El Barroco BARROCO S XVII El Barroco A

El Barroco BARROCO S. XVII

El Barroco A ARTE BARROCA 1. -CONTEXTO HISTÓRICO: 2. -CARACTERÍSTICAS DA ARTE BARROCA: 3. -UNIDADE E DIVERSIDADE DE ESTILOS 4. -TRAZOS ESENCIAIS DA ARQUITECTURA BARROCA: 4. 1. -ARQUITECTURA BARROCA EN ITALIA 4. 1. 1 -BERNINI (1598 -1680) 4. 1. 2. BORRONIMI 5. ESCULTURA BARROCA: BERNINI 6. PINTURA BARROCA 6. 1. -CARACTERÍSTICAS. 6. 2. -PINTURA BARROCA ITALIANA. 6. 2. 1. ESCOLA TENEBRISTA: CARAVAGGIO (1571 -1610) 6. 3. -A PINTURA DOS PAISES BAIXOS (SÉCULO XVII) 6. 3. 1. -ESCOLAS FLAMENCA: RUBENS 6. 3. 2. -ESCOLA HOLANDESA: REMBRANDT 7. ESPAÑA. SÉCULO XVII 7. 1 -CONTEXTO 7. 2. A ARQUITECTURA BARROCA EN ESPAÑA 7. 3. -ARQUITECTURA DO BARROCO COMPOSTELÁN 7. 3. 1. -ARQUITECTURA SÉCULO XVII 7. 3. 2. -ARQUITECTURA SÉCULO XVIII 7. 4. ESCULTURA ESPAÑOLA 7. 5. -PINTURA BARROCA ESPAÑOLA. 7. 5. 1. -ESCOLA TENEBRISTA: RIBEIRA 7. 5. 2. -VELAZQUEZ 7. 5. 3. -ESCOLA SEVILLANA: ZURBARÁN E MURILLO

El Barroco • O Barroco é o movemento artístico que xorde tras o Renacemento. • Abarca todo o S. XVII e primeira metade do s. XVIII. • O nome de barroco parece ser que deriva dun termo portugués que se utilizaba en ourivaría para designar as perlas deformes, irregulares ou perlas barruecas. A partir do clasicismo francés utilizouse con sentido peyorativo, despectivo, para designar a arte do século XVII, concepto no que se tivo a esta arte ata finais do s. XIX, época en que se empezou a valorar.

El Barroco 1. 2. 3. Na aparición deste novo estilo dous feitos tres decisivos: A afirmación dos estados nacionais Consagración da monarquía absoluta de dereito divino como forma de goberno O contexto relixioso: reforma protestante e catolicismo saído de Trento Politicamente, o século XVII coñecerá o afianzamento de dúas grandes potencias de carácter mundial, Inglaterra e Francia. España, pola súa banda, verase inmersa nunha prolongada crise económica e política que lle impedirá coñecer o esplendor e desenvolvemento do século anterior, en graves confrontacións internas e na competencia coas dúas nacións anteriores. Outras áreas coñecerán un desenvolvemento económico sen precedentes, propiciado basicamente pola actividade comercial, como son os Países Baixos. O mesmo tempo, durante esta época en Europa asiste a feitos e procesos tan diversos como o enfrontamento dos distintos países que buscan a hexemonía; a decadencia dos grandes Estados, xa con identidade nacional, como Francia e España. Mentres que na Europa central desenvólvese a Guerra dos Trinta Anos, produto das tensións relixiosas entre protestantes e católicos. Económicamente, vívese unha crise xeral na economía europea no século XVII. Os desequilibrios entre poboación e recursos, propios da estrutura económica da sociedade preindustrial, agraváronse como efecto das malas colleitas. O desenvolvemento capitalista de Europa sufriu unha retardación ao descender as remesas de metal precioso importado de América, que alimentaran a expansión do XVI. A diminución das importacións de prata condicionou, á súa vez, unha baixada dos prezos e produciría a menor circulación monetaria. A diminución dos beneficios desincentivou á súa vez os investimentos en actividades produtivas e arruinou á industria e trouxo como consecuencia unha crise comercial. A ruína do pequeno campesiñado alimentou un proceso de concentración da propiedade, mentres que a nobreza, tamén afectada pola crise, incrementou a presión señorial e apropiouse de terras de explotación comunal. A nivel social, a diferenza entre privilexiados e non privilexiados faise maior. A sociedade segue sendo estamental. A nivel cultural, a música comezou a destacar como arma da arte destacando o nacemento da ópera que ten como máximo representante a Monteverdi. Creáronse novas formas de composición como duga, cantata, sonata. Os principais autores de música barroca son Vivaldi e Bach. A nivel científico, destaca a figura de Galileo Galilei que asentou a ciencia moderna e demostrou que os planetas xiran arredor do sol.

