Dowody niekonwencjonalne Czynnoci operacyjno rozpoznawcze problem art 168

Dowody niekonwencjonalne Czynności operacyjno – rozpoznawcze, problem art. 168 b, świadek koronny

Systematyka dowodów – dowody ścisłe i swobodne Podział ze względu na kryterium sposobu utrwalenia dowodu • Dowody ścisłe - przeprowadzane w ściśle określony sposób i w ściśle określonej formie; bezwzględnie wymagany jako podstawa rozstrzygnięcia o winie i karze • Dowody swobodne – nie ma potrzeby zachowywania wszystkich wymogów prawa dowodowego dotyczących sposobu przeprowadzania i dokumentowania czynności dowodowej. Mogą zostać wykorzystane przy rozstrzyganiu innych kwestii niż odpowiedzialność oskarżonego: Gwarancyjne znaczenie podziału dowodów na ścisłe i swobodne a wprowadzanie do procesu informacji z czynności operacyjno – rozpoznawczych na podstawie art. 393 § 1 k. p. k. - w zakresie decydowania o dopuszczalności postępowania karnego (wszczęcie, odmowa wszczęcia, umorzenie, pojęcie na nowo np. umorzonego dochodzenia) - w postępowaniach sprawdzających (np. badanie zasadności wznowienia postępowania) - w postępowaniach incydentalnych

Systematyka dowodów – dowody niekonwencjonalne Dowody kontrowersyjne, pozyskiwane w wyniku działalności operacyjno – rozpoznawczej Policji i innych uprawnionych służb (np. CBA, ABW) 1. Zakup kontrolowany (transakcja pozorna) – art. 19 a ustawy o Policji; niejawne nabycie lub przejęcie przedmiotów pochodzących z przestępstwa, ulegających przepadkowi albo których posiadanie, wytwarzanie, przewożenie lub obrót nimi jest zabroniony; kontrolowana łapówka 2. Tajny agent policji – art. 20 a i 22 ustawy o Policji; funkcjonariusz Policji (lub osoba trzecia), która ukrywając swoje związki z Policją lub innymi służbami bezpieczeństwa wchodzi w kontakt z grupą przestępczą w celu ujawnienia przestępstw i wykrycia jego sprawców . Tajny agent nie jest sprawcą przestępstwa. To osoba z zewnątrz, która wchodzi w środowisko przestępcze. Jego rola z założenia ma być podrzędna 3. Świadek koronny 4. Kontrola operacyjna – podsłuch i obserwacja 5. Tajne pozyskiwanie informacji 6. Komputerowa analiza danych osobowych

Systematyka dowodów – dowody niekonwencjonalne Uwarunkowania ustawowe regulacji dowodów niekonwencjonalnych wg. S. Waltosia: 1. Przestrzeganie reguły subsydiarności 2. Dopuszczalność ograniczona tylko do ściśle określonego kręgu przestępstw 3. Sąd powinien mieć wyłączną kompetencję do wyrażenia zgody na te dowody, które szczególnie intensywnie naruszają sferę prywatności 4. Ustawa powinna przewidywać obowiązek niszczenia materiałów uzyskanych wbrew ustawie 5. Zgoda na przeprowadzenie dowodów niekonwencjonalnych powinna zakreślać granice czasowe oraz osobowe i przedmiotowe tych czynności 6. Zbyt mało rygorystyczne są regulacje pozwalające na odtworzenie na rozprawie materiałów uzyskanych w wyniku kontroli operacyjnej (art. 393 § 1 k. p. k. ). Konieczne jest zbadanie warunków legalności uzyskanego dowodu. 7. W niektórych wypadkach należy dopuszczać składanie zeznań przez funkcjonariuszy Policji jako świadka incognito BARDZO WAŻNE!!! Wyrok TK z dnia 30 lipca 2014 r. (K 23/11)

