ERKEN OCUKLUK DNEM PROGRAMLARININ TANITIMI ERKEN OCUKLUK ETM

*ERKEN ÇOCUKLUK DÖNEMİ PROGRAMLARININ TANITIMI *ERKEN ÇOCUKLUK EĞİTİMİ YAKLAŞIMLARI *ERKEN ÇOCUKLUK DÖNEMİNDE ÖZEL EĞİTİM HİZMETLERİ

« Çocuklara yatırım yapmak için, onların birer yetişkin olmasını bekleme lüksümüz olmadığı gibi, onlar okula başlayana dek, bekleme lüksümüz de yok. Çünkü o zaman müdahale etmek için çok geç olabilir. »

Çocuklar, davranışları, duygu ve düşünceleri ile gelişim özellikleri bakımından yetişkinlerden farklı, öğrenmeye, gelişip, değişmeye açık, son derece alıcı, kendilerine özgü varlıklardır. Bu yüzden erken dönemde uyarıcılarla karşıya gelmeleri, iyi düzenlenmiş bir ortamda, iyi planlanmış, kaliteli bir eğitim almaları son derece önemlidir.

Yapılan araştırmalara göre, 17 yaşına kadarki zihinsel gelişmenin, % 50’sinin 4 yaşına, % 30’unun ise, 4 yaşından 8 yaşına kadar oluştuğu, 18 yaşına kadar gösterilen okul başarılarının % 33’ünün 0 -6 yaşına kadar, aldıkları eğitime bağlı olduğu görülmüştür.

OECD Araştırmaları, Türkiye’de erken çocukluk eğitimi alan ve almayan öğrenciler arasında, iki okul yılına denk gelen başarı farkı olduğunu gösteriyor. 0 -8 yaş çocuğun gelişiminin en hızlı ve en kritik yıllarıdır. Bu yıllarda temeli atılan beden sağlığı ve kişilik yapısının ileri yaşlarda yön değiştirmeden daha çok aynı yönde gelişmesi şansı daha büyüktür. Uzun yıllara dayalı araştırmalarda, çocukluk yıllarında kazanılan davranışların büyük bir kısmının yetişkinlikte, bireyin kişilik yapısını, tavır, alışkanlık, inanç ve değer yargılarını biçimlendirdiği gözlenmiştir. Bu açıdan erken çocukluk eğitimi çocuğun ilerideki yaşamını etkileyecek önemli bir süreçtir.

HEDEF NE? Çağdaş toplumun gereksinimi olan duygu ve düşüncelerini özgürce anlatabilen, Araştırmacı, meraklı, girişimci, üretici Karşılaştığı problemlere çözümler ve seçimler üretebilen Kendi kendine kararlar verebilen ve kararlarının sorumluluğunu üstlenebilen Kendi haklarını bilen, başkalarının haklarına saygı duyan Sahip olduğu gücü en üst düzeyde kullanabilen Kendi kendini denetleyebilen bireyler yetiştirebilmektir.

ERKEN ÇOCUKLUK DÖNEMİ PROGRAMLARI Erken Çocukluk Eğitimi'ne yönelik dünyada kabul görmüş farklı program yaklaşımları vardır. Pek çok okul bu yaklaşımları temel alır ve kendini bu yaklaşımlar ile tanıtır. Yaklaşımlardan her biri çocuklardaki bazı özelliklere değer verir ve onlarda belirli davranışları teşvik etmeyi hedefler. Programlarını ve tüm etkinliklerini bunu dikkate alarak yapılandırırlar.

