Evropa Vukasin Jovanovi VI 5 Naziv Evropa Evropa

Evropa Vukasin Jovanović VI 5

Naziv Evropa "Evropa" je ime žene u grčkoj mitologiji koju je oteo Zevs u liku bika. Evropa se kao geografski pojam prvi put pominje u jednoj od hesiodovskih himni, i označava dio kontinentalnog grčkog teritorija. U kasnijim izvorima Evropa je i oznaka jednog od dva ili tri kontinenta, što su ih poznavali Grci, no najčešće nastupa kao ime za dijelove Grčke i današnjeg Balkana. Izvorno Evropa je bila dio Balkanskog poluotoka. Ime su u 4. vijeku počeli prisvajati apologeti kristijanizacije današnje Francuske, a zatim apologeti karolinškog

Istorija stvaranja terena U evoluciji Zemlje postoje dva, vremenski gledano, velika geološka perioda. Prvi period, znatno duži, je period pre kambrijuma, koji se naziva proterozoik a ima još nekoliko naziva poznatih u geološkoj i paleontološkoj literaturi. To je period pre paleozoika (pre kambrijuma, prve periode paleozoika), dok bi se ostali nazivi, poput naziva azoik, mogli prevesti kao vreme "bez života" ili "pre života na Zemlji" i slično. Ovaj rani period za nastanak i formiranje današnjeg

Paleozoik Pretpostavlja se da su tokom kambrijuma na severnoj hemisferi postojale tri mikrokontinentalne celine ili platforme, a jedna od njih Baltička, je pripadala Evropi. Smatra se da je već u kambrijumu na prostoru između Španije i jugoistočne Azije, postojala geosinklinala (po teoriji geosinklinala) Tetis (kambrijski sedimenti nađeni su u Španiji, Portugalu, južnoj Francuskoj ). Pored Tetisa postojala je i Grampijensko skandinavska geosinklinala. Tokom ordovicijuma veći deo Evrope je i dalje pod vo dom. Glavno kopno je

Mezozoik je u geološkoj literaturi poznat kao, tektonski, relativno miran period, pa je tako bilo i na prostorima današnje Evrope. U trijasu na mestu nekadašnje Hercinske geosinklinale, bili su izdignuti venci Hercinida, a okolo je bilo plitko epikontinentalno more koje je plavilo oblasti Nemačke (Hanover, Tiringija, Franačka i Švapska oblast), potom na za zapadu oblast Francuske, Belgiju, Holan diju, Veliku Britaniju, a to more dopiralo je i do Pirinejskog poluostrva.

Kenozoik je prepoznatljiv po tome što dolazi do niza velikih promena, naročito u oblasti Mediteranske geosinklinale. Kopnene mase na Zemlji se postepeno približavaju današnjem stanju, drugim rečima kontinenti (pa i Evropa) i okeani postepeno sve više dobijaju današnje konture. Za vreme paleocena u Evropi su postojala dva vodena basena: Severno more, koje je obuhvatalo južne delove Engleske, zatim se širilo preko Francuske, Belgije i Nemačke. U južnoj Evropi nalazio se Tetis koji je bio sveden na usku zonu na Jadransku geosinklinalu i Provansanski zaliv.

Geografija Moglo bi se reći da je Evropa poluostrvo koje se sastoji od više manjih poluostrva. Pretežno je nizijska, ali ima planinske lance u unutrašnjosti, na severu i na jugu. Glavni planinski lanac su Alpi, a najviši vrh je Elbrus u Rusiji (5. 630 m). Velike reke u središnjem delu su važni plovni putevi. Evropa uglavnom ima umerenu klimu i ravnomerno raspoređena četiri godišnja doba. Tri glavne klime su sredozemna na jugu, okeanska na zapadu i severu, i kontinentalna u središnjem i istočnom delu.

Granice Dugo se raspravlja o preciznom mestu granica Evrope. Evropa, u stvari, nije pravi "kontinent", već predstavlja deo Evroazije, pa zato nije lako označiti gde tačno prestaje Evropa a gde počinje Azija. S druge strane, granice Evrope često su diktirane granicama kultura, ekonomije, i politike, usled čega danas postoji nekoliko "Evropa" koje, ujedno, označavaju različite stvari. Smatra se da je planinski venac Ural zajedno sa rekom Ural, prirodna, istočna

Regije Evropa se tradicionalno deli na pet geografsko kulturnih područja: Balkan Istočna Evropa Skandinavija Srednja Evropa Zapadna Evropa

Reljef Od svih kontinenata Evropa je najrazuđeniji kontinent. Ona sama je jedno veliko poluostrvo. Posmatramo li nju kao kontinent onda na tom poluostrvu (kontinentu), na poluostrva i ostrva otpada 28% njene celokupne površine. Posmatrano iz drugog ugla oko 62% evropskog prostora nalazi se blizu mora, a samo za 38% toga prostora moglo bi se konstatovati da je udaljeno od mora.