Pojęcie czynności operacyjnorozpoznawczych • Czynności operacyjno – rozpoznawcze – czynności organów państwowych, wykonywane tajnie lub poufnie, w oparciu o podstawę ustawową, spełniające funkcje: informacyjną, wykrywczą, profilaktyczną i dowodową A. Taracha, Czynności operacyjno-rozpoznawcze. Aspekty kryminalistyczne i prawnodowe, Lublin 2006, s. 25 • Brak definicji legalnej czynności operacyjno-rozpoznawczych. • Art. 14 ust. 1 ustawy o Policji - W granicach swych zadań Policja wykonuje czynności: operacyjno-rozpoznawcze, dochodzeniowo-śledcze i administracyjno-porządkowe w celu: 1) rozpoznawania, zapobiegania i wykrywania przestępstw i wykroczeń; 2) poszukiwania osób ukrywających się przed organami ścigania lub wymiaru sprawiedliwości, zwanych dalej "osobami poszukiwanymi"; 3) poszukiwania osób, które na skutek wystąpienia zdarzenia uniemożliwiającego ustalenie miejsca ich pobytu należy odnaleźć w celu zapewnienia ochrony ich życia, zdrowia lub wolności, zwanych dalej "osobami zaginionymi". Art. 14 ust. 3 3. Policjanci w toku wykonywania czynności służbowych mają obowiązek respektowania godności ludzkiej oraz przestrzegania i ochrony praw człowieka.

Cechy i funkcje czynności operacyjnorozpoznawczych 1. Podejmowane poza postępowaniem karnym. 2. Mają niejawny charakter – jawność czynności operacyjno-rozpoznawczych podważałaby ich skuteczność (a to z kolei rzutowałoby na poziom bezpieczeństwa państwa i jego obywateli; tak: wyrok TK z 12 grudnia 2005 r. , sygn. K 32/04). 3. Celem czynności operacyjno rozpoznawczych jest rozpoznawanie, wykrywanie i zapobieganie przestępstwom oraz gromadzenie dowodów na potrzeby postępowania sądowego. 4. Podejmowane są na zasadzie subsydiarności – można z nich skorzystać, kiedy inne środki nie będą skuteczne. 5. Głęboko ingerują w prawa i wolności obywatelskie – niezbędne przestrzeganie klauzuli proporcjonalności – art. 31 ust. 3 6. Służą zwalczaniu najpoważniejszej przestępczości. Funkcje czynności rozpoznawczych: operacyjno – 1. rozpoznawcza – rozpoznawanie czynników oraz środowisk kryminogennych i przestępczych 2. wykrywcza – związana z wykrywaniem przestępstw i ich sprawców 3. dowodowa – udowadnianie winy sprawcom przestępstw 4. zapobiegawcza przestępstwom i zagrożeń – zapobieganie neutralizowanie

Wyrok TK z 30. 07. 2014 r. , K 23/11 • „Po pierwsze, znacznie ułatwiają walkę z tradycyjną przestępczością, gdyż komunikaty przekazywane za pośrednictwem sieci teleinformatycznych w postaci rozmów telefonicznych, wiadomości tekstowych lub multimedialnych, a nawet metadane dotyczące nawiązywanego połączenia (dane o ruchu i lokalizacji) pozwalają na rekonstrukcję społecznych zachowań jednostek objętych obserwacją, bez potrzeby osobistego prowadzenia działań operacyjnych wymagających zaangażowania wielu osób, długiego czasu oraz ponadprzeciętnej ostrożności przed dekonspiracją. Analiza materiałów zgromadzonych w kontroli operacyjnej, czy analiza danych telekomunikacyjnych umożliwia uzyskanie materiałów o unikatowym znaczeniu, pozwalając na precyzyjną rekonstrukcję procesów decyzyjnych w grupach przestępczych oraz wzajemnych powiązań między komunikującymi się osobami. Ponadto, analiza takich danych umożliwia błyskawiczne wykrycie sprawców zagrożenia istotnych dóbr, jak życie albo zdrowie jednostek. Należy mieć też na uwadze, że nowe technologie wykorzystywane w toku czynności operacyjno-rozpoznawczych umożliwiają utrwalenie i następcze zrekonstruowanie treści wiadomości głosowych, tekstowych lub multimedialnych przekazywanych za pomocą sieci telekomunikacyjnych. Możliwe jest dzięki nim pozyskanie wiedzy, która dotychczas nie była dostępna organom państwa. • Po drugie, nowe technologie stanowią w zasadzie jedyny sposób umożliwiający walkę z szeroko rozumianą tzw. cyberprzestępczością, to znaczy przestępstwami popełnianymi z wykorzystaniem nowych technologii teleinformatycznych. Zastosowanie czynności operacyjno-rozpoznawczych jest nie tyle udogodnieniem w pracy operacyjnej, lecz stanowi w większości wypadków praktycznie jedyny sposób zapobieżenia przestępstwu lub wykrycia ich sprawców. ”