El Barroco CARACTERÍSTICAS DA ARTE BARROCA 1. A arte barroca nace a principios do século XVII en Italia. De Italia esténdese por toda Europa e América, florecendo sobre todo en Alemaña e España e os seus dominios de América do Sur. 2. O primeiro desenvolvemento do estilo prodúcese en Roma e vai unido á Contrarreforma católica, aínda que rapidamente estenderase por toda Europa, adaptándose ás necesidades de cada sociedade. 3. A Igrexa católica, tras as tensións e a ruptura que supuxera a Reforma, desenvolve unha importante política de reafirmación mediante a diplomacia, o ensino, as predicacións, a guerra e a arte, como un elemento fundamental. O Barroco implicar ir contra o espírito pagán do Renacemento e tamén, por influxo da Contrarreforma e como protesta contra o Luteranismo, procura fomentar a devoción, intensificando o luxo do templo e creando conxuntos o máis efectistas posibles. A arte vai tomar parte activa na contenda ideolóxica, converténdose nunha das formas de loita e sendo utilizado como medio de propaganda e difusión da fe. 4. Igualmente como instrumento propagandístico estará tamén ao servizo da exaltación das monarquías absolutas e das clases que as sustentan. Existiu a convicción de que o poderío só é perfecto se se manifesta ante os ollos de todos mediante o brillo do escenario en que se exercía. Existe, polo tanto, o propósito de cegar, a vontade de parecer fastuoso, de mover sensibilidades mediante a grandeza do espectáculo real polo que os fan construír grandes palacios, de enormes proporcións e de luxo cegador.

El Barroco ¿COMO SE PLASMAN PLASTICAMENTE ESTAS CUESTIÓNS ESENCIAIS? 1. Agora a razón substitúese pola sensación. Á harmonía, ao equilibrio, a lóxica, a serenidade e a beleza do Renacemento van suceder 2 direccións distintas: -Dunha parte un maior interese pola realidade, un gusto polo inmediato e cotián. Nos países católicos este feito vai unido a un desexo de aproximación ao relixioso, á sensibilidade dos fieis, e nos países protestantes, á afirmación, na burguesía crecente, do interese polos aspectos sensibles da realidade que a rodea. -Por outra banda, un gusto polo monumental, o sorprendente, o rico e cegador, que é a expresión do poder e da autoridade, e un reflexo da grandeza do monarca da nación ou da Igrexa. 2. O barroco é a arte do movemento, a tensión dramática, da monumentalidad, do desequilibrio, da suntuosidade, da cooperación e unidade de todas as artes(arquitectura, escultura e pintura). Forman un conxunto, un todo, onde non se distingue onde empeza unha e onde termina a outra.

