie kompaktowej. Format ten jest poprzednikiem DVD. Płyta VCD nagrywana jest na zwykłej płycie CD w przynajmniej dwóch sesjach. Na pierwszej sesji znajdują się dane sterujące, informacje służące do korekcji błędów i czasem inne pliki (np. trailery, zdjęcia reklamowe itp. ). Na drugiej sesji umieszcza się właściwe pliki filmu. Może to być jeden lub więcej plików.

Super Video Compact Disc (SVCD) jest standardem nagrywania płyt bardzo podobnym do VCD, ale o wiele nowszym. Główną różnicą między tymi jest jakość obrazu. Na standardowej płycie (74/80 min) w standardzie SVCD można zmieścić od 35 do 60 minut nagrania w dobrej jakości, do 2 ścieżek audio (stereo) oraz 4 zestawów napisów do wyboru. Płyty odtwarzane są na większości odtwarzaczy DVD oraz oczywiście w komputerach osobistych wyposażonych w CD-ROM bądź DVD-ROM, za pomocą odpowiedniego dekodera. W standardzie SVCD można także używać menu oraz rozdziałów, podobnych do tych używanych na DVD.

Digital Video Disc Nazwa DVD powstała jako skrótowiec nieoficjalnej nazwy Digital Video Disc. W zamyśle twórców format DVD powstał do cyfrowego zapisu materiałów wideo, jednak rosnące zapotrzebowanie przemysłu komputerowego na nośniki o większej pojemności sprawiło, że DVD stał się formatem uniwersalnym. Dzięki wiązce światła lasera o krótszej długości fali możliwe stało się umieszczenie na płytach tej samej wielkości co CD większej ilości gęściej upakowanych ścieżek.

Div. X – stratna metoda kompresji obrazu filmowego, w nowszych wersjach zgodna z MPEG-4 część 2, pozwalającą zapisać na zwykłej płycie kompaktowej filmy o długości ok. 90 min i jakości niewiele ustępującej DVD-Video. Pierwotnie pod nazwą "Div. X ; -)" występowała nielegalnie udostępniona, zmodyfikowana wersja kodeka MPEG 4 autorstwa Microsoftu. Dokonał tego francuski haker Jérôme Rota. Autorzy Div. X-a postanowili jednak stworzyć własną implementację kodeka MPEG-4. W ten sposób powstał Project Mayo, z którego następnie wykształcił się obecny, komercyjny Div. X oraz otwarty Xvi. D.

Windows Media Video (WMV) Windows Media Audio (WMA) Windows Media Video - format kompresji filmów stworzony przez Microsoft. Windows Media Audio (WMA) - format kompresji dźwięku stworzony przez Microsoft. W zamierzeniach producenta ma konkurować z formatem MP 3.

Real. Media Format Real. Media — stworzony przez firmę Real. Networks na potrzeby Internetu, przeznaczony głównie do strumieniowej transmisji danych audio i wideo. W skład pakietu, oprócz formatu Real. Audio wchodzi format Real. Video. Zapis danych odbywa się za pomocą metody CBR (o stałej przepływowości). Pliki w tym formacie charakteryzują się bardzo małym rozmiarem, mają rozszerzenie *. rm. Rozszerzona wersja formatu Real. Media umożliwia zapis danych także metodą VBR (o zmiennej przepływowości). Pliki mają wówczas rozszerzenie *rmyb. Dużą zaletą tego formatu jest dobra jakość przy małym rozmiarze. Do dekodowania plików należy zainstalować pakiet Real Alternatiye.

Flash Video (FLV) Format Flash Video (FLV) — opracowany przez Adobe format plików multimedialnych powszechnie wykorzystywany do publikowania materiałów wideo w serwisach internetowych, np. You. Tube. Do odtwarzania plików FLV standardowo służy odtwarzacz multimedialny Adobe Flash Player, często dostępny jako wtyczka do przeglądarek internetowych, np. Internet Explorer, Fire. Fox, Opera. Ogromną zaletą formatu Flash Video jest kompatybilność z różnymi systemami operacyjnymi oraz możliwość odtwarzania plików za pomocą innych niż domyślny odtwarzaczy. Zawartość Flash Video może być także zapisywana w plikach SWE Pliki mają rozszerzenie *f. Iy

3 GP Format 3 GP — mówiąc o formatach plików cyfrowego wideo nie sposób pominąć wykorzystywanego głównie w telefonii komórkowej multimedialnego formatu 3 GP. Jest to uproszczona wersja formatu MP 4. Strumień wideo jest zapisywany w formacie MP 4 lub H. 263, strumień audio — w formacie AMR-NB lub AAC-LC. W pliku jest zapisywana również informacja o wielkości obrazu i przepustowości. Aby otworzyć plik w formacie 3 GP, na komputerze wystarczy zainstalować odtwarzacz multimedialny Quick Tirne wyposażony w specjalną wtyczkę. Pliki w innych formatach można konwertować na format 3 GP i odwrotnie.