Fiachra an Fear Brige Minteoir Aisling Gaelscoil Phdraig

Fiachra an Fear Bréige Múinteoir Aisling Gaelscoil Phádraig Naofa

Bhí fear bréige ann fadó agus Fiachra ab ainm dó. Chuir an feirmeoir é sa pháirc chun na préacháin a scanrú. Bhí seanéadaí agus seanhata ar Fhiachra.

Shíl na préacháin gur fear crosta é Fiachra, agus bhí eagla orthu teacht isteach sa pháirc. Bhí an feirmeoir an-sásta le Fiachra.

An Fómhar a bhí ann. Bhain an feirmeoir an chruithneacht. Ach d’fhág sé Fiachra sa pháirc. Shéid an ghaoth agus thit an bháisteach anuas ar Fhiachra. Ní raibh sé sásta. Bhí a chuid éadaí scríosta ar fad.

Tháinig an t. Earrach. Chuir an feirmeoir an síol. D’eitil na préacháin ar ais chuig an pháirc agus thosaigh siad ag gáire agus ag magadh faoi Fhiachra. “Tá an fear bréige marbh, ” a cheol siad!! D’ith siad an chruithneacht.

Ansin, tháinig an feirmeoir amach agus chonaic sé na préacháin. Bhí fearg mhór air. “Cén fáth nár chuir tú an ruaig ar na préacháin? Níl maitheas ar bith ionat. Déanfaidh mé fear bréige nua le cur i d’áit amárach!!” Thosaigh Fiachra ag caoineadh, bhí sé an-bhrónach

Bhí an t. Iora rua amuigh ag súgradh sa pháirc nuair a chuala sé Fiachra ag caoineadh. “Cad é atá ort? ” ar seisean. “Tá mo chuid éadaí stróicthe agus tá na préacháin ag magadh fúm, ” arsa Fiachra. “Agus tá an feirmeoir ag teacht ar ais le fear bréige nua a chur i m’áit. ”

“Stop sin. ” arsa an t. Iora Rua. “Éirigh as an chaoineadh sin. Fág fúm é, gheobhaidh mise éadaí nua duit, a chara mo chroí!”

“Ó, go raibh míle maith agat!!! Is fíorchara thú a stór. ”

Amach leis an Iora Rua ar an bhóthar. Tháinig an oíche agus d’éirigh sé dorcha. Bhí Fiachra ag fanacht leis an Iora Rua teacht abhaile ach níor tháinig sé. I ndiaidh tamaill, thit Fiachra ina chodladh.

Nuair a mhúscail sé ar maidin, bhí éadaí nua air. Bhí bríste nua air, léine nua air agus hata nua air. Bhí Fiachra iontach sásta. Ach nuair a tháinig na préacháin isteach sa pháirc, thosaigh siad ag gáire arís.

Thosaigh Fiachra ag caoineadh arís. Ansin, tháinig an t. Iora rua. “Na bí ag caoineadh a thaisce, tá plean agam. ” Ghlac sé druma mór amach as a mhála. “Seo bronntanas duit, a chara, ” ar seisean.

Nuair a tháinig na préacháin isteach sa pháirc an mhaidin sin, thosaigh Fiachra ag bualadh go láidir ar an druma. Scanraigh na préacháin agus d’eitil siad i ngach treo. Bhí áthas an domhain ar Fhiachra. Go tobann, chuala Fiachra bualadh bos taobh thiar de. Cé a bhí ann ach an feirmeoir.