El Barroco UNIDADE E DIVERSIDADE DE ESTILOS: PERIODOS No barroco podemos distinguir tres períodos: -Primitivo, de 1580 a 1630, -Pleno, de 1630 a 1680 -Tardío ou rococó, de 1680 a 1750. TIPOS O barroco nace en Italia, en Roma, impulsado polos Papas, co obxectivo de manifestar a veracidade, validez e grandeza da Igrexa e das súas teses a través das creacións artísticas, con todo a súa difusión por Europa fai que o movemento diversifíquese e podamos diferenciar tres modelos de barroco segundo a área xeográfica onde se desenvolva: 1. -O Barroco da Contrarreforma: Estendido polos dominios dos Hagsburgos, Italia e España, cuxas temáticas coinciden coa finalidade de comunicar exaltadamente os postulados do Concilio de Trento. 2. -O Barroco do Absolutismo: Desenvolvido en Francia e a partir da entrada dos Borbóns, en España, de carácter máis clásico, cunha finalidade de actuar como argumento convincente do poder real. 3. -O Barroco protestante: Desenvolvido nos Países Baixos e Holanda, dirixido a unha clientela de carácter burgués, cunha predilección polos temas costumistas, naturezas mortas, interiores e paisaxes. ÁMBITOS Con todo, basicamente podemos dividilo en dous ámbitos: -Nun predomina o espírito do raciocinio e a abstracción, a sobriedade propia do ámbito dominado polo protestantismo -No ámbito dominado pola Igrexa de Trento, despréganse a imaxinación, a sensualidade, o dinamismo e a riqueza.

El Barroco ARQUITECTURA

El Barroco TRAZOS ESENCIAIS DA ARQUITECTURA BARROCA Material: Pedra, mármore, madeira, estuco, bronces. . . Plantas: - Aínda que se mantén a tradicional planta rectangular (planta xesuítica), aparecen as plantas elípticas, circulares e mixtas. Son moi movidas, con grandes entrantes e saíntes. Nos interiores búscanse tamén os espazos fluyentes e as superficies curvas. Elementos sustentantes: - Os muros perden o sentido plano e se curvan deixando de cruzarse en ángulo recto, buscando todo tipo de perspectivas e efectos luminosos. - Uso de soportes dinámicos: o fuste das columnas retorcer (columna salomónica) e ás veces xeran pola súa forma especial sensación de inestabilidade, soportes extremadamente estreitos no seu parte inferior (estípite barroco); uso de cariátides, de pilastras Elementos sustentados: - A liña curva, dinámica é a dominante, elipses, parábolas, hipérbolas, cicloides, sinusoides, hélices, substitúen ao perfecto equilibrio do medio punto romano. - Abundancia de arcos con formas variadas. - Uso de diferentes tipos de cúpulas. A cúpula seguirá utilizándose na súa aparencia externa, pero o seu interior utilizarase como espazo para dispor un bule de figuras que pintadas sobre ela parecen ascender ao infinito. Elementos decorativos: - Abundancia de elementos decorativos: os frontóns (tanto triangulares como semicirculares), pártense e adquiren formas curvas ou mixtilíneas, abundancia de nichos, fornallas, ventás con forma ovoide (oculi) enmarcados. . . Emprego de orelleras, espellos carteleiras, ménsulas e esculturas. - As fachadas non son rectas. Nelas predomina a liña curva, dando a sensación de que todo o edificio se move. Debuxan liñas cóncavas e convexas e constrúense tendo en conta o espazo urbano, e o ángulo baixo o cal van ser vistas, buscando efectos de perspectivas fugaces e de eixos diagonais. -Será agora a arquitectura quen goberne a dirección da plástica. A escultura e a pintura acolleranse a ela, chegándose a unha verdadeira simbiose das artes. A pintura ao fresco, xunto con toda sorte de estucos e dourados crearán unha ilusión espacial nova. A arquitectura ocultará as estruturas fundamentais mediante enlucidos, relevos e ilóxicos soportes. Italia porase á cabeza das manifestacións arquitectónicas, Francia será a creadora do palacio barroco e o seu interese polos espazos lúdicos plasmarase en marabillosos xardíns poboados de fontes e estatuas e España, a pesar da pobreza de materiais empregados destacará polo seu exuberancia decorativa -Fronte á función da arte como instrumento de coñecemento da natureza, a medida, o cálculo e a orde, propios do Renacemento, o Barroco será un movemento que desenvolva o gusto polo efecto e os contrastes, polo escenográfico e polo teatral. Elementos lumínicos: - O dinamismo de plantas, fachadas e muros dá lugar a grandes contrastes lumínicos, a fortes claroscuros e conseguir estes efectos vai ser a gran preocupación da arquitectura barroca.