Wyrok TK z 30. 07. 2014 r. , K 23/11 • Czynności operacyjno-rozpoznawcze są konstytucyjnie usprawiedliwione tylko o tyle, o ile ich celem jest obrona wartości demokratycznego państwa prawnego. Muszą zatem sprostać wymaganiom "konieczności w demokratycznym państwie prawnym" (vide: art. 31 ust. 3, art. 51 ust. 2 Konstytucji). Nie wystarczy więc ich celowość, użyteczność, taniość bądź łatwość posługiwania się nimi przez organy władzy publicznej. Nie ma także przesądzającego znaczenia, czy podobne środki są wykorzystywane w innych państwach (zob. wyrok TK z 12 grudnia 2005 r. , sygn. K 32/04, cz. III, pkt 3. 1). Niejawne pozyskiwanie informacji przez służby policyjne i ochrony państwa ma bowiem służyć wzmocnieniu poziomu ochrony wartości istotnych w państwie demokratycznym w sposób niemożliwy do osiągnięcia z wykorzystaniem innych rozwiązań, mniej ingerujących w sferę wolności lub praw jednostek. Jednocześnie muszą to być środki najmniej uciążliwe dla podmiotów, których wolności lub prawa ulegają ograniczeniu, stosowane absolutnie wyjątkowo, w celu wykrywania i ściganiu poważnych przestępstw. W przeciwnym razie demokratyczne państwo stałoby się w rzeczywistości państwem policyjnym.

ETPC a czynności operacyjne • ingerencja państwa w sferę prywatności jednostki musi mieć dostatecznie precyzyjną podstawę w obowiązującym prawie. Prawo ma jednocześnie spełniać wymogi jakościowe, a zatem być dostępne oraz przewidywalne dla jednostek. Z prawa mają natomiast wynikać okoliczności i warunki, w których władze publiczne są uprawnione do pozyskiwania informacji na temat jednostek w ten sposób (zob. orzeczenie ETPC z 29 czerwca 2006 r. w sprawie Weber i Saravia przeciwko Niemcom, § 93) • minimalny wymóg konwencyjny – określenie w prawie: 1. rodzaju przestępstw (zamknięty katalog); 2. rodzaju środka niejawnego pozyskiwania informacji, który musi być określony przez prawo w momencie jego zastosowania; 3. kategorii podmiotów, w stosunku do których mogą być pozyskiwanie w sposób niejawny informacje (w tym konieczna ochrona osób postronnych); 4. maksymalnego czasu stosowania niejawnej kontroli, który ma mieć charakter oznaczony i definitywny 5. procedury wyrażania zgody na zastosowanie środka niejawnego pozyskiwania informacji, która musi mieć co do zasady charakter uprzedni i pisemny i nie może ograniczać się jedynie do kwestii formalnych. Właściwym organem uprawnionym do wydania stosownej zgody powinien być niezależny i zewnętrzny w stosunku do organów władzy wykonawczej organ - najlepiej sąd. Nie jest jednak wystarczające, by uprawnionym do zarządzania niejawnej kontroli był prokurator, jeśli pozostaje uzależniony od władzy wykonawczej (zob. orzeczenie ETPC z 26 kwietnia 2007 r. w sprawie Dumitru Popescu przeciwko Rumunii, skarga nr 71525/01, § 71); 6. procedury badania, wykorzystywania i przechowywania uzyskanych danych przez organ zewnętrzny i niezależny w stosunku do organów upoważnionych do niejawnego pozyskiwania informacji i okoliczności, w jakich zapisy mają być usunięte lub zniszczone 7. obowiązku poinformowania osoby, której dane niejawnie pozyskiwano i warunki zaniechania takiej informacji; poinformowanie jednostki powinno jednak nastąpić w momencie, gdy nie zagrozi celom tej kontroli.