High/Scope Eğitim Yaklaşımı High/Scope Eğitim Yaklaşımı, 1962 yılında ABD’de David P. Weikart ve meslektaşları tarafından geliştirilen ve bugün dünyanın bir çok ülkesinde uygulanmakta olan bir okul öncesi eğitim yaklaşımıdır. Bu yaklaşımın oluşturulmasına Piaget’in kuramları rehberlik etmiştir. Bu yaklaşımda çocukların en fazla kendilerine planlayıp uyguladıkları etkinliklerden öğrendikleri anlayışı esastır. Bir diğer deyişle, High/Scope Programı erken çocukluk eğitiminde “etkin öğrenme” kavramını temel alır. Çocukların kendi tercihlerini yapmalarına, karar alma mekanizmalarının geliştirilmesine, sorumluluk almayı öğrenmelerine, öz disiplin ve yeteneklerinin geliştirilmesine destek verilir. Çocukların yaratıcı, girişken, sorgulayıcı, kendini rahatça ifade edebilen, başkalarının görüşlerine açık bireyler olarak yetişmeleri teşvik edilir. Bunun sonucunda da çocuğun dil gelişimi (dili kullanma becerisi-kendini ifade yeteneğidüşünme süreci vs) gelişir.

MONTESSORİ YAKLAŞIMI Montessori yaklaşımının temelleri fizikçi ve eğitimci olan Dr. Maria Montessori tarafından atılmıştır. Günümüzde Montessori yaklaşımı birçok ülkede okul öncesinde ve ilköğretimde bir eğitim modeli olarak uygulanmaktadır. Montesorri yaklaşımının temeli bireysel eğitime dayanır. Yetişkinin çocuğun gelişim sürecinde yapabileceği tek şey çocuğun önündeki engelleri kaldırmak ve onun ihtiyaçlarını karşılamaktır. Bu yaklaşımda her çocuğun kendine özgü birey olduğu ve kendi kapasitesi doğrultusunda öğrenebildiği kabul edilir. Çocuklara araştırma, deneme, hatalar yapma ve bunları kendilerine düzeltebilmeleri için fırsatlar tanınmalıdır. Eğitim çocuğun sahip olabileceği deneyimleri zenginleştirme ve tecrübelerini ilerletme yönünde ona olanaklar sunulmasıyla mümkün olabilir. Bu yaklaşımda öğretilecek olan bilgiler, çocukların anlayabileceği düzeyde somutlaştırılır ve ezber kaygısı olmadan öğrenilmeleri için de bir takım yöntem ve materyallerle sunulur. Farklı duyu organları ile materyallerin çeşitli özelliklerini keşfetmeleri, öğrenmeleri için çocuklara özgür ve rahatlatıcı bir ortam sunulur. Çocuklara ihtiyacı olan çevreyi sağlamak ve o çevre içerisinde bağımsız bir şekilde öğrenmesine olanak sunmak esas alınır. Montessori yaklaşımında gerçeklik ve doğallık büyük önem taşır.

Sınıflarda ve okuldaki diğer alanlarda çocuklar istedikleri şekilde, özgürce dolaşma hakkına sahiptirler. Aynı zamanda, sınıflarda alışılmışın dışında, farklı yaş gruplarından çocuklar bulunur. Bu sistem, çocukların birbirlerinden öğrenmelerine, deneyim kazanmalarına ve toplumsal gelişimlerine olanak sağlamaktadır. Sınıflarda, çocuğun istediği etkinliği seçebilmesi için gerekli ortam hazır bulunur. Çocuklar, ilgilerine göre seçtikleri etkinliklerle, istedikleri süre boyunca ilgilenirler.

PYP (İLK YILLAR PROGRAMI) PYP (Primary Years Program - İlk Yıllar Programı), 3 -12 yaş arasındaki çocuklar için tasarlanmış uluslararası geçerliliği olan disiplinler arası bir eğitim programıdır. Öğrencilerin neler öğrenmesi gerektiği, eğitim yöntemleri ve değerlendirme stratejileri hakkında yol gösteren uluslararası bir müfredat modeline sahiptir. Öğrencilerin sınıf içinde ve dışında tüm açılardan gelişmesini amaçlamaktadır. Bu program öğrencilerin akademik, sosyal, fiziksel, duygusal ve kültürel açılardan pek çok ihtiyacını karşılamaktadır. PYP’nin uluslararası eğitimin ne olduğu ve nasıl olması gerektiğine dair bir felsefesi vardır. Eğitim, genç insanların bireysel yeteneklerini geliştirici ve sınıf ortamında edinilen deneyimleri dış dünyada uygulanabilir kılan ve sorgulamayı destekleyen bir yaklaşıma sahip olmalıdır. Öğrenciler, akademik ve entellektüel bilgiye ulaşmanın yanı sıra, uluslararası bir bilinç edinebilmeli ve sorumlu bir vatandaş olmayı öğrenmelidir.