El Barroco Planta elíptica Cambia centralidad Por circularidad multiplicando puntos de vista En eje más corto Fachada y altar mayor Claridad compositiva Espacios diáfanos Respeta proporciones Y reglas. Curvas y contracurvas Se retranquea iglesia con respecto a la calle mediante dos muros cóncavos Bernini. San Andrea al Quirinale. Planta

El Barroco Dos triángulos equiláteros unidos por la base Espacio irregular y reducido Materiales pobres Esquinas reemplazadas Por curvaturas convexas (más sensación de estrechez) Claustro Ochavado alargado Trazado mixtilíneo Borromini. San Carlo alle Quattro fontane. Plano

El Barroco Frontón Con base curvada Bóveda con casetones en perspectiva (aumenta profundidad) Entablamento mixtilíneo muy grueso que crea barrera horizontal y obliga a seguir perímetro de la iglesia Hornacinas Rectas y curvas Articulación 16 columnas de orden gigante muy salientes, deliberadamente desproporcionadas Rompe normas y proporciones Borromini. San Carlo alle Quattro fontane. Interior

El Barroco Ventanas semiocultas apariencia de flotar Casetones disminuyen de tamaño según leyes de perspectiva. Cuerpo intermedio de arcos de medio punto y pechinas Casetones de hexágonos, octógonos y cruces. Techumbre Animada por formas curvas Borromini. San Carlo alle Quattro fontane. Bóveda

El Barroco Terminación bóveda En linterna circular Excesiva compartimentación Pilastras en aristas Se prolonga trazado mixtilíneo a bóveda Muros mixtilíneos Borromini. Sant´ Ivo alla sapienza. Interior

El Barroco Frontón triangular roto por la base (claroscuros) Frontón curvo Partido con escudo Estructura adintelada engloba arco de medio punto Entablamento curvo Pórtico antepuesto Enmarcada Por pilastras Dos columnas Fachada saliente flanqueada por muros cóncavos. Contraste sobriedad y horizontalidad muros laterales y verticalidad fachada Escalinata convexa Bernini. San Andrea al Quirinale. Fachada

El Barroco 75 metros de longitud Bóvedas con Pinturas acciones Luis XIV Triunfos Sobredorados (Profusa decoración) Arcos enmarcados en dintel Separa salón De la paz y de la Guerra Separación por entrepaños con pilastras de mármol rojo Espejos y ventanas dan sensación de mayor amplitud 17 ventanas y 17 espejos (fusión interior-exterior) Mansart, Le Brun (decoración), Palacio de Versalles. Salón de los espejos

El Barroco ARQUITECTOS BERNINI BORROMINI

El Barroco Italiano: Arquitectura Bernini y Borromini Bernini. (1598 -1680) Borromini (1559 -1667) · Artista completo y precoz · Melancólico y obsesivo, cada obra era su obsesión. · Vida de éxito. Carácter jovial · Prefiere no depender del dinero ni de mecenas para tener más libertad. · Talento para crear con rapidez. Práctico. · Arte al servicio del poder: 8 papas, cardenales, Luis XIV. Protegido de Urbano VIII. · Nace en Nápoles, de padre escultor, parte del Manierismo y de la escultura helenística. · S. t. escultor pero pinta y construye (el Miguel Angel del XVII) · Trabaja con Bernini en el Vaticano: disputas, explotación, plagio y en 1634 va por su cuenta. · Órdenes pobres: filipenses, agustinos, franciscanos, surgidas de la Contrarreforma · Ideas geniales con materiales pobres y espacios limitados. · Murió suicidándose y sin reconocimiento en vida.

El Barroco BERNINI 1598 -1680

El Barroco SAN PEDRO DO VATICANO MADERNO

El Barroco Italiano: Arquitectura Maderna: Remodelación de San Pedro Vaticano. (1603 -09) · Planta: Tras el Concilio de Trento= Cruz latina: 3 naves separadas por grandes arcos de medio punto. · Fachada: Un cuerpo con ático y frontón al centro. Fachada como soporte de la cúpula. 2 pisos con 3 puertas y balcon de las bendiciones.

