DZIECI Z PAHIATUA Teraz i dzi Proba o

DZIECI Z PAHIATUA Teraz i dziś

Prośba o pomoc Rząd Polski w Londynie zaapelował do Ligi Narodów o pomoc w znalezieniu czasowego schronienia dla polskich cywilów i dzieci znajdujących się w rosyjskim obozie pracy. Pomoc, jako jeden z niewielu krajów, zaoferowała Nowa Zelandia.

PRZYJAZD Podczas II wojny światowej, grupa 733 polskich dzieci oraz 105 osób polskiego personelu opiekuńczego przybyła do Pahiatua. Większość z dzieci straciła część lub całość swojej najbliższej rodziny po deportacji w głąb ZSRR w latach 1940– 1941. Dzięki stalinowskiej „amnestii” wraz z Armią Andersa dzieci dostały się do Iranu (Persji), gdzie dochodziły do zdrowia.

Dzięki pomocy Marii Wodzickiej, Janet Fraser oraz ich mężom, konsulowi RP w Nowej Zelandii Kazimierzowi A. Wodzickiemu i premierowi Nowej Zelandii Peterowi Fraserowi pod koniec 1943 r. dzieci zostały zaproszone do Nowej Zelandii na okres do zakończenia wojny. Grupa dotarła do Wellington płynąc początkowo na brytyjskim okręcie handlowym Sontay do Indii, a następnie na amerykańskim statku wojennym USS General George M. Randall do Nowej Zelandii. Kazimierz Wodzicki Peter Fraser Maria Wodzicka Janet Fraser

Druga Ojczyzna Nowa Zelandia stała się dla polskich dzieci które przybyły z Syberii w 1944 roku drugim domem. Większość pozostała w kraju na stałe. Z tego powodu Nowa Zelandia nazywana jest , , Małą Polską’’.

Przyszłość Nowa Zelandia była jedynym krajem wojennego świata, który przyjął małoletnich uchodźców bezwarunkowo, zapewniając im nie tylko bieżącą opiekę na czas działania obozu, ale również umożliwiając zdobycie wykształcenia i pełną asymilację w nowej ojczyźnie. Największe zasługi, prócz premiera Frasera i konsula Wodzickiego, mają nowozelandzkie rodziny, dzięki którym na każde kolejne Święta(przez cały okres działania obozu) dzieci znajdowały rodziny zastępcze, a po zakończeniu działalności obozu odnalazły również dzięki ich staraniom swoje miejsce w życiu. Większość dzieci pozostała na stałe w Nowej Zelandii.

ROCZNICA Obchody 70 rocznicy przybycia do Nowej Zelandii Dzieci z Pahiatua odbyły się w 2014 roku. Grupa spotkała się z bardzo serdecznym przyjęciem samo Nowozelandczyków, a spotkanie było szeroko komentowane przez lokalne media. Podczas spotkania utworzono również pomnik , , Dzieci z Pahiatua’’ na pamiątkę tamtego przyjazdu oraz pobytu w obozie przez małych Polaków.

DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ Przygotowała: Anna Mucha