Waldorf Yaklaşımı Waldorf eğitim yaklaşımı 1919 yılında Rudolf Steiner tarafından geliştirilmiştir. Waldorf yaklaşımı eğitimi bir sanata dönüştürmeyi amaç edinen bütüncül bir yaklaşımdır. Çocukların sosyal, duygusal, ruhsal, ahlaki, fiziksel ve zihinsel açılardan dengeli bir biçimde ve çok yönlü olarak gelişebilmesini amaçlar. Çocukların bireyselliğini, özgüvenlerini ve bütünlüğünü desteklemeye ayrıca önem verilir. Çocukların sanat, müzik, hareket ile öğrendikleri; keşfederek, deneyimleyerek yaşantılarını zenginleştirdikleri düşünülür. Çocukların birbiriyle rekabet etmektense birbirlerine saygı duyarak, yardımlaşarak toplumsal aidiyet duygusu edinmeleri teşvik edilir.

BANK STREET YAKLAŞIMI Bank Street yaklaşımı çocuk odaklı bir eğitim sistemidir. Çocuklar aktif olarak deneyimler kazanan, öğrenen, anlatan ve uygulayan bireylerdir. Seçim yapma, aktif olarak araştırma, deneyerek ve keşfederek öğrenme, programın temel unsurlarıdır. Program ilgili grubun beceri ve bilgilerine göre şekillenebilir ve değişmez bir program oluşturmaya gerek yoktur. Eğitim sosyal yargıyı yükseltmek, yaratmak ve demokratik sürece katılımı arttırmak için etkili bir araçtır. Bank Street yaklaşımında okul, çocukların yaratıcı ve öğretici deneyimler yaşadığı, dayanışmayı öğrendiği, ezberci öğrenme yerine eleştirel düşünmeyi öğrendiği, bireyselliği ve sosyal demokrasi değerlerini öğrendiği bir ortamdır. Okul akademik becerilerin öğrenildiği bir kurum olmanın ötesindedir. Okul çocuğun hayatının her alanında yetkinlik kazanmasını sağlar, özerk olmasını fakat aynı zamanda toplumsal aidiyet kazanmasını destekler. Okul sosyal dünya ile bağlantılı bir yerdir, sadece akademik bilginin öğrenildiği izole edilmiş bir yer değildir. Bank Street Yaklaşımı sadece bireyi değil, bireylerin etkileşimde bulunduğu toplumun her kesimini-aile, okul, vb. -geliştirmeyi hedefler. Eğitim daha iyi bir toplum için gereklidir.

PROJE TABANLI ÖĞRENME Proje Tabanlı Öğrenme, öğrencinin aktif katılımını teşvik eden, üst düzey bilişsel aktiviteleri destekleyen, çok çeşitli araç ve kaynak kullanımını gerektiren; akademik sosyal ve hayat becerilerini birlikte ele alan ve teknoloji kullanımını vurgulayan bir öğretim modelidir

Öğrencilerin, kendilerine özgü bir biçimde çalışmalarına, problem çözmelerine, düşünmelerine, sorgulamalarına, bilgiye erişmelerine, işlemelerine ve harmanlamalarına imkan sağlar. Hem bireysel hem de ekip olarak yapılabilen projeler sayesinde öğrenciler işbirliği içinde sınıf arkadaşlarıyla çalışma imkanı bulurlar. Proje tabanlı öğrenme yaklaşımında temel amaç, öğrencilere mevcut bilgileri aktarmaktan çok bilgiye ulaşma becerilerini kazandırmaktır. Bu yaklaşımda çeşitli bilgiler arasındaki İlişkileri görebilen, bilgiyi örgütleyip yeni bilgiler üretebilen ve ürettiği bilgiyi başkalarının hizmetine sunabilen bireyler yetiştirilmesi amaçlanmaktadır.