El Barroco COLUMNATA SAN PEDRO DO VATICANO 1656 -1667

El Barroco Juegos perspectívicos (intensifica profundidad de fachada) Espacio abierto para integrarse en ciudad Cerrado para acoger Distintos niveles Efecto sorpresa Tras atravesar columnata Obelisco central Flanqueado por dos fuentes Callejuelas medievales Eliminadas en S XX Para crear gran avenida de la conciliación Multiplicidad puntos De observación Bernini. Columnata de San Pedro. Vista aérea

Plaza de San Pedro Vaticano El Barroco · Todo el espacio que quiso Italiano: Arquitectura Bernini · ¿Cómo adosarla a la fachada? Plaza independiente · Brazos de la Iglesia acogiendo a la multitud · Grandes pórticos adintelados con orden dórico y con acróteras.

El Barroco Italiano: Arquitectura Bernini Baldaquino · Obra total. · Copiado en todo el mundo · Sustituye al retablo. · Saca el altar al crucero · Simboliza el centro de la cristiandad · Conmemorativo y funerario Baldaquino · Símbolo de poder (Barberini) · Intermediario Cúpula-espectador · Origen romano

El Barroco Italiano: Arquitectura Bernini San Andrés del Quirinal · Planta elíptica con capillas alrededor y altar resaltado al exterior. · La fachada es otra elipse tangente y contrapuesta. Ruptura constante de líneas

El Barroco BORROMINI

El Barroco Italiano: Arquitectura Borromini San Carlos de las 4 fuentes · Para los trinitarios. Desapareció el convento y sólo queda la Iglesia · Solar en esquina con fuente en chaflán. · Planta: nueva, original, dinámica, curva y contracurva, adaptada. · Interior: columnas adosadas que separan tramos de muro cambiantes · Cúpula elíptica con casetones irregulares · Fachada ondulante, cóncava-convexa: ruptura de planos.

El Barroco Italiano: Arquitectura Borromini San Ivo alla Sapiencia · Único encargo papal. Cristianismo a la Sabiduría Homenaje del · Espacio delimitado entre dos alas: armonizar · Planta: dos triángulos, estrella de David, interior exagonal y exterior mixcilíneo · Fachada cóncava y renacentista para armonizar. · Desproporción Cúpula-Tambor-Linterna. Ruptura con la fachada

El Barroco ESCULTURA

El Barroco Italiano: Escultura Características Generales · Naturalismo y plasmar la realidad pero sin idealización · Momento concreto y pintoresco, segundo contenido y significativo. · Fugacidad y movimiento combinados, dinamismo pero no en potencia sino en acto · Es sobre todo Bernini. Hay otros como E. Maderna, F. Mochi, Pietro Tacca, etc pero son secundarios. Renacimiento Barroco · Simetría · Asimetría y varios puntos de vista. · Plasticidad · Pictoricismo, detallismo · Naturalismo idealizado · Naturalismo pleno · Estatismo (o movimiento en potencia) · Movimiento en acto. · Retrato idealizado · Retrato espiritual. · Superficies tersas · Superficies de varias calidades

El Barroco Italiano: Escultura Apolo y Dafne · Metamorfosis de Ovidio (Mitología) · Parálisis en momento crucial. · Dinamismo, carrera, asimétrico, diagonalidad bloque · Ensamblaje, piezas fuera del bloque

El Barroco Italiano: Escultura David · Se inspira en el de Miguel Ángel pero con distinta concepción · También en mármol pero con escala más pequeña · Del movimiento en potencia al movimiento en acto · El segundo más representativo: rostro, máxima torsión · Eje diagonal, muchos puntos de vista, ensamblaje · Tres siglos con tres Davides