Konstytucyjny standard czynności operacyjno – rozpoznawczych (K 23/11) 1. „Gromadzenie, przechowywanie oraz przetwarzanie danych dotyczących jednostek, a zwłaszcza sfery prywatności, dopuszczalne jest wyłącznie na podstawie wyraźnego i precyzyjnego przepisu ustawy 2. Konieczne jest precyzyjne określenie w ustawie organów państwa upoważnionych do gromadzenia oraz przetwarzania danych o jednostce, w tym do stosowania czynności operacyjno-rozpoznawczych; 3. W ustawie muszą być sprecyzowane przesłanki niejawnego pozyskiwania informacji o osobach, którymi są: wykrywanie i ściganie wyłącznie poważnych przestępstw oraz zapobieganie im; ustawa powinna wskazywać rodzaje takich przestępstw (zob. np. postanowienie TK z 15. 11. 2010 r. , S 4/10; orzeczenia ETPC z: 29. 06. 2006 r. w sprawie Weber i Saravia przeciwko Niemcom, skarga 54934/00; 10. 02. 2009 r. w sprawie Iordachi i inni przeciwko Mołdawii, skarga nr 25198/02); 4. Ustawa musi określać kategorie podmiotów, wobec których mogą być podejmowane czynności operacyjno-rozpoznawcze (zob. wyrok TK z 12. 2005 r. , . K 32/04; orzeczenia ETPC z: 16. 02. 2000 r. w sprawie Amann przeciwko Szwajcarii, skarga nr 27798/95; 10. 02. 2009 r. w sprawie Iordachi i inni przeciwko Mołdawii, skarga nr 25198/02);

Konstytucyjny standard czynności operacyjno – rozpoznawczych (K 23/11) 4. Pożądane jest określenie w ustawie rodzajów środków niejawnego pozyskiwania informacji, a także rodzajów informacji pozyskiwanych za pomocą poszczególnych środków; 5. Czynności operacyjno-rozpoznawcze winny być subsydiarnym środkiem pozyskiwania informacji lub dowodów o jednostkach, gdy nie da się ich uzyskać w inny, mniej dolegliwy dla nich sposób 6. W ustawie należy określić maksymalny okres prowadzenia czynności operacyjno-rozpoznawczych wobec jednostek, który nie może przekraczać ram koniecznych w demokratycznym państwie prawa; 7. Niezbędne jest precyzyjne unormowanie w ustawie procedury zarządzenia czynności operacyjnorozpoznawczych , obejmującej w szczególności wymóg uzyskania zgody niezależnego organu na niejawne pozyskiwanie informacji (por. m. in. wyrok ETPC z 2. 09. 2010 r. w sprawie Uzun przeciwko Niemcom, skarga nr 35623/05); 8. Precyzyjne określenie w ustawie zasad postępowania z materiałami zgromadzonymi w toku czynności operacyjno-rozpoznawczych, zwłaszcza zasad ich wykorzystania oraz niszczenia danych zbędnych i niedopuszczalnych; 9. zagwarantowanie bezpieczeństwa zgromadzonych danych przed nieuprawnionym dostępem ze strony innych podmiotów;

Konstytucyjny standard czynności operacyjno – rozpoznawczych (K 23/11) 10. Unormowanie procedury informowania jednostek o niejawnym pozyskaniu informacji na ich temat, w rozsądnym czasie po zakończeniu działań operacyjnych i zapewnienie na wniosek zainteresowanego poddania sądowej ocenie legalności zastosowania tych czynności; odstępstwo jest dopuszczalne wyjątkowo możliwość zaskarżenia decyzji o zarządzeniu czynności operacyjnorozpoznawczych 11. Zagwarantowanie transparentności stosowania czynności operacyjnorozpoznawczych przez poszczególne organy władzy publicznej, przejawiające się w publicznej jawności i dostępności zagregowanych danych statystycznych, nadających się do porównania, o ilości i rodzaju stosowanych czynności operacyjno-rozpoznawczych; 12. Nie jest wykluczone zróżnicowanie intensywności ochrony prywatności, autonomii informacyjnej oraz tajemnicy komunikowania się z uwagi na to, czy dane o osobach pozyskują służby wywiadowcze i zajmujące się ochroną bezpieczeństwa państwa, czy też czynią to służby policyjne; 13. Zróżnicowanie poziomu ochrony prywatności, autonomii informacyjnej oraz tajemnicy komunikowania się możne także nastąpić z uwagi na to, czy niejawne pozyskiwanie informacji dotyczy obywateli, czy osób niemających polskiego obywatelstwa.