Proje Destekli Eğitim’de “proje” daha fazla öğrenilmeye değer bir konunun çocuklar tarafından derinlemesine incelenmesi anlamına gelir. Proje önerileri öğretmen veya çocuk tarafından rastlantıyla ortaya çıkarılan bir olay ya da problem ile ilgili olabilir. Proje yaklaşımı ile derinlemesine yapılan incelemeler sırasında çocuklar kendi çözümlerini bulurken öğretmen sorunları biçimlendirir, çocukların çözüm ve kaynak bulmalarına yardımcı olarak kolaylaştırıcı rolünü üstlenir. Proje sonunda bir sonuç ürün ortaya koyulur. Proje Destekli Eğitim bir metottan çok, bir yaklaşım tarzıdır. Projeler, küçük çocukların dramatik oyun, el işi ve resim gibi aktiviteleridir. Soru sorma ve araştırma yapmanın yanı sıra çocuklar, aktivitelerine kendileri karar verir; sorun çözme yeteneklerini geliştirme fırsatı bulurlar; öğrendiklerini paylaşırlar; projelerde edindikleri bilgileri kullanabilirler.

Erken Özel Eğitim Programları, Amaçları ve Özellikleri Erken özel eğitim programlarının genel amaçları şöyle gruplanabilir: Çocuklar için: (a) gelişimsel becerilerin en iyi şekilde kazanılmasını sağlama; (b) belirli durumlarda ve ortamlarda birlikte yaşayacakları topluma uyumlarını en üst düzeye çıkarma; (c) kişisel bakımlarını yapabilme düzeylerini ve sosyal yaşamlarının kalitesini arttırma. Aileler için: (a) çocuklarıyla ilgili uygun kararları alabilme; (b) çocuklarıyla, hem aile hem de çocuk için doyurucu ve yararlı şekilde etkileşimde bulunabilme; (c) çocuklarının gelişimine katkıda bulunabilme; (d) toplumla bütünleşme. Hizmeti sağlayanlar için: (a) gelişim yetersizlikleri olan çocukların ve ailelerinin toplum tarafından kabulünü arttırma; (b) erken özel eğitim programlarını uygulama ve geliştirme; (c) gelişim yetersizlikleri olan çocukları, ailelerini ve sunulan hizmetleri destekleme ve savunma.

Ailelere sağlanan erken özel eğitim programlarının temel özellikleri Aileyi karar verme, planlama, değerlendirme ve uygulama düzeyinde programa katma. Hizmetleri, sadece çocuğu değil bütün aileyi işin içine katacak şekilde geliştirme ve planlama. Amaçların oluşturulmasına ve uygulamanın öncelikle aile tarafından planlanıp yürütülmesine rehberlik etme. Aileye seçenek önerme ve ailenin katılım oranı hakkındaki kararına saygılı olma.

Erken Eğitim Modelleri Eve dayalı Programlar Kuruma dayalı Programlar Eve ve kuruma dayalı Programlar ü Küçük adımlar ü Portage

Eve dayalı Programlar Uzman aileyi evinde ziyaret eder ve tüm erken özel eğitim çalışmaları evde yürütülür. Eve dayalı uygulamalar, ailenin gereksinimlerini kendi ortamında belirlemek, uzmanın aileyle birlikte planlamalar yapması ve aileye gerekli olan bilgiyi sağlaması açısından oldukça ideal ortamlardır.

Kuruma dayalı Programlar Ailenin kuruma gelmesiyle tüm erken özel eğitim çalışmaları kurumda yürütülür. Eve ve kuruma dayalı Programlar: Zaman zaman uzmanın eve, zaman da ailenin kuruma gelmesiyle erken özel eğitim çalışmaları evde ve kurumda yürütülür.