El Barroco Italiano: Escultura Tumba del Papa Urbano VIII · Ábside de San Pedro. Se convierte en modelo · Tres ideas jerarquizadas con tres materiales y tres colores distintos : el Papa, el Sarcófago y las alegorías (Justicia y Caridad) · Esquema piramidal · Esqueleto arrancando el cartel: efectismo, morbosidad barroca, fugacidad y fama efímera

El Barroco Italiano: Escultura El éxtasis de Santa Teresa · Brazo izquierdo del crucero de Santa María de las Victorias · Toda la capilla del crucero se diseña en función de la escultura · Escenografía y teatralidad barroca, luz real, volumen colgado e indefinido. · Integra pintura, escultura y arquitectura · Tema Barroco: órdenes, misticismo y milagro Descripción: Ampliación

El Barroco PINTURA

El Barroco 1. A pintura barroca disfruta do naturalismo e representa coa maior crueza a realidade facendo que os pintores mostren diversos aspectos da natureza e da vida. 2. Gusto polo efectista e teatral, polo dinámico e o afán de movemento que dinamiza ás figuras. 3. Desexo de impresionar e mover os sentimentos do espectador. O pintor barroco preocúpase da expresión das figuras e represéntanas en estados de ánimo apaixonados e violentos, non suaves e repousados como no Renacemento. As expresións son esaxeradas, nos rostros aparecen: a risa plena, o terror, a dor e o goce, e nos corpos actitudes dramáticas, difíciles contorsionadas, que dan teatralidade e carácter escenográfico ás escenas. Na pintura relixiosa a expresión máis utilizada é a de dor, representándose sobre todo nas escenas de martirios e persecucións, 4. As composicións das escenas son abertas, abandonándose as composicións triangulares do renacemento. Agora as escenas van ter grandes liñas diagonais ou simplemente oblicuas que cruzan violentamente o cadro e que contribúen a subliñar o dramatismo e expresividade, e ao redor delas ordénanse, colócanse as figuras. 5. Os temas multiplícanse, aparecen: o bodegón, a paisaxe independente, a pintura de flores e animais, a pintura de xénero (costumista) 6. En canto aos elementos puramente pictóricos, é agora de capital importancia a luz As representacións van estar definidas por planos de luz e planos de sombras que dan lugar á corrente pictórica chamada Tenebrismo Ao mesmo tempo o pintor barroco aprende da escola veneciana renacentista o valor primordial da cor no cadro, a cor predomina sobre o debuxo. 7. Esta pintura é tanto mural como a cabalete. Na pintura mural séguese empregando o fresco, na de cabalete, o óleo e sobre lenzo. É agora cando aparece o concepto actual de "cadro".

El Barroco TENEBRISMO O tenebrismo é un recurso artístico introducido por Caravaggio que fará fortuna na primeira metade do XVII. Consiste en dispor os personaxes e os obxectos que compón un cadro, sobre un fondo escuro, destacándoos por medio da luz, unha luz intensa e selectiva que ilumina violentamente, como os focos do teatro, algunhas partes da escena deixando outras en penumbra, destacando os xestos e os obxectos situándoos no primeiro plano de atención do espectador. As novidades do procedemento tenebrista interesaron enormemente a toda unha xeración de artistas europeos e son raros os pintores da 1ª 1/2 do XVII que non teñen unha etapa tenebrista na súa pintura (Ribeira, Murillo, Van Laert, e ata Velázquez na súa época sevillana).

El Barroco CARAVAGGIO 1573 -1610

El Barroco 1. Pai do naturalismo utilizando para todo tipo de composicións, xa sexan mitolóxicas ou relixiosas, modelos populares sen sometelos a ningún tipo de idealización. 2. A súa pintura xorde como unha reacción contra a esquisitez do manierismo italiano e resulta de gran eficacia como método para achegar a relixión ao pobo convertendo aos santos e aos personaxes do Evanxeo en homes de carne e óso. 3. Creador dá a escola tenebrista, onde xoga un papel moi importante a luz (que ten as súas raíces no Renacemento). A luz non só ilumina senón que constrúe e modela asumindo unha función estrutural como un terceiro elemento ao lado do debuxo e da cor. Consegue contraste lumínicos situando un único foco luminoso fora do lenzo. A luz penetra no cadro en diagonal e ilumina violentamente obxectos e personaxes, sobre todo caras e mans, quedando o demais en penumbra. 4. Valor emotivo, comunicativo, dramático da luz mediante os fortísimos contrastes, efectos lumínicos de claro-escuros que transforma os obxectos e os carga de mensaxe e simbolismo. 5. Composicións dispersas na que o espectador ten que fixarse en tódolos detalles, onde existe máis dun núcleo de atención. 6. Valoración das cores cálidas, marróns, ocres, vermellas por imposición da moda da época o empregar modelos populares para os seus cadros. 7. O tenebrismo ignora a paisaxe, polo que, os fondos son escuros, neles non aparece a paisaxe (natural ou arquitectónica). En cambio, valora a natureza morta, o bodegón, os obxectos, o detalle. É un pintura de interior, o propio Caravaggio pintaba no soto da súa casa con luz artificial e manequín (aos imitadores de Caravaggio coñéceselles en Italia como os "bambochantes", de "bamboccio" =monigote).

El Barroco Italiano: Pintura Caravaggio 1573 -1610. Su vida la dividimos en tres fases · 1590 -97: Roma fase de formación, influjo manierista y veneciano · 1597 -1606: Madurez, tenebrismo, innovación (Roma). · 1606 -1610: Crímenes, errante, muere asesinado. Casi no hay obras.

El Barroco 1º ETAPA FORMACIÓN 1590 -1597

El Barroco Caravaggio Baco, 1596 -98 · Transición Manierismo-Barroco · Tema clásico, esquema triangular · Reposo, luz uniforme, línea concreta · Lo nuevo: realidad cambiante, corona de pámpanos de vid, hojas secas y verdes, minuciosidad y realismo. · Calidades táctiles contrastadas, frutos, cristal, etc.

El Barroco ETAPA MADUREZ 1597 -1606

Caravaggio El Barroco Ampliación La vocación de San Mateo · De la segunda fase · Lo más importante es la luz, realista y simbólica a la vez. · Escena religiosa por escena de taberna, cotidiana · Realista por que es dura y crea contrastes · Ropas del S. XVII, rostros vulgares, ambientación popular (Populismo contrarreformista) · Simbólica porque selecciona gestos, dramatiza la escena y es luz divina

El Barroco La Conversión de San Pablo, 1600 Caravaggio • · Presenta el tema muy irreverente, mal gusto • · Luz manipulada, cenital pero antinatural con valores selectiva y simbólica. • Con frecuencia Caravaggio recurre a la adopción de un punto de vista bajo, especie de contrapicado cinematográfico, como si la escena fuese contemplada por una persona tumbada en el suelo, con lo que adquiere grandeza y profundidad • · Populismo en los rostros (anciano) • · Composición asfixiante (caballo+dos figuras) • · Escorzo de Saulo, poco heroico. El joven aún llamado Saulo era un soldado arrogante perseguidor de los cristianos. Un mediodía, de camino a otra ciudad, fue derribado del caballo por una poderosa luz, al tiempo que la voz de Dios le preguntaba "Saulo, ¿por qué me persigues? ". Saulo quedó ciego varios días y milagrosamente recuperó la vista con los cuidados de la comunidad cristiana. Se convirtió y adoptó el nombre de Pablo.

El Barroco Crucifixión de San Pedro, 1600

El Barroco El entierro de Cristo, 1600 -1604

El Barroco Caravaggio La muerte de la Virgen, 1605 · Irrespetuoso, Virgen sin atributos, mujer ahogada, pálida, desencajada, vientre hinchado. · Los apóstoles son ladrones vulgares, con rostros que el pueblo identifica rápidamente · Luz selectiva: Rostro de la Virgen, gestos, manos, calvas. · Teatralidad, dramatismo, efectismo, contrarreforma María Magdalena desconsolada llora
- Slides: 49