e Marta EL do ENL do CEIP Monforte

  • Slides: 43
Download presentation
e Marta. EL do ENL do CEIP: Monforte de Lemos (colexio novo)

e Marta. EL do ENL do CEIP: Monforte de Lemos (colexio novo)

CABER CAER ANDAR CRER VARRER DAR PARTIR OBEDECER cambio de c /z DICIR TRADUCIR

CABER CAER ANDAR CRER VARRER DAR PARTIR OBEDECER cambio de c /z DICIR TRADUCIR cambio de c /z DOER SERVIR ADVERTIR alternancia e/i SACAR alternancia C/ QU ERGUER alternancia G/GU ESTAR FACER HABER IR LER MOER ROER OIR SABER OUVIR PARIR PODER SAÍR SER TRAER POÑER / PÓR PRACER VALER VER QUERER RIR VIR

1ª Conxugación INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: ando andas andamos andades andan COPRETÉRITO:

1ª Conxugación INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: ando andas andamos andades andan COPRETÉRITO: andabas andabamos andabades andaban FUTURO: ANTEPRETÉRITO: andarei andara andarás andaras andará andara andaremos andaramos andaredes andarades andarán andaran ANDAR PRETÉRITO: andei andaches andou andamos andastes andaron POSPRETÉRITO: andarías andaría andariamos andariades andarían IMPERATIVO O modo das ordes, recomendacións, . . . andade SUBXUNTIVO O modo da irrealidade, do desexable, do posible, . . . PRESENTE: andes andemos andedes anden PRETÉRITO: andases andase andásemos andásedes andasen FUTURO: andares andarmos andardes andaren FORMAS NOMINAIS INFINITIVO: andar XERUNDIO: andando PARTICIPIO: andado INFINITIVO CONXUGADO Emprégase cando o infinitivo ten suxeito propio distinto do que leva o verbo principal: "Pasou iso por andaren coma tolos" VOLVER andares andarmos andardes andaren

2ª Conxugación INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: varro varres varremos varredes varren COPRETÉRITO:

2ª Conxugación INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: varro varres varremos varredes varren COPRETÉRITO: varrías varría varriamos varriades varrían FUTURO: ANTEPRETÉRITO: varrerei varrera varrerás varreras varrerá varrera varreremos varreramos varreredes varrerades varrerán varreran SUBXUNTIVO O modo da irrealidade, do desexable, do posible, . . . VARRER PRETÉRITO: varrín varriches varreu varremos varrestes varreron PRESENTE: varras varramos varrades varran POSPRETÉRITO: varrerías varrería varreriamos varreriades varrerían FUTURO: varreres varrermos varrerdes varreren FORMAS NOMINAIS INFINITIVO: varrer XERUNDIO: varrendo PARTICIPIO: varrido INFINITIVO CONXUGADO Emprégase cando o infinitivo ten suxeito propio distinto do que leva o verbo principal: "Pasou iso por andaren coma tolos" IMPERATIVO O modo das ordes, recomendacións, . . . varrede PRETÉRITO: varreses varrese varrésemos varrésedes varresen VOLVER varreres varrermos varrerdes varreren

3ª Conxugación INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: parto partes parte partimos partides parten

3ª Conxugación INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: parto partes parte partimos partides parten FUTURO: partirei partirás partirá partiremos partiredes partirán COPRETÉRITO: partías partía partiamos partiades partían ANTEPRETÉRITO: partiras partiramos partirades partiran SUBXUNTIVO O modo da irrealidade, do desexable, do posible, . . . PARTIR PRETÉRITO: partín partiches partiu partimos partistes partiron PRESENTE: partas partamos partades partan POSPRETÉRITO: partirías partiría partiriamos partiriades partirían FUTURO: partires partirmos partirdes partiren FORMAS NOMINAIS INFINITIVO: partir XERUNDIO: partindo PARTICIPIO: partido INFINITIVO CONXUGADO Emprégase cando o infinitivo ten suxeito propio distinto do que leva o verbo principal: "Pasou iso por andaren coma tolos" IMPERATIVO O modo das ordes, recomendacións, . . . parte partide PRETÉRITO: partises partise partísemos partísedes partisen VOLVER partirmos partires partirdes partiren

cambio de c /z INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: obedezo obedeces obedecemos obedecedes

cambio de c /z INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: obedezo obedeces obedecemos obedecedes obedecen COPRETÉRITO: obedecías obedecía obedeciamos obedeciades obedecían OBEDECER PRETÉRITO: obedecín obedeciches obedeceu obedecemos obedecestes obedeceron FUTURO: ANTEPRETÉRITO: POSPRETÉRITO: obedecera obedecería obedecerei obedeceras obedecerías obedecerás obedecera obedecería obedecerá obedeceremos obedeceramos obedeceriamos obedecerades obedeceriades obedeceredes obedeceran obedecerían obedecerán IMPERATIVO O modo das ordes, recomendacións, . . . obedecede SUBXUNTIVO O modo da irrealidade, do desexable, do posible, . . . PRESENTE: PRETÉRITO: FUTURO: obedeza obedecese obedecer obedezas obedeceses obedeceres obedeza obedecesa obedecer obedezamos obedecésemos obedecermos obedezades obedecésedes obedecerdes obedezan obedecesen obedeceren. FORMAS NOMINAIS INFINITIVO: obedecer XERUNDIO: obedecendo PARTICIPIO: obedecido INFINITIVO CONXUGADO Emprégase cando o infinitivo ten suxeito propio distinto do que leva o verbo principal: "Pasou iso por andaren coma tolos" VOLVER obedeceres obedecermos obedecerdes obedeceren.

cambio de c /z INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: traduzo traduces traduce traducimos

cambio de c /z INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: traduzo traduces traduce traducimos traducides traducen COPRETÉRITO: traducías traducía traduciamos traduciades traducían FUTURO: ANTEPRETÉRITO: traducirei traducira traducirás traduciras traducirá traducira traduciremos traduciramos traduciredes traducirades traducirán traduciran TRADUCIR PRETÉRITO: traducín traduciches traduciu traducimos traducistes traduciron POSPRETÉRITO: traducirías traduciría traduciriamos traduciriades traducirían SUBXUNTIVO O modo da irrealidade, do desexable, do posible, . . . PRESENTE: PRETÉRITO: FUTURO: traduza traducise traducir traduzas traducises traducires traduza traducise traducir traduzamos traducísemos traducirmos traduzades traducísedes traducirdes traduzan traducisen traduciren FORMAS NOMINAIS INFINITIVO: traducir PARTICIPIO: traducido INFINITIVO CONXUGADO Emprégase cando o infinitivo ten suxeito propio distinto do que leva o verbo principal: "Pasou iso por andaren coma tolos" IMPERATIVO O modo das ordes, recomendacións, . . . traduce traducide XERUNDIO: traducindo VOLVER traducirmos traducires traducirdes traduciren

alternancia e/i INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: sirvo serves serve servimos servides serven

alternancia e/i INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: sirvo serves serve servimos servides serven COPRETÉRITO: servías servía serviamos serviades servían FUTURO: ANTEPRETÉRITO: servirei servira servirás serviras servirá servira serviremos serviramos serviredes servirades servirán serviran SERVIR PRETÉRITO: servín serviches serviu servimos servistes serviron PRESENTE: sirvas sirvamos sirvades sirvan POSPRETÉRITO: servirías servirían serviriamos serviriades servirían IMPERATIVO O modo das ordes, recomendacións, . . . sirve servide SUBXUNTIVO O modo da irrealidade, do desexable, do posible, . . . PRETÉRITO: servises servise servísemos servísedes servisen FUTURO: servires servirmos servirdes serviren FORMAS NOMINAIS INFINITIVO: XERUNDIO: servir servindo PARTICIPIO: servido INFINITIVO CONXUGADO Emprégase cando o infinitivo ten suxeito propio distinto do que leva o verbo principal: "Pasou iso por andaren coma tolos" VOLVER servires servirmos servirdes serviren

alternancia e/i INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: advirto advirtes advirte advertimos advertides advinten

alternancia e/i INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: advirto advirtes advirte advertimos advertides advinten COPRETÉRITO: advertías advertía advertiamos advertiades advertían FUTURO: ANTEPRETÉRITO: advertira advertirei advertiras advertirás advertira advertirá advertiremos advertirades advertiredes advertiran advertirán ADVERTIR PRETÉRITO: advertín advertiste advertiu advertimos advertistes advertiron POSPRETÉRITO: advertirías advertiría advertiriamos advertiriades advertían SUBXUNTIVO O modo da irrealidade, do desexable, do posible, . . . PRESENTE: PRETÉRITO: FUTURO: advirta advertise advertir advirtas advertises advertires advirta advertise advertir advirtamos advertísemos advertirmos advirtades advertísedes advertirdes advirtan advertisen advertiren FORMAS NOMINAIS INFINITIVO: advertir PARTICIPIO: advertido INFINITIVO CONXUGADO Emprégase cando o infinitivo ten suxeito propio distinto do que leva o verbo principal: "Pasou iso por andaren coma tolos" IMPERATIVO O modo das ordes, recomendacións, . . . advirte advertide XERUNDIO: advertindo VOLVER advertires advertirmos advertirdes advertiren

alternancia C/ QU INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: saco sacas sacamos sacades sacan

alternancia C/ QU INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: saco sacas sacamos sacades sacan COPRETÉRITO: sacabas sacabamos sacabades sacaban FUTURO: ANTEPRETÉRITO: sacarei sacara sacarás sacara sacará sacara sacaremos sacaramos sacaredes sacarades sacarán sacaran SUBXUNTIVO O modo da irrealidade, do desexable, do posible, . . . SACAR PRETÉRITO: saquei sacaches sacou sacamos sacastes sacaron POSPRETÉRITO: sacarías sacaría sacariamos sacariades sacarían PRESENTE: saques saquemos saquedes saquen FUTURO: sacares sacarmos sacardes sacaren FORMAS NOMINAIS INFINITIVO: sacar XERUNDIO: sacando PARTICIPIO: sacado INFINITIVO CONXUGADO Emprégase cando o infinitivo ten suxeito propio distinto do que leva o verbo principal: "Pasou iso por andaren coma tolos" IMPERATIVO O modo das ordes, recomendacións, . . . sacade PRETÉRITO: sacases sacase sacasémos sacásedes sacasen VOLVER sacares sacarmos sacardes sacaren

alternancia G/GU INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: ergo ergues erguemos erguerdes erguen COPRETÉRITO:

alternancia G/GU INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: ergo ergues erguemos erguerdes erguen COPRETÉRITO: erguías erguía ergiamos erguiades erguían FUTURO: ANTEPRETÉRITO: erguerei erguera erguerás ergueras erguerá erguera ergueremos ergueramos ergueredes ergueran ERGUER PRETÉRITO: erguín erguiches ergueu erguemos erguestes ergueron SUBXUNTIVO O modo da irrealidade, do desexable, do posible, . . . PRESENTE: ergas ergamos ergades ergan POSPRETÉRITO: erguerías erguería ergueriamos ergueriades erguerían FUTURO: ergueres erguermos erguerdes ergueren FORMAS NOMINAIS INFINITIVO: erguer XERUNDIO: erguendo PARTICIPIO: erguido INFINITIVO CONXUGADO Emprégase cando o infinitivo ten suxeito propio distinto do que leva o verbo principal: "Pasou iso por andaren coma tolos" IMPERATIVO O modo das ordes, recomendacións, . . . erguede PRETÉRITO: ergueses erguesemos erguesedes erguesen VOLVER ergueres erguermos erguerdes ergueren

VOLVER

VOLVER

CABER INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: caibo cabes cabemos cabedes caben COPRETÉRITO: cabías

CABER INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: caibo cabes cabemos cabedes caben COPRETÉRITO: cabías cabía cabiamos cabiades cabían FUTURO: ANTEPRETÉRITO: caberei coubera caberás couberas caberá coubera caberemos couberamos caberedes couberades caberán couberan PRETÉRITO: couben coubeches coubo coubemos coubestes couberon SUBXUNTIVO O modo da irrealidade, do desexable, do posible, . . . PRESENTE: caibas caibamos caibades caiban POSPRETÉRITO: caberías cabería caberiamos caberiades caberían FUTURO: couberes coubermos couberdes couberen FORMAS NOMINAIS INFINITIVO: caber XERUNDIO: cabendo PARTICIPIO: cabido INFINITIVO CONXUGADO Emprégase cando o infinitivo ten suxeito propio distinto do que leva o verbo principal: "Pasou iso por andaren coma tolos" IMPERATIVO O modo das ordes, recomendacións, . . . cabede PRETÉRITO: coubeses coubese coubésemos coubésedes coubesen VOLVER caberes cabermos caberdes caberen

CAER INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: caio caes caemos caedes caen COPRETÉRITO: caías

CAER INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: caio caes caemos caedes caen COPRETÉRITO: caías caía caïamos caïades caían FUTURO: ANTEPRETÉRITO: caera caerei caeras caerás caera caerá caeramos caeremos caerades caeredes caeran caerán PRETÉRITO: caín caíches caeu caemos caestes caeron POSPRETÉRITO: caerías caería caeriamos caeriades caerían SUBXUNTIVO O modo da irrealidade, do desexable, do posible, . . . PRESENTE: PRETÉRITO: FUTURO: caia caese caer caias caeses caeres caia caese caer caiamos caésemos caermos caiades caésedes caerdes caian caesen caeren FORMAS NOMINAIS INFINITIVO: caer PARTICIPIO: caido INFINITIVO CONXUGADO Emprégase cando o infinitivo ten suxeito propio distinto do que leva o verbo principal: "Pasou iso por andaren coma tolos" IMPERATIVO O modo das ordes, recomendacións, . . . caede XERUNDIO: caendo VOLVER caeres caermos caerdes caeren

CRER INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: creo cres cremos credes cren COPRETÉRITO: crías

CRER INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: creo cres cremos credes cren COPRETÉRITO: crías cría criamos criades crian FUTURO: ANTEPRETÉRITO: crerei crera crerás creras crerá crera creremos creramos creredes crerades crerán creran PRETÉRITO: crin criches creu cremos crestes creron POSPRETÉRITO: crerías crería creriamos creriades crerían SUBXUNTIVO O modo da irrealidade, do desexable, do posible, . . . PRESENTE: creas creamos creades crean FUTURO: creres crermos crerdes creren FORMAS NOMINAIS INFINITIVO: crer XERUNDIO: crendo PARTICIPIO: crido INFINITIVO CONXUGADO Emprégase cando o infinitivo ten suxeito propio distinto do que leva o verbo principal: "Pasou iso por andaren coma tolos" IMPERATIVO O modo das ordes, recomendacións, . . . crede PRETÉRITO: creses crese crésemos crésedes cresen VOLVER creres crermos crerdes creren

INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: dou dás dá dámos dades dan FUTURO: darei

INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: dou dás dá dámos dades dan FUTURO: darei darás dará daremos daredes darán COPRETÉRITO: dabas dabamos dabades daban ANTEPRETÉRITO: deras deramos derades deran DAR PRETÉRITO: dei deches deu demos destes deron POSPRETÉRITO: darías daría dariamos dariades darían SUBXUNTIVO O modo da irrealidade, do desexable, do posible, . . . PRESENTE: deas deamos deades dean FUTURO: deres dermos derdes deren FORMAS NOMINAIS INFINITIVO: dar XERUNDIO: dando PARTICIPIO: dado INFINITIVO CONXUGADO Emprégase cando o infinitivo ten suxeito propio distinto do que leva o verbo principal: "Pasou iso por andaren coma tolos" IMPERATIVO O modo das ordes, recomendacións, . . . dá dade PRETÉRITO: deses dese désemos désedes desen VOLVER dares darmos dardes daren

INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: digo dis di dicimos dicides din FUTURO: direi

INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: digo dis di dicimos dicides din FUTURO: direi dirás dirá diremos diredes dirán COPRETÉRITO: dicías dicía diciamos diciades dicían ANTEPRETÉRITO: dixeras dixeramos dixerades dixeran DICIR PRETÉRITO: dixen dixeches dixo dixemos dixestes dixeron POSPRETÉRITO: dirías diría diriamos diriades dirían NOTA: SUBXUNTIVO O modo da irrealidade, do desexable, do posible, . . . PRESENTE: PRETÉRITO: FUTURO: diga dixese dixer digas dixeses dixeres diga dixese dixer digamos dixésemos dixermos digades dixésedes dixerdes digan dixesen dixeren FORMAS NOMINAIS INFINITIVO: dicir PARTICIPIO: dito INFINITIVO CONXUGADO Emprégase cando o infinitivo ten suxeito propio distinto do que leva o verbo principal: "Pasou iso por andaren coma tolos" IMPERATIVO O modo das ordes, recomendacións, . . . di dicide XERUNDIO: dicindo VOLVER dicires dicirmos dicirdes diciren

INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: doio does doemos doedes doen COPRETÉRITO: doías doía

INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: doio does doemos doedes doen COPRETÉRITO: doías doía doïamos doïades doían FUTURO: ANTEPRETÉRITO: doerei doera doerás doeras doerá doera doeremos doeramos doeredes doerades doerán doeran SUBXUNTIVO O modo da irrealidade, do desexable, do posible, . . . DOER PRETÉRITO: doín doíches doeu doemos doestes doeron POSPRETÉRITO: doerías doería doeriamos doeriades doerían PRESENTE: doias doiamos doiades doian FUTURO: doeres doermos doerdes doeren FORMAS NOMINAIS INFINITIVO: doer XERUNDIO: doendo PARTICIPIO: doído INFINITIVO CONXUGADO Emprégase cando o infinitivo ten suxeito propio distinto do que leva o verbo principal: "Pasou iso por andaren coma tolos" IMPERATIVO O modo das ordes, recomendacións, . . . doede PRETÉRITO: doeses doese doésemos doésedes doesen VOLVER doeres doermos doerdes doeren

INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: estou estás está estamos estades están COPRETÉRITO: estabas

INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: estou estás está estamos estades están COPRETÉRITO: estabas estabamos estabades estaban FUTURO: ANTEPRETÉRITO: estarei estivera estarás estiveras estará estivera estaremos estiveramos estaredes estiverades estarán estiveran ESTAR SUBXUNTIVO O modo da irrealidade, do desexable, do posible, . . . PRETÉRITO: estiven estiveches estivo estivemos estivestes estiveron POSPRETÉRITO: estarías estaría estariamos estariades estarían NOTA: PRESENTE: esteas esteamos esteades estean FUTURO: estivers estivermos estiverdes estiveren FORMAS NOMINAIS INFINITIVO: estar XERUNDIO: estando PARTICIPIO: estado INFINITIVO CONXUGADO Emprégase cando o infinitivo ten suxeito propio distinto do que leva o verbo principal: "Pasou iso por andaren coma tolos" IMPERATIVO O modo das ordes, recomendacións, . . . está estade PRETÉRITO: estiveses estivese estivésemos estivésedes estivesen VOLVER estares estarmos estardes estaren

INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: fago fas fai facemos facedes fan FUTURO: farei

INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: fago fas fai facemos facedes fan FUTURO: farei farás fará faremos faredes farán COPRETÉRITO: facías facía faciamos faciades facían ANTEPRETÉRITO: fixeras fixeramos fixerades fixeran FACER PRETÉRITO: fixen fixeches fixo fixemos fixestes fixeron POSPRETÉRITO: farías faría fariamos fariades farían SUBXUNTIVO O modo da irrealidade, do desexable, do posible, . . . PRESENTE: fagas fagamos fagades fagan FUTURO: fixeres fixermos fixerdes fixeren FORMAS NOMINAIS INFINITIVO: facer XERUNDIO: facendo PARTICIPIO: feito INFINITIVO CONXUGADO Emprégase cando o infinitivo ten suxeito propio distinto do que leva o verbo principal: "Pasou iso por andaren coma tolos" IMPERATIVO O modo das ordes, recomendacións, . . . fai facede PRETÉRITO: fixeses fixese fixésemos fixésedes fixesen VOLVER faceres facermos facerdes faceren

INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: COPRETÉRITO: hei había has habías ha - hai

INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: COPRETÉRITO: hei había has habías ha - hai había habemos - hemos habiamos habedes - hedes habiades han habían FUTURO: ANTEPRETÉRITO: haberei houbera haberás houberas haberá houbera haberemos houberamos haberedes houberades haberán houberan HABER PRETÉRITO: houben houbeches houbo houbemos houbestes houberon POSPRETÉRITO: haberías habería haberiamos haberiades haberían IMPERATIVO O modo das ordes, recomendacións, . . SUBXUNTIVO O modo da irrealidade, do desexable, do posible, . . . PRESENTE: PRETÉRITO: FUTURO: haxa houbese houber haxas houbeses houberes haxa houbese houber haxamos houbésemos houbermos haxades houbésedes houberdes haxan houbesen houberen FORMAS NOMINAIS INFINITIVO: haber XERUNDIO: habendo PARTICIPIO: habido INFINITIVO CONXUGADO Emprégase cando o infinitivo ten suxeito propio distinto do que leva o verbo principal: "Pasou iso por andaren coma tolos" VOLVER haberes habermos haberdes haberen

INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: vou vas vai imos ides van FUTURO: irei

INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: vou vas vai imos ides van FUTURO: irei irás irá iremos iredes irán COPRETÉRITO: SUBXUNTIVO O modo da irrealidade, do desexable, do posible, . . . IR ía ías ía iamos iades ían PRETÉRITO: fun fuches foi fomos fostes foron ANTEPRETÉRITO: foras foramos forades foran POSPRETÉRITO: irías iría iriamos iriades irían PRESENTE: vaias vaiamos vaiades vaian FUTURO: fores formos fordes foren FORMAS NOMINAIS INFINITIVO: ir XERUNDIO: indo PARTICIPIO: ido INFINITIVO CONXUGADO Emprégase cando o infinitivo ten suxeito propio distinto do que leva o verbo principal: "Pasou iso por andaren coma tolos" IMPERATIVO O modo das ordes, recomendacións, . . . vai Vamos ide PRETÉRITO: foses fose fósemos fósedes fosen VOLVER ir ires ir irmos irdes iren

INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: leo les le lemos ledes len FUTURO: lerei

INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: leo les le lemos ledes len FUTURO: lerei lerás lerá leremos leredes lerán COPRETÉRITO: lías lía liamos liades lían ANTEPRETÉRITO: leras leramos lerades leran LER PRETÉRITO: lin liches leu lemos lestes leron POSPRETÉRITO: lerías lería leriamos leriades lerían SUBXUNTIVO O modo da irrealidade, do desexable, do posible, . . . PRESENTE: PRETÉRITO: FUTURO: lea lese ler leas leses leres lea lese ler leamos lésemos lermos leades lésedes lerdes lean lesen leren FORMAS NOMINAIS INFINITIVO: ler PARTICIPIO: lido INFINITIVO CONXUGADO Emprégase cando o infinitivo ten suxeito propio distinto do que leva o verbo principal: "Pasou iso por andaren coma tolos" IMPERATIVO O modo das ordes, recomendacións, . . . le lede XERUNDIO: lendo VOLVER leres lermos lerdes leren

INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: moio moes moemos moedes moen COPRETÉRITO: moías moía

INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: moio moes moemos moedes moen COPRETÉRITO: moías moía moïamos moïades moían FUTURO: ANTEPRETÉRITO: moerei moera moerás moeras moerá moera moeremos moeramos moeredes moerades moerán moeran MOER PRETÉRITO: moín moíches moeu moemos moestes moeron POSPRETÉRITO: moerías moería moeriamos moeriades moerían SUBXUNTIVO O modo da irrealidade, do desexable, do posible, . . . PRESENTE: PRETÉRITO: FUTURO: moia moese moer moias moeses moeres moia moese moer moiamos moésemos moermos moiades moésedes moerdes moian moesen moeren FORMAS NOMINAIS INFINITIVO: moer PARTICIPIO: moído ou mudo INFINITIVO CONXUGADO Emprégase cando o infinitivo ten suxeito propio distinto do que leva o verbo principal: "Pasou iso por andaren coma tolos" IMPERATIVO O modo das ordes, recomendacións, . . . moede XERUNDIO: moendo VOLVER moeres moermos moerdes moeren

INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: oio oes oe oímos oídes oen FUTURO: oirei

INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: oio oes oe oímos oídes oen FUTURO: oirei oirás oirá oiremos oiredes oirán COPRETÉRITO: oías oía oiamos oiades oian ANTEPRETÉRITO: oíras oíra oiramos oirades oíran OIR PRETÉRITO: oín oíches oíu oímos oístes oíron POSPRETÉRITO: oirías oiría oiriamos oiriades oirían IMPERATIVO O modo das ordes, recomendacións, . . . vai vamos ide SUBXUNTIVO O modo da irrealidade, do desexable, do posible, . . . PRESENTE: oias oiamos oiades oian PRETÉRITO: oíses oísemos oísedes oísen FUTURO: oíres oírmos oírdes oíren FORMAS NOMINAIS INFINITIVO: oír XERUNDIO: oíndo PARTICIPIO: oído INFINITIVO CONXUGADO Emprégase cando o infinitivo ten suxeito propio distinto do que leva o verbo principal: "Pasou iso por andaren coma tolos" VOLVER oíres oírmos oírdes oíren

INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: ouzo ouves ouve ouvimos ouvides ouven COPRETÉRITO: ouvías

INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: ouzo ouves ouve ouvimos ouvides ouven COPRETÉRITO: ouvías ouvía ouviamos ouviades ouvían FUTURO: ANTEPRETÉRITO: ouvirei ouvira ouvirás ouviras ouvirá ouvira ouviremos ouviramos ouviredes ouvirades ouvirán ouviran OUVIR PRETÉRITO: ouvín ouviches ouviu ouvimos ouvistes ouviron POSPRETÉRITO: ouvirías ouviría ouviriamos ouviriades ouvirían SUBXUNTIVO O modo da irrealidade, do desexable, do posible, . . . PRESENTE: PRETÉRITO: FUTURO: ouza ouvise ouvir ouzas ouvises ouvires ouza ouvise ouvir ouzamos ouvísemos ouvirmos ouzades ouvísedes ouvirdes ouzan ouvisen ouviren FORMAS NOMINAIS INFINITIVO: ouvir PARTICIPIO: ouvido INFINITIVO CONXUGADO Emprégase cando o infinitivo ten suxeito propio distinto do que leva o verbo principal: "Pasou iso por andaren coma tolos" IMPERATIVO O modo das ordes, recomendacións, . . . ouve ouvide XERUNDIO: ouvindo VOLVER ouvires ouvirmos ouvirdes ouviren

INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: pairo pares pare parimos parides paren COPRETÉRITO: parías

INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: pairo pares pare parimos parides paren COPRETÉRITO: parías paría pariamos pariades parían FUTURO: ANTEPRETÉRITO: parirei parira parirás pariras parirá parira pariremos pariramos pariredes parirades parirán pariran PARIR PRETÉRITO: parín pariches pariu parimos paristes pariron POSPRETÉRITO: parirías pariría paririamos paririades parirían IMPERATIVO O modo das ordes, recomendacións, . . . pare paride SUBXUNTIVO O modo da irrealidade, do desexable, do posible, . . . PRESENTE: PRETÉRITO: FUTURO: paira parise parir pairas parises parires paira parise parir pairamos parísemos parirmos pairades parísedes parirdes pairan parisen pariren FORMAS NOMINAIS INFINITIVO: parir XERUNDIO: parido PARTICIPIO: parindo INFINITIVO CONXUGADO Emprégase cando o infinitivo ten suxeito propio distinto do que leva o verbo principal: "Pasou iso por andaren coma tolos" VOLVER parires parirmos parirdes pariren

INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: podo podes podemos podedes poden COPRETÉRITO: podías podía

INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: podo podes podemos podedes poden COPRETÉRITO: podías podía podiamos podiades podían FUTURO: ANTEPRETÉRITO: poderei puidera poderás puideras poderá puidera poderemos puideramos poderedes puiderades poderán puideran PODER PRETÉRITO: puiden puideches puido puidemos puidestes puideron POSPRETÉRITO: poderías podería poderiamos poderiades poderían SUBXUNTIVO O modo da irrealidade, do desexable, do posible, . . . PRESENTE: PRETÉRITO: FUTURO: poida puidese puider poidas puideses puideres poida puidese puider poidamos puidésemos puidermos poidades puidésedes puiderdes poidan puidesen puideren FORMAS NOMINAIS INFINITIVO: poder PARTICIPIO: podido INFINITIVO CONXUGADO Emprégase cando o infinitivo ten suxeito propio distinto do que leva o verbo principal: "Pasou iso por andaren coma tolos" IMPERATIVO O modo das ordes, recomendacións, . . . podedes XERUNDIO: podendo VOLVER poderes podermos poderdes poderen

INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: poño pos pon poñemos/pomos poñedes/pondes poñen/pon POÑER /

INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: poño pos pon poñemos/pomos poñedes/pondes poñen/pon POÑER / PÓR COPRETÉRITO: poñía/puña poñías/puñas poñía/puña poñiamos/puñamos poñiades/puñades poñían/puñan FUTURO: poñerei/porei poñerás/porás poñerá/porá poñeremos/poremos poñeredes/poredes poñerán /porán ANTEPRETÉRITO: puxeras puxeramos puxerades puxeran PRETÉRITO: puxen puxeches puxo puxemos puxestes puxeron POSPRETÉRITO: poñería/poría poñerías/porías poñería/poría poñeriamos/poriamos poñeriades/poriades poñerían/porían IMPERATIVO O modo das ordes, recomendacións, . . . pon poñede/ponde VOLVER NOTA conxúganse igual os seus derivados: Así os formados con: ante-, a-, com-, contra-, de-, ex-, im-, indis-, o-, predis-, presu-, pro-, recom-, super-, tras-, xusta-.

POÑER / PÓR SUBXUNTIVO O modo da irrealidade, do desexable, do posible, . .

POÑER / PÓR SUBXUNTIVO O modo da irrealidade, do desexable, do posible, . . . PRESENTE: poñas poñamos poñades poñan FUTURO: puxeres puxermos puxerdes puxeren PRETÉRITO: puxeses puxese puxésemos puxésedes puxesen FORMAS NOMINAIS INFINITIVO: poñer/pór VOLVER XERUNDIO: poñendo/pondo PARTICIPIO: posto INFINITIVO CONXUGADO Emprégase cando o infinitivo ten suxeito propio distinto do que leva o verbo principal: "Pasou iso por andaren coma tolos" poñer/pór poñeres/pores poñer/pór poñermos/pormos poñerdes/pordes

INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: prazo praces pracemos pracedes pracen COPRETÉRITO: pracías pracía

INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: prazo praces pracemos pracedes pracen COPRETÉRITO: pracías pracía praciamos praciades pracían PRACER PRETÉRITO: prouguen prougueches prougo prouguemos prouguestes prougueron FUTURO: ANTEPRETÉRITO: POSPRETÉRITO: pracerei prouguera pracería pracerás prougueras pracerías pracerá prouguera pracería praceremos prougueramos praceriamos praceredes prouguerades praceriades pracerán prougueran pracerían NOTA: SUBXUNTIVO O modo da irrealidade, do desexable, do posible, . . . PRESENTE: PRETÉRITO: FUTURO: praza prouguese prouguer prazas prougueses prougueres praza prouguese prouguer prazamos prouguésemos prouguermos prazades prouguésedes prouguerdes prazan prouguesen prougueren FORMAS NOMINAIS INFINITIVO: pracer PARTICIPIO: pracido INFINITIVO CONXUGADO Emprégase cando o infinitivo ten suxeito propio distinto do que leva o verbo principal: "Pasou iso por andaren coma tolos" IMPERATIVO O modo das ordes, recomendacións, . . . pracede XERUNDIO: pracendo VOLVER praceres pracermos pracerdes praceren

INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: quero queres queremos queredes queren COPRETÉRITO: querías quería

INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: quero queres queremos queredes queren COPRETÉRITO: querías quería queriamos queriades querían FUTURO: ANTEPRETÉRITO: quererei quixera quererás quixeras quererá quixera quereremos quixeramos quereredes quixerades quererán quixeran QUERER PRETÉRITO: quixen quixeches quixo quixemos quixestes quixeron POSPRETÉRITO: quererías querería quereriamos quereriades quererían IMPERATIVO O modo das ordes, recomendacións, . . . querede SUBXUNTIVO O modo da irrealidade, do desexable, do posible, . . . PRESENTE: PRETÉRITO: FUTURO: queira quixese quixer queiras quixeses quixeres queira quixese quixer queiramos quixésemos quixermos queirades quixésedes quixerdes queiran quixesen quixeren FORMAS NOMINAIS INFINITIVO: querer XERUNDIO: querendo PARTICIPIO: querido INFINITIVO CONXUGADO Emprégase cando o infinitivo ten suxeito propio distinto do que leva o verbo principal: "Pasou iso por andaren coma tolos" VOLVER quereres querermos quererdes quereren

INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: río ris ri rimos rides rin FUTURO: rirei

INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: río ris ri rimos rides rin FUTURO: rirei rirás rirá riremos riredes rirán COPRETÉRITO: rías ría riamos riades rían ANTEPRETÉRITO: riras riramos rirades riran SUBXUNTIVO O modo da irrealidade, do desexable, do posible, . . . RIR PRETÉRITO: rin riches riu rimos ristes riron POSPRETÉRITO: rirías riría ririamos ririades rirían PRESENTE: rías ría riamos riades rían FUTURO: rires rirmos rirdes riren FORMAS NOMINAIS INFINITIVO: XERUNDIO: PARTICIPIO: rindo rir rido INFINITIVO CONXUGADO Emprégase cando o infinitivo ten suxeito propio distinto do que leva o verbo principal: "Pasou iso por andaren coma tolos" IMPERATIVO O modo das ordes, recomendacións, . . . ri ride PRETÉRITO: rises rise rísemos rísedes risen rires rir VOLVER rirmos rirdes riren

INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: roio roes roemos roedes roen COPRETÉRITO: roías roía

INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: roio roes roemos roedes roen COPRETÉRITO: roías roía roïamos roïades roían FUTURO: ANTEPRETÉRITO: roerei roera roerás roeras roerá roera roeremos roeramos roeredes roerades roerán roeran ROER PRETÉRITO: roín roíches roeu roemos roestes roeron POSPRETÉRITO: roerías roería roeriamos roeriades roerían IMPERATIVO O modo das ordes, recomendacións, . . . roede SUBXUNTIVO O modo da irrealidade, do desexable, do posible, . . . PRESENTE: PRETÉRITO: FUTURO: roia roese roer roias roeses roeres roia roese roer roiamos roésemos roermos roiades roésedes roerdes roian roesen roeren FORMAS NOMINAIS INFINITIVO: roer XERUNDIO: roendo PARTICIPIO: roído INFINITIVO CONXUGADO Emprégase cando o infinitivo ten suxeito propio distinto do que leva o verbo principal: "Pasou iso por andaren coma tolos" roeres roer VOLVER roermos roerdes roeren

INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: sei sabes sabemos sabedes saben COPRETÉRITO: sabías sabía

INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: sei sabes sabemos sabedes saben COPRETÉRITO: sabías sabía sabiamos sabiades sabían FUTURO: ANTEPRETÉRITO: soubera saberei souberas saberás soubera saberá souberamos saberemos souberades saberedes souberan saberán SUBXUNTIVO O modo da irrealidade, do desexable, do posible, . . . SABER PRETÉRITO: souben soubeches soubo soubemos soubestes souberon POSPRETÉRITO: saberías sabería saberiamos saberiades saberían IMPERATIVO O modo das ordes, recomendacións, . . . sabede PRESENTE: saibas saibamos saibades saiban PRETÉRITO: soubeses soubese soubésemos soubésedes soubesen FUTURO: souberes soubermos souberdes souberen FORMAS NOMINAIS INFINITIVO: saber XERUNDIO: sabendo PARTICIPIO: sabido INFINITIVO CONXUGADO Emprégase cando o infinitivo ten suxeito propio distinto do que leva o verbo principal: "Pasou iso por andaren coma tolos" saberes saber VOLVER sabermos saberdes saberen

INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: saio saes sae saímos saídes saen COPRETÉRITO: saías

INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: saio saes sae saímos saídes saen COPRETÉRITO: saías saía saïamos saïades saían FUTURO: ANTEPRETÉRITO: saíra sairei saíras sairás saíra sairá sairamos sairemos sairades sairedes saíran sairán SAÍR PRETÉRITO: saín saíches saíu saímos saístes saíron POSPRETÉRITO: sairías sairía sairiamos sairiades sairían SUBXUNTIVO O modo da irrealidade, do desexable, do posible, . . . PRESENTE: saias saiamos saiades saian FUTURO: saíres saírmos saírdes saíren FORMAS NOMINAIS INFINITIVO: saír XERUNDIO: saíndo PARTICIPIO: saído INFINITIVO CONXUGADO Emprégase cando o infinitivo ten suxeito propio distinto do que leva o verbo principal: "Pasou iso por andaren coma tolos" IMPERATIVO O modo das ordes, recomendacións, . . . sae saíde PRETÉRITO: saíses saísemos saísedes saísen saíres saír VOLVER saírmos saírdes saíren

INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: son es é somos sodes son COPRETÉRITO: eras

INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: son es é somos sodes son COPRETÉRITO: eras eramos erades eran FUTURO: ANTEPRETÉRITO: fora serei foras serás fora será foramos seremos forades seredes foran serán SER PRETÉRITO: fun fuches foi fomos fostes foron POSPRETÉRITO: serías sería seriamos seriades serían SUBXUNTIVO O modo da irrealidade, do desexable, do posible, . . . PRESENTE: sexas sexamos sexades sexan FUTURO: fores formos fordes foren FORMAS NOMINAIS INFINITIVO: ser XERUNDIO: sendo PARTICIPIO: sido INFINITIVO CONXUGADO Emprégase cando o infinitivo ten suxeito propio distinto do que leva o verbo principal: "Pasou iso por andaren coma tolos" IMPERATIVO O modo das ordes, recomendacións, . . . sé sede PRETÉRITO: foses fose fósemos fósedes fosen VOLVER seres sermos serdes seren

INDICATIVO O modo da realidade TER PRESENTE: COPRETÉRITO: teño tiven tiña tes tiveches tiñas

INDICATIVO O modo da realidade TER PRESENTE: COPRETÉRITO: teño tiven tiña tes tiveches tiñas ten tivo tiña temos tivemos tiñamos tendes ou tedes tivestes tiñades teñen tiveron tiñan FUTURO: ANTEPRETÉRITO: terei tivera terás tiveras terá tivera teremos tiveramos teredes tiverades terán tiveran SUBXUNTIVO O modo da irrealidade, do desexable, do posible, . . . POSPRETÉRITO: terías tería teriamos teriades terían NOTA: PRESENTE: teñas teñamos teñades teñan FUTURO: tiveres tivermos tiverdes tiveren FORMAS NOMINAIS INFINITIVO: ter XERUNDIO: tendo PARTICIPIO: tido INFINITIVO CONXUGADO Emprégase cando o infinitivo ten suxeito propio distinto do que leva o verbo principal: "Pasou iso por andaren coma tolos" IMPERATIVO O modo das ordes, recomendacións, . . . tende PRETÉRITO: tiveses tivese tivésemos tivésedes tivesen VOLVER teres termos terdes teren

INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: traio traes traemos traedes traen COPRETÉRITO: traías traía

INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: traio traes traemos traedes traen COPRETÉRITO: traías traía traïamos traïades traían TRAER PRETÉRITO: trouxen trouxeches trouxo trouxemos trouxestes trouxeron SUBXUNTIVO O modo da irrealidade, do desexable, do posible, . . . PRESENTE: PRETÉRITO: FUTURO: traia trouxer trouxese traias trouxeres trouxeses traia trouxer trouxese traiamos trouxermos trouxésemos traiades trouxerdes trouxésedes traian trouxeren trouxesen FUTURO: ANTEPRETÉRITO: traerei traerás traerá traeremos traeredes traerán POSPRETÉRITO: trouxera traería trouxeras traerías trouxera traería trouxeramos traeriamos trouxerades traeriades trouxeran traerían NOTA: IMPERATIVO O modo das ordes, recomendacións, . . . traede FORMAS NOMINAIS INFINITIVO: traer XERUNDIO: traendo INFINITIVO CONXUGADO Emprégase cando o infinitivo ten suxeito propio distinto do que leva o verbo principal: "Pasou iso por andaren coma tolos" VOLVER PARTICIPIO: traído traeres traermos traerdes traeren

INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: vallo vales valemos valedes valen COPRETÉRITO: valías valía

INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: vallo vales valemos valedes valen COPRETÉRITO: valías valía valiamos valiades valían FUTURO: ANTEPRETÉRITO: valerei valera valerás valeras valerá valera valeremos valeramos valeredes valerades valerán valeran VALER PRETÉRITO: valín valiches valeu valemos valestes valeron POSPRETÉRITO: valerías valería valeriamos valeriades valerían NOTA: SUBXUNTIVO O modo da irrealidade, do desexable, do posible, . . . PRESENTE: PRETÉRITO: FUTURO: valla valese valer vallas valeses valeres valla valese valer vallamos valésemos valermos vallades valésedes valerdes vallan valesen valeren FORMAS NOMINAIS INFINITIVO: valer PARTICIPIO: valido INFINITIVO CONXUGADO Emprégase cando o infinitivo ten suxeito propio distinto do que leva o verbo principal: "Pasou iso por andaren coma tolos" IMPERATIVO O modo das ordes, recomendacións, . . . valede XERUNDIO: valendo VOLVER valermos valeres valerdes valeren

INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: vexo ves ve vemos vedes ven COPRETÉRITO: vías

INDICATIVO O modo da realidade PRESENTE: vexo ves ve vemos vedes ven COPRETÉRITO: vías vía viamos viades vían FUTURO: ANTEPRETÉRITO: verei vira verás viras verá vira veremos viramos veredes virades verán viran SUBXUNTIVO O modo da irrealidade, do desexable, do posible, . . . VER PRETÉRITO: vin viches viu vimos vistes viron POSPRETÉRITO: verías vería veriamos veriades verían NOTA: IMPERATIVO O modo das ordes, recomendacións, . . . ve vede PRESENTE: vexas vexamos vexades vexan PRETÉRITO: vises vise vísemos vísedes visen FUTURO: vires virmos virdes viren FORMAS NOMINAIS INFINITIVO: ver XERUNDIO: vendo PARTICIPIO: visto INFINITIVO CONXUGADO Emprégase cando o infinitivo ten suxeito propio distinto do que leva o verbo principal: "Pasou iso por andaren coma tolos" VOLVER veres vermos verdes veren

INDICATIVO O modo da realidade SUBXUNTIVO O modo da irrealidade, do desexable, do posible,

INDICATIVO O modo da realidade SUBXUNTIVO O modo da irrealidade, do desexable, do posible, . . . VIR PRESENTE: COPRETÉRITO: veño viña vin vés viñas viñeches vén viña veu vimos viñamos viñemos vindes ou vides viñades viñestes veñen viñan viñeron FUTURO: ANTEPRETÉRITO: virei virás virá viremos viredes virán viñeras viñeramos viñerades viñeran POSPRETÉRITO: virías viría viriamos viriades virían NOTA: PRESENTE: veñas veñamos veñades veñan FUTURO: viñeres viñermos viñerdes viñeren FORMAS NOMINAIS INFINITIVO: vir XERUNDIO: vindo PARTICIPIO: vido INFINITIVO CONXUGADO Emprégase cando o infinitivo ten suxeito propio distinto do que leva o verbo principal: "Pasou iso por andaren coma tolos" IMPERATIVO O modo das ordes, recomendacións, . . . ven vinde ou vide PRETÉRITO: viñeses viñese viñésemos viñésedes viñesen VOLVER vires virmos virdes viren

DICIR Tamén os verbos derivados: contradicir, desdicir, predicir. tamén: bendicir e maldicir. ESTAR PRACER

DICIR Tamén os verbos derivados: contradicir, desdicir, predicir. tamén: bendicir e maldicir. ESTAR PRACER Os verbos: arrestar, contrastar, obstar, prestar, restar. son totalmente regulares. Os derivados apracer compracer e despracer son regulares en todo o paradigma VER VALER O derivado equivaler conxúgase da mesma maneira Os derivados entrever, prever, rever. Conxúganse igual. Prover faise regular nos perfectos: provín, provera, . . . ) TRAER TER Os derivados abster, ater, conter, deter, entreter, manter, reter e soster conxúganse igual. Para volver ao verbo clic enriba do nome VOLVER Os derivados abstraer, atraer, contraer, distraer, extraer, retraer e subtraer son regulares. VIR Os derivados advir, contravir, desconvir, devir, intervir, previr, provir, reconvir, sobrevir. Conxúganse igual.