DİKKAT !!! Çocuklarımızın, bu becerilerde ortaya çıkabilecek yetersizlikleri İleriki yaşamlarını başarılı bir şekilde sürdürmesine engel olur. Bundan dolayı erken teşhis çok önemli…

ERKEN ÇOCUKLUK DÖNEMİNDE ÖZEL EĞİTİM Erken çocukluk eğitimi 0– 6 yaş (72 ay) aralığını kapsayan, çocukların yaşamlarının temelini oluşturdukları kritik bir dönemdir.

Bu dönemde çocukların; zihinsel süreçleri, dil becerileri, Motor (hareket) becerileri, sosyal becerileri hızla gelişmektedir. Çocukların erken deneyimleri, daha sonraki yıllarda ortaya çıkan gelişimlerinin şekillendirilmesi açısından da ayrıca önem taşımaktadır.

Yetersizliği bulunan çocukları düşündüğümüzde; ailenin çocuğunu doğumdan sonra kabulleninceye kadar geçen süre, tutumlarının olumsuzluğu çocuğu olumsuz yönde etkilemektedir.

Okula‘Erken Çocukluk’ döneminde bulunan herhangi bir özel eğitim tanısıyla başvuran çocuk için gelişim envanterleri kullanılarak ayrıntılı değerlendirme yapılır. Çocuğun, zihinsel süreçlerde, dil becerilerinde, motor (hareket) becerilerde ve sosyal becerilerde yapabildikleri belirlenir. Ayrıca çocuğun yetersizlik türü de saptanır. Ailenin ev ortamında yaptıkları sorgulanır. Ayrıntılı değerlendirme sonuçlarına göre çocukla hangi alanda çalışmak gerekiyorsa amaçlar koyarak öğrencinin bireysel eğitim plan ve programı oluşturulur. Bu planda çocuğun yaşı ve performans düzeyi dikkate alınarak okula hazırlanması gerekiyorsa, çalışma davranışları ve öğrenmeye hazırlık becerileri üzerinde yoğunlaşılır.

Gelişimin hızla şekillendiği bu dönemde olumsuz tutumlardan dolayı yetersizliği olan çocuklarda çok büyük yaşantı eksiklikleri görülmektedir. Ayrıca çocuğun yetersizliği de bu durumla bütünleşince çocuk akranlarından büyük oranda geri kalabilmektedir.

Erken Çocukluk Dönemine Yönelik Özel Eğitim Hizmetlerinin Amaçları Çocuklar için; 1. Gelişimsel becerilerin en iyi şekilde kazanılmasını sağlama. 2. Belirli durumlarda ve ortamlarda birlikte yaşayacakları topluma uyumlarını en üt düzeye çıkarma. 3. Kişisel bakımlarını yapabilme düzeylerini ve sosyal yaşamlarının kalitesini arttırma.

Aileler için; 1. Çocuklarıyla ilgili uygun kararları alabilme. 2. Çocuklarıyla, hem aile hem de çocuk için doyurucu ve yararlı şekilde etkileşimde bulunabilme. 3. Çocuklarının gelişimine katkıda bulunabilme. 4. Toplumla bütünleşme.

Hizmeti sağlayanlar için; 1. Gelişim yetersizlikleri olan çocukların ve ailelerinin toplum tarafından kabulünü arttırma. 2. Erken özel eğitim programlarını uygulama ve geliştirme. 3. Gelişim yetersizlikleri olan çocukları, ailelerini ve sunulan hizmetleri destekleme ve savunma.

Ailelere sağlanan erken çocukluk dönemi eğitim hizmetlerinin temel özellikleri şu şekilde de sıralanabilir; 1. Aileyi karar verme, planlama, değerlendirme ve uygulama düzeyinde programa katma 2. Hizmetleri sadece çocuğa değil, bütün aileyi işin içine katacak şekilde geliştirme ve planlama 3. Amaçların oluşturulmasına ve uygulamanın öncelikle aile tarafından planlanıp yürütülmesine rehberlik etme 4. Aileye seçenek önerme ve ailenin katılım oranı hakkındaki kararına saygılı olma.

Yaygın kanının aksine, ailenin yaşadığı sorunlar, çocuğun engelinin derecesiyle doğru orantılı değildir. Bazı durumlarda, tanılanmasındaki zorluklar nedeniyle, hafif derecede bir engellilik durumu, ailede, ileri derecede bir engellilik durumundan daha fazla strese yol açabilmektedir.

ÖZEL EĞİTİM İHTİYACI NASIL BELİRLENİR? Özel eğitim ihtiyacı, tıbbi tanılama ve değerlendirme, gelişimsel ve eğitsel değerlendirmeler yapılarak belirlenir. Üniversitelerin Çocuk Ruh Sağlığı ve Hastalıkları, Çocuk Psikiyatrisi, Çocuk Nörolojisi, Gelişimsel Pediatri vb. bölüm ve kliniklerinde uzman hekimler, psikologlar, gelişim uzmanları, ile yine üniversitelerin ilgili özel eğitim bölümleri ile alanda eğitim, uygulama ve çalışma yapan uzman kişi ve kurumlar tarafından gelişimsel ve eğitsel değerlendirmeleri yapılarak özel eğitim ihtiyacına karar verilir.

AİLELER BU DURUMDA NELER YAPMALILAR? Çocuğun dil, hareket, zihin, sosyal ve duygusal gelişimlerinde yaşıtlarına göre yolunda olmayan bir durum gözlendiğinde, hiç vakit kaybetmeden üniversitelerin ilgili bölümlerine, uzmanlara, kurumlara müracaat etmeliler.

Erken Müdahale ve Erken Özel Eğitim Çocuğa Ve Aileye Neler Kazandırır? Erken çocukluk özel eğitimi uygulamaları program ve çalışmalara ailenin tam katılımı çok önemlidir ve başarılı sonuçlar için zorunludur. Zeka gelişiminde ve tüm gelişim alanlarında % 20 - % 30 lara varan fark sağlanır. Bu fark çocuğun ve ailenin gelecek hayatını tümüyle değiştirebilir. Çocuğun ve ailenin eğitim ve yaşam kalitesini çok anlamlı düzeylerde yükseltir. Erken çocukluk eğitimi alan bir çocuğun, almayan engelli çocuğa göre daha verimli ve başarılı bir okul ve eğitim yaşantısı olur. Bağımsız yaşam becerileri etkin bir şekilde gelişir, yaşam kalitesi yüksek olur. İnsan hayatının tüm gelişiminin % 70’i 0 -6 yaşta tamamlanır.

Gelişim Yetersizlikleri Olan Çocuklarda Erken Eğitimin Önemi Yaşamın ilk yıllarındaki öğrenme yaşantıları, normal çocuklar için önemli olduğu kadar gelişim yetersizlikleri gösteren çocuklar için de çok önemlidir. Gelişim yetersizlikleri gösteren çocukların var olan potansiyellerini ortaya çıkarabilmeleri için eğitimlerinin olabildiğince erken başlaması gerektiği, 20. yüzyılın son çeyreğine kadar dünyada ve Türkiye’de pek bilinmiyordu. Gelişim yetersizlikleri gösteren çocukların çoğu, okula başlayıncaya değin konunun uzmanlarınca sağlanan sistematik bir eğitim almıyorlardı. Erken eğitimin gelişim yetersizlikleri gösteren çocuklarda ne kadar etkili olacağının farkında olunmaması nedeniyle çoğu aileye, çocuklarının bakımını sağlamaları ve eğitimleriyle ilgili düşüncelerini tuvalet eğitimi ve beslenme becerileriyle sınırlamaları öneriliyordu. Oysa sistematik bir öğretimle, gelişim yetersizlikleri gösteren çocuklar da normal çocukların öğrendiği becerilerin önemli bir bölümünü öğrenebilmektedirler.

Yaşamlarının ilk yıllarını çoğunlukla ev ortamında geçiren gelişim yetersizlikleri gösteren çocukların öğrenmeleri, ailelerinin kendilerine sunduğu öğretici yaşantıların sonucunda olmaktadır. Çocuklarında gelişim yetersizlikleri olduğunda aileler tüm aile bireylerini günlük yaşama katabilmek için pek çok normal etkinlikte uyarlama yapmak zorunda kalabilmektedirler. Böyle zamanlarda anne-babalar ve kardeşler çocukları için adeta birer öğretmen olmaktadırlar.

Erken Çocukluk Dönemine Yönelik Özel Eğitim Hizmetlerinin Hedefleri 1. Gelişim yetersizliği olan çocuğun tüm ailesini desteklemek: Bebeklik ve ilk çocukluk dönemlerinde, çocukların bakım ve eğitimleri, büyük ölçüde ailede gerçekleşmektedir. Ayrıca, özel gereksinimli bir çocuğa sahip olmak, ailelerin büyük çoğunluğunda, pek çok duygusal (örneğin stres, mutsuzluk, vb. ) ve toplumsal (örneğin toplumdan soyutlanma, vb. ) sorunlara yol açabilmektedir. Yaygın kanının aksine, ailenin yaşadığı sorunlar, çocuğun engelinin derecesiyle doğru orantılı değildir. Bazı durumlarda, tanılanmasındaki zorluklar nedeniyle, hafif derecede bir engellilik durumu, ailede, ileri derecede bir engellilik durumundan daha fazla strese yol açabilmektedir.

Aileler, çocuklarında bir engel ya da risk olduğunu öğrendikleri zaman ne yapacaklarını bilememekte, çocuğun tanısı ile ilgili yoğun belirsizlik duyguları yaşamaktadırlar. Ayrıca çocuğun engelli olduğu tanısı ya da şüphesi ile karşılaştıklarında şok, üzüntü, suçluluk ve inkar gibi bir çok duyguyu yaşamakta, bir yandan da çocuğun gereksinimlerini karşılamaya ve bu yeni duruma uyum sağlamaya çalışmaktadır. Hazırlanan erken eğitim programları ile, aileleri bu dönemde destekleyerek, çocuklarının özellikleri, temel gereksinimleri, nasıl bir tutum sergileyebilecekleri ve iletişim kurma yolları hakkında onları bilgilendirmekteyiz. Böylece aileler, çocuğun gelişiminde ne kadar önemli bir rol oynadıklarını fark edebilmekte, çocuklarının her türlü ihtiyaçlarını karşılayabilmeyi öğrenmektedirler.

2. Çocuğun tüm gelişim alanlarındaki gelişimini desteklemek: Engelli çocuklar genelde, akranlarının gelişim sürecinde doğal yollardan öğrendikleri becerilerin önemli bir bölümünü destek eğitimle kazanabilirler. Bu nedenle E. Ç. dönemindeki engelli çocukların eğitiminde bilişsel, dil, psiko-sosyal ve motor gelişim alanlarının tümünü destekleyici etkinliklere yer verilmelidir. Artı olarak öğrencilerimizin tüm gelişim alanlarını desteklemenin yanı sıra, kazandıkları becerileri farklı ortam ve durumlara transfer edebilmeleri içinde çalışmalar yapılmaktadır.

3. Çocuğun çevreyle olan etkileşimlerini kolaylaştırmak: Engelli çocukların büyük bir bölümü, çevreleriyle etkileşimde bulunma (iletişimi başlatma, arkadaşlık kurma, oyun oynama vb. ) konusunda sorunlar yaşarlar. Dolayısıyla sosyal içerikli becerileri öğrencilerimize kazandırarak toplumsal yeterliliklerini geliştirmek, erken çocukluk döneminde hedeflediğimiz en önemli amaçlar arasındadır.

4. Çocuğun bir parçası yapmak: Engelli çocuğun akranları için söz konusu olan tüm yaşantıları deneyimlemesine mümkün olduğunca olanak sağlanmalıdır. Çocukların gelişimindeki farklılık, onun parkta oyun oynamasını, aile bireyleriyle birlikte sinemaya, alışverişe vb. gitmesini, doğum günü kutlamasını engellememelidir. Dolayısıyla amacımız, farklılığı ne olursa olsun, öğrencimizi toplumun bir parçası olarak yaşamını sürdürebilecek bilgi ve becerilerle donatarak, bağımsızlaşabilmesini sağlamaktır.

TEŞEKKÜRLER