Wyrok TK z 30. 07. 2014 r. , K 23/11 • Podstawowym celem precyzyjnego określenia w prawie przesłanek dopuszczalności czynności operacyjno-rozpoznawczych jest wyznaczenie organom władzy wykonawczej możliwie jak najściślejszych ram działania. Zapobiegać ma to arbitralności stosowania prawa, a zwłaszcza przenoszeniu na organy stosujące prawo ciężaru faktycznego wyznaczenia granic wolności człowieka. Trybunał Konstytucyjny zwraca ponadto uwagę, że im większa jest skala stosowania czynności operacyjnorozpoznawczych, a więc wzrasta - choćby potencjalnie - częstotliwość ingerencji w konstytucyjne wolności i prawa, tym bardziej unormowanie ustawowe musi cechować się zupełnością i maksymalną precyzją.

Art. 19 ustawy o Policji – kontrola operacyjna • Ust. 1 Przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych, podejmowanych przez Policję w celu zapobieżenia, wykrycia, ustalenia sprawców, a także uzyskania i utrwalenia dowodów, ściganych z oskarżenia publicznego, umyślnych przestępstw m. in. wskazanych z k. k. i innych ustaw szczególnych (katalog na następnym slajdzie), gdy inne środki okazały się bezskuteczne albo będą nieprzydatne, sąd okręgowy może, w drodze postanowienia, zarządzić kontrolę operacyjną, na pisemny wniosek Komendanta Głównego Policji albo Komendanta CBŚP, złożony po uzyskaniu pisemnej zgody Prokuratora Generalnego, albo na pisemny wniosek komendanta wojewódzkiego Policji, złożony po uzyskaniu pisemnej zgody prokuratora okręgowego właściwego ze względu na siedzibę składającego wniosek organu Policji. • Czynności operacyjno rozpoznawcze – klauzula ultima ratio. Podejmowane w ostatniej kolejności, jeżeli inne środki są nieskuteczne albo byłyby nieskuteczne. • Nie można ich stosować w każdej sytuacji, nie chodzi o ułatwienie pracy organom ścigania kosztem nieproporcjonalnej ingerencji w prawa i wolności jednostki. • Zgodę na czynności operacyjno rozpoznawcze wyraża wyłącznie sąd okręgowy miejscowo właściwy dla organu Policji składającego wniosek w drodze postanowienia • Wraz z wnioskiem należy przedstawić materiały uzasadniające potrzebę zastosowania kontroli operacyjnej • Czyli nie wszystkie materiały, selekcji dokonują organy ścigania, sąd nie zapoznaje się z całością informacji zebranych w toku czynności śledczych, nie ma całościowego spojrzenia na sprawę/zasadność kontroli operacyjnej.

Przestępstwa katalogowe z ustawy o Policji – granice przedmiotowe kontroli operacyjnej 1. przeciwko życiu, określonych w art. 148 -150 Kodeksu karnego, 2. określonych w art. 134, art. 135 § 1, art. 136 § 1, art. 156 § 1 i 3, art. 163 § 1 i 3, art. 164 § 1, art. 165 § 1 i 3, art. 166, art. 167, art. 173 § 1 i 3, art. 189 a, art. 211 a, art. 223, art. 228 § 1 i 3 -5, art. 229 § 1 i 3 -5, art. 230 § 1, art. 230 a § 1, art. 231 § 2, art. 233 § 1, 1 a, 4 i 6, art. 234, art. 235, art. 236 § 1, art. 238, art. 239 § 1, art. 240 § 1, art. 245, art. 246, art. 252 § 1 -3, art. 258, art. 269, art. 270 a § 1 i 2, art. 271 a § 1 i 2, art. 277 a § 1, art. 280 -282, art. 285 § 1, art. 286 § 1, art. 296 § 1 -3, art. 296 a § 1, 2 i 4, art. 299 § 1 -6 oraz art. 310 § 1, 2 i 4 Kodeksu karnego, 3. określonych w art. 46 ust. 1, 2 i 4, art. 47 oraz art. 48 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie 4. przeciwko obrotowi gospodarczemu, określonych w art. 297 -306 Kodeksu karnego, powodujących szkodę majątkową lub skierowanych przeciwko mieniu, jeżeli wysokość szkody lub wartość mienia przekracza pięćdziesięciokrotną wysokość najniższego wynagrodzenia za pracę określonego na podstawie odrębnych przepisów, 5. przeciwko wolności seksualnej i obyczajności, gdy pokrzywdzonym jest małoletni albