DZIE MYLI BRATERSKIEJ Dzie Myli Braterskiej wito przyjani

DZIEŃ MYŚLI BRATERSKIEJ

• • • Dzień Myśli Braterskiej – święto przyjaźni obchodzone w dniu 22 lutego każdego roku przez harcerzy i skautów na całym świecie. 22 lutego to dzień urodzin założyciela skautingu, sir Roberta Baden Powella (22 lutego 1857) i jego żony Olave Baden-Powell (22 lutego 1889). Dlatego w ten dzień harcerze myślą o sobie, składają sobie życzenia, przesyłają kartki, organizują różne gry terenowe lub spotykają się przy ognisku. Dla niektórych środowisk harcerskich ten dzień jest okazją do zbiórki pieniędzy, na jakiś charytatywny cel, np. szpital, dom dziecka w swojej miejscowości. Idea ustanowienia tego dnia zrodziła się na 4 Międzynarodowej Konferencji Skautek i Przewodniczek w 1926 roku w Stanach Zjednoczonych. Wybór daty padł na dzień 22 lutego - rocznicę urodzin założycieli skautingu Roberta Baden-Powella, Naczelnego Skauta Świata i jego żony Olave Baden-Powell Naczelnej Skautki Świata. Początkowo było to święto dziewcząt, jednak z czasem również skauci dołączyli do jego obchodów. Dzień Myśli Braterskiej uświadamia skautom na całym świecie, jak jest ich wielu i że wszyscy są dla siebie braćmi niezależnie od koloru skóry, narodowości, czy wieku.

SKAUTING • Skauting (ang. scouting) – ruch społeczny i pedagogiczny, sformalizowany później w szeregu organizacji młodzieżowych w wielu krajach, który został zapoczątkowany na przełomie XIX i XX w. w Anglii przez. Roberta Baden. Powella i Ernesta Thompson Setona w USA. W Polsce jego prekursorem był Andrzej Małkowski, uważany za twórcę harcerstwa – polskiej odmiany skautingu. • Ruch skautowy został zdefiniowany jako dobrowolny apolityczny ruch wych owawczy dla młodzieży, otwarty dla wszystkich, bez względu na pochodzenie, rasę czy wyznanie, zgodny z celem, zasadami i metodą, które ustalił założyciel Robert Baden. Powell.

CEL I ZASADY RUCHU SKAUTOWEGO • Celem ruchu skautowego jest przyczynianie się do rozwoju młodych ludzi w taki sposób, by w pełni mogli wykorzystać swoje możliwości fizyczne, umysłowe, społeczne i duchowe jako jednostki, jako odpowiedzialni obywatele i jako członkowie wspólnot lokalnych, narodowych i międzynarodowych. • Zasadami ruchu skautowego są podstawowe wierzenia i prawa, których należy przestrzegać dążąc do celu. Stanowią one kodeks postępowania, który wyróżnia wszystkich uczestników ruchu. • Skauting oparty jest na trzech ogólnych zasadach, które reprezentują jego podstawowe prawa i wierzenia. Są to: "obowiązek wobec Boga", "obowiązek wobec bliźnich" i "obowiązek wobec samego siebie". Jak wskazują ich nazwy, pierwsza zasada dotyczy stosunku człowieka do wartości duchowych, druga odnosi się do stosunku człowieka do społeczności w najszerszym znaczeniu tego słowa, a trzecia do obowiązków człowieka wobec samego siebie.

OBOWIĄZKI SKAUTA • • • Obowiązek wobec Boga, jest zdefiniowany jako "wierność zasadom duchowym, lojalność wobec religii, która je wyraża i akceptacja obowiązków, które z niej wynikają". Trzeba zauważyć, że w odróżnieniu od nazwy, sam tekst zasady nie posługuje się słowem "Bóg", po to by stało się jasne, że to sformułowanie obejmuje również te religie, które nie są monoteistyczne, jak np. hinduizm, lub takie, które nie uznają osobowego Boga, jak np. buddyzm. Robert Baden-Powell zapytany, kiedy religia weszła do skautingu, odpowiedział: Religia nie weszła. Ona już jest w nim. Jest to podstawowy czynnik, stanowiący podstawę skautingu i guidingu. Pojęcie siły wyższej jest czymś podstawowym dla skautingu. Jego wychowawcze znaczenie polega na udzieleniu pomocy młodym ludziom w zrozumieniu świata materialnego i badaniu duchowych wartości życia. Należy pomagać bliźnim, czyli wszystkim osobom żyjącym niezależnie od tego czy są wrogami, przyjaciółmi czy nie znamy ich. Tę zasadę określa się jako odpowiedzialność za własny rozwój. W ten sposób skauting opiera się nie tylko na powyższych zasadach, lecz również o zasadę, że człowiek powinien wziąć odpowiedzialność za rozwój swojej osobowości. Pozostaje to w pełnej zgodności z założeniami wychowawczymi skautingu, którego celem jest pomaganie młodemu człowiekowi w pełnym rozwoju jego możliwości - proces ten nazywamy "odkrywaniem" jego osobowości. W tym procesie podstawową rolę odgrywa Przyrzeczenie i Prawo Skautowe.

PRAWO I PRZYRZECZENIE SKAUTOWE • • • Tekst przetłumaczonego prawa skautowego z 1907 roku: Na słowie skauta można polegać jak na słowie Zawiszy. Skaut jest wierny Ojczyźnie. Skaut jest obowiązany być pożytecznym i pomagać innym. Skaut jest przyjacielem wszystkich, a bratem każdego innego skauta. Skaut jest rycerski. Skaut jest przyjacielem zwierząt. Skaut jest karny i posłuszny. Skaut śmieje się i gwiżdże w najcięższym nawet położeniu. Skaut jest oszczędny. • Przysięga Skautowa 1907 - wg Sir Roberta Baden-Powella of Gilwell. "Przysięgam na mój honor ze wszystkich sił służyć Bogu i Królowi, o każdym czasie nieść pomoc bliźnim, być posłusznym Prawu Skautowemu. "

TWÓRCA SKAUTINGU • Robert Stephenson Smyth Baden-Powell, Lord Baden -Powell (ur. 22 lutego 1857 w Londynie, Wielka Brytania zm. 8 stycznia 1941 w Kenii) - żołnierz, pisarz, twórca i założyciel oraz wybitna postać światowego skautingu. Znany również jako Bi-Pi.

HISTORIA SKAUTINGU W POLSCE • Geneza ruchu skautowego w Polsce sięga 1909 roku, kiedy to na polskie tereny przeniknęły pierwsze wiadomości o rozwijającym się w Wielkiej Brytanii skautingu (w dwóch czasopismach warszawskim i lwowskim m. in. artykuł Edmunda Naganowskiego w "Słowie Polskim"). Wieści te padły na podatny grunt. Młodzież polska, wychowana w duchu pozytywizmu, przeniknięta hasłami niepodległościowymi, garnęła się do kół turystycznych, sportowych, gimnastycznych, samokształceniowych związków etycznoabstynenckich oraz organizacji przysposobienia wojskowego głoszących hasło zbrojnej walki o niepodległość Polski. • Atrakcyjność metod skautowych oraz ich przydatność do celów wyszkolenia wojskowego, a także wartości pedagogiczne skautingu, bardzo szybko zostały odkryte przez niektóre z organizacji młodzieżowych takich jak: Organizacja Młodzieży Niepodległościowej "Zarzewie", Towarzystwo Gimnastyczne Sokół, Ruch Etyczny "Eleusis". One to wśród wewnętrznych sporów i kontrowersji przystąpiły do tworzenia polskiego skautingu, a następnie przekształcenia go w harcerstwo.

HISTORIA SKAUTINGU W POLSCE CD. • Skauting przyjął się w Polsce nadzwyczaj szybko. Początki datować można na rok 1910 w którym to Andrzej Małkowski tłumaczy na język polski podręcznik Roberta Baden-Powella "Scouting for boys" (jest to kara wymierzona za spóźnienie się na ćwiczenia "Zarzewia"). Małkowski szybko staje się entuzjastą idei skautingu i jej aktywnym popularyzatorem. • We wrześniu 1910 uczniowie I Gimnazjum św. Anny w Krakowie zakładają "Zastęp Kruków" (zastępowy - Władysław Smolarski). • Była to pierwsza udana i trwała próba. Wcześniejszą, tymczasową próbę przeprowadził we Lwowie Andrzej Małkowski w lecie 1910, zakładając wakacyjną, kilkunastoosobową drużynę chłopców (2 patrole) przy gnieździe "Sokoła"

HARCERSTWO • • • Harcerstwo – polski ruch społeczny i wychowawczy dzieci i młodzieży wzorowany (w momencie powstania) na skautingu brytyjskim, oparty o służbę, samodoskonalenie (pracę nad sobą) i braterstwo. Zasady postępowania harcerza wyznacza Przyrzeczenie Harcerskie i Prawo Harcerskie. Zasady postępowania zucha wyznacza Obietnica Zucha i Prawo Zucha. Obecnie ze względu na różnorodność skautingu na świecie i harcerstwa w Polsce harcerstwo jest polską nazwą skautingu. Harcerstwem nazywane są także organizacje harcerskie pracujące w kraju i poza jego granicami (wśród Polonii zagranicznej), w oparciu o powyższe zasady i unikalną metodę harcerską. Za rok powstania harcerstwa przyjmuje się 1910, a właściwie okres między wrześniem 1910 (powstanie pierwszego zastępu) a dniem 22 maja 1911 (powstanie pierwszych drużyn), zaś za symbolicznych założycieli harcerstwa uważa się Andrzeja Małkowskiego i jego żonę Olgę Drahonowską-Małkowską. Istotę różnicy pomiędzy ówczesnym "klasycznym" skautingiem założonym przez gen. Roberta Baden-Powella a powstającym wówczas harcerstwem, Andrzej Małkowski ujął w słowach: harcerstwo to skauting plus niepodległość, aby podkreślić różnicę w ówczesnych priorytetach polskiego i światowego skautingu.

STOPNIE W HARCERSTWIE • ZHP – – – • młodzik / ochotniczka, wywiadowca / tropicielka, odkrywca / pionierka, ćwik / samarytanka, harcerz orli / harcerka orla, harcerz Rzeczypospolitej / harcerka Rzeczypospolitej ZHR – – – młodzik / ochotniczka wywiadowca / tropicielka ćwik / samarytanka harcerz orli / wędrowniczka harcerz Rzeczypospolitej / Harcerka Rzeczypospolitej • – SHK Zawisza – kandydat / ochotniczka – ochotnik / tropicielka – wywiadowca / pionierka – ćwik / samarytanka – SH • młodzik / ochotniczka • wywiadowca / tropicielka • ćwik / pionierka • harcerz orli / wędrowniczka • harcerz Rzeczypospolitej / harcerka Rzeczypospolitej stopnie instruktorskie (na przykładzie ZHP, ZHR i SH): – przewodnik / przewodniczka, – podharcmistrz / podharcmistrzyni, – harcmistrz / harcmistrzyni.

SYMBOLE HARCERSKIE • • • Prawie wszystkie aktualnie działające organizacje harcerskie posługują się tymi samymi symbolami i odwołują się do wspólnej historii. krzyż harcerski lilijka hymn harcerski mundur harcerski

KONIEC WYKONAŁ: PAWEŁ KRZEWIŃSKI