Raščlanjeno st reljefa Na razuđenost Evrope velikog uticaja ima raščlanjenost njenog reljefa. Vertikalna raščlanjenost reljefa Evrope nije toliko izra zita u odnosu na druge kontinente koliko je to horizontalna raš članjenost. Obale Evrope duge su 41. 000 km (po nekim autorima 38. 000 km, ali smatramo tačnijim prvu cifru). Sa tom dužinom obale Evropa je najrazuđeniji kontinent (na 1. 000 km² površine Evrope dolazi 4, 1 km obale). Uporedi li se to sa drugim kontinentima taj koeficijent je najveći (kod

Fasade U Evropi se mogu izdvojiti najmanje tri fasade veza ne za morske i okeanske površine i obale: Atlantska, Arktička i Mediteranska fasada. Atlantska fasada nalazi se u zapadnoj Evropi. Na severozapadu Atlantik zapljuskuje obale Norveške. Delovi Atlantskog okeana su Severno more i Baltičko more. Severno bi se moglo nazvati i ivičnim, a Baltičko unutrašnjim morem. Do Baltičkog mora se stiže kroz tri prolaza (moreuza): Skagerak, Kategat i Sund. Baltičko more se račva u tri zaliva: Botnički zaliv (Švedska Finska), Finski zaliv (Finska Rusija) i

Atlantska fasada Arktička fasada (francuska obala nedaleko od Avra) nalazi se u severnoj Evropi, mada su Barencovo i Belo more pre ogranci Atlantskog nego Severnog ledenog okeana, zahvaljujući blagotvornom uticaju Golfske struje. U kontinualnom smislu ova mora jesu ogranci Severnog ledenog okeana, ali po svim drugim osobinama oni to nisu, kao što je to npr. susedno Karsko more.

Arktička fasada Severna Evropa u regionalnom smislu malo zalazi u polarne, arktičke, regije (izuzev Poluotoka Kola). Ovde je od velikog značaja položaj Nove Zemlje, koja je preko ostrva Vajgača, produžetak Urala. Nova Zemlja je duga 820 km i pruža se skoro meridijanski. Ona "smeta" morskoj struji koja polazi od Beringova prolaza Azije i kreće se prema zapadu. Kao barijera i zid, svojim položajem, našla se tu Nova Zemlja koja štiti Barencovo i Belo more. Ona zatvara prolaz ledenim santama, koje sa istoka putuju prema zapadu, prema Grenlandu.

Mediteransk a fasada (pogled na Mediteranska fasada je treće pročelje Evrope. To Gibraltar) je Mediteran, to je more u sred kopna, to je Sredozemlje. Ovo more je nastalo u sinklinali Tetis je kolevka svih mlađih venčanih planina Evrope. Tu se, od četiri veća poluostrva Evrope, nalaze tri: Pirinejsko (Iberijsko), Apeninsko i Balkansko poluostrvo. Ona približuju Evropu Africi odnosno Aziji. Ova poluostrva podelila su Sredozemno more, na zapadni i istočni deo (uzročnici podele su Apeninsko poluostrvo i ostrvo Sicilija), potom na niz manjih mora, kao što su: Ligursko more (zaliv), Tirensko, Jonsko, Jadransko, Egejsko, Levantsko,

Nizije i planine Po vertikalnoj raščlanjenosti reljefa, Evropa je dosta nizak kontinent. Srednja visina Evrope je istovetna sa visinom Australije oko 300 m (srednja visina Azije je blizu 1. 000 m). Morfometrijski podaci pokazuju da evropski prostor ima sledeće morfometrijske vrednosti: od 0 do 200 m visine je 60%, od 200 do 500 m je 24%, od 500 do 1. 000 m je 10%, od 1. 000 do 2. 000 m je 5% i više od 2. 000 m visine je 1% Evrope. Iz ovih podataka jasno proizilazi da se preko četiri petine Evrope nalazi ispod 500 m nadmorske visine, tri petine su nizije (visina

Nizije i planine U ravnice spadaju velika Ruska ploča (Istočnoevropska nizija). U ovu kategoriju evropskog reljefa (po me nutih 74%) spada i uravnjeni deo kaledonskog i hercinskog porekla. Iz ugla regionalne geografije ove ravničarske predele svrsi shodnije je podeliti na regionalnom principu. Pored Istoč noevropske nizije, potrebno je pomenuti ostale delove kontinualnih nizija Evroazije (deo koji pripada Evropi) kao što su nizijski delovi Severne Evrope, Poljske, Nemačke, Belgije, Holandije, severne Fran cuske (jednim nazivom Nizozemlje), potom

Nizije i planine One se neprekidno pružaju od Atlantika do Urala, pa i istočnije od Urala, pod zajedničkim nazivom kontinualne nizije Evroazije. Druge su, svojim položajem, vrlo blizu Atlantika (npr. Akvitanija) ili Mediterana (npr. nizija u dolini Poa). Kroz većinu njih protiču reke, koje ih čine plodnim i one su naj važniji deo prostora Evrope za stanovništvo, privredu, saobraćaj dale ko više nego što su to planinski predeli kontinenta.

Nizije i planine Ako naš kontinent uporedimo sa australijskim prostorom, jer su sre dnje visine ova dva kontinenta iste, onda ipak vidimo da je Evropa u pogledu vertikalne raščlanjenosti nizak kontinent. Na primer australijski kontinent (vrh Mount Kosciuszko 2. 235 m, u Australijskim Alpama) kome pripadaju Nova Gvineja (vrh Nasu 5. 030 m) i Novi Zeland (vrh Mt Kuk 3. 756 m), ima veće visne nego Evropa. evropu neki nazivaju "potkontinentom", jer

Geografsko kulturna podela Evropa ima površinu od 10 392 855 km², što je 7% svetskog kopna. Moglo bi se reći da je Evropa poluostrvo koje se sastoji od više manjih poluostrva. Pretežno je nizijski, ali ima planinske lance u unutrašnjosti, na severu i na jugu. Glavni planinski lanac su Alpi, čiji je najviši vrh Mont Blanc visok 4. 807 m. Velike reke u središnjem delu su važni plovni putevi. evropa uglavnom ima umerenu klimu i ravnomerno raspoređena četiri godišnja doba. Tri glavne klime su sredozemna na jugu, okeanska

Geografsko kulturna podela Evropa ima oko 730 miliona stanovnika. Gustina naseljenosti iznosi 32 stanovnika po kvadratnom kilometru. Glavne religije: 55% katolici, 25% protestanti, 13% pravoslavci i 7% muslimani. prosečno životno doba: 68, 3 godine za muškarce i 77 godina za žene. Većina evropskih jezika ima zajednički koren u indoevropskoj jezičkoj porodici. Jezik koji je najviše uticao na ostale jeste

Naseljavanj e i kratka istorija Homo georgicus, koji je živeo pre oko 1. 8 miliona godina u Gruziji, je nastariji otkriveni hominidi u Evropi. [4] Područja bivše Jugoslavije, Španije i Francuske potvrđuju postojanje Homo erectusa pre milion godina. [5] Kromanjonci su se pojavili pre 40. 000 godina. Stara Grčka se smatra kolevkom evropske kulture. Rimsko carstvo, a s njim i hrišćanstvo, ujedinilo je veliki deo

Naseljavanj e i kratka istorija Evropa se redefiniše u 16. veku zbog renesanse i prekookeanskih kolonija. Nastaju jaka kraljevstva i budi se nacionalizam. Francuska revolucija i industrijska revolucija donose inovacije kojima će Evropa u 19. veku zavladati celim svetom. Dva svetska rata 20. veka vode se najvećim delom na evropskom tlu. Evropa gubi svetsku prevlast i kolonije, a Hladni

Velika seoba Razdoblje od 500. do 1000. godine je presudno za stvaranje Evrope, jer se tad narodi, smirivši se posle raznih seoba, nastanjuju, pa će se stvoriti različite države. Dešavaju se tri migracijska pokreta: Germana: koji je počeo u Antičko doba; germanski prodor se nastavlja sa anglo saksonskom dominacijom na Englesku (V VI v. ), širenjem franačkog gomena u VI i VIII veku, naseljavanjem Lombarda i dolina Poa. Slovena i Avara: iz svojih prvih naseobina, koje su se nalazile verovatno između Elbe i

Pokrštavanje Hrišćanstvo se prvo raširilo u Rimskom carstvu. Posle propasti carstva učvršćuje se u oblastima Severa i Istoka, naseljenima Germanima, Slovenima, Mađarima i Skandinavcima. Za razliku od drugih germanskih kraljevina koje su se poklonile arijanizmu, Franci se pokrštavaju u katolicizam (Klovisovo krštenje 498. ili 499. godine) što omogućava crkvi da igra glavnu ulogu u novim uređenjima varvarskog sveta. Glavne etape pokrštavanja su: jevanđelizacija Engleske

Ekonomska kriza i fašizam Evropa dvadesetih godina prošlog veka postaje finansijski veoma zavisna od Sjedinjenih Država. Naročito se Nemačka mnogo zadužuje, kako bi platila ratne odštete koje duguje Francuskoj i kako bi finansirala svoj ekonomski uspon. Tako je Američka secesija 1929. godine imala ozbiljne reperkusije u Evropi, gde dolazi do ogromnog porasta nezaposlenosti, koja dostiže najveći stepen u Nemačkoj i Velikoj Britaniji 1933. god. Ta kriza pogoduje dolasku nacista na vlast (1933).

Drugi svetski rat i podela Krajem 1941. Hitlerova Evrope. Nemačka dominira nad Evropom, izuzev nad Velikom Britanijom i nekoliko neutralnih zemalja kao što su Španija, Portugal, Švajcarska i Švedska. Nacistička Nemačka stavlja u pogon plan za uništenje Jevreja, kojih je više od 5 miliona stradalo. SAD i SSSR angažuju velike snage za oslobođenje Evrope (1943 1945). Rat preuzrokuje smrt 30 miliona Evropljana i ogromna materijalna razaranja. Nakon rata granice istočne i centralne Evrope su veoma