Era unha bruxa tan horriblemente guapa que o

Era unha bruxa tan horriblemente guapa que o nacer os pais non se diron conta do guapa que era. Pero os demais parentes si se diron de conta que era unha bruxa horriblemente guapa, pero para non ofender os seus pais dixeron que era feísima.

1. As tres irmáns maiores dela habían gañado o premio a bruxa máis fea do mundo. Eran tan feas que cando mirábanse a un espello , este rompíase en mil anacos iguais. E eran alabadas por iso.

• Cando a bruxa foi crecendo díronse conta do guapa que era. Entón os seus pais cada noite puñanlle unha mascarilla de rañeiras, para que a cara se lle puxera máis arrugada. Pero cada mañá despois de quitarlla tiña a cara máis suave e máis reluciente co día anterior.

• Tamén lle poñian un trapo no pelo de babas de caracol, para que pola maña lle aparecera máis arrugado e desgastado. Pero en cambio aparecíalle máis sedoso e suave.

O principe encantador. • A fama da bruxa traía moitos príncipes. Os príncipes decíanlle querían casarse con ela. Pero a bruxa non se confiaba e preguntáballes se querían algo máis, e eles contestaban que se lles daba cen caldeiros de ouro que serían moito máis felices. E asiña os convertía en sapos.

• Pero un día un fermoso e aposto principe apareceu. Dicindo que se casaría cunha bruxa. Ela estivo a piques de feitizalo, pero díxolle que só quería casarse con ela. E deulle unha oportunidade. E invitouno a xantar.

• A bruxa fixo os pratos máis asquerosos que se lle ocurriron e cando remataron de xantar a bruxa preguntoulle se lle gustaran. E o principe díxolle que si se casaba con ela cocinaría el. E a bruxa pensou (se dixera que lle gustaban encantaríao).

• A bruxa ao fín convenceuse e casouse con el. Tiveron cinco fillos (Margarita, Floriciento, María, Carmín e Carla) • Viviron felices e comeron perdices. FIN. ALEJANDRO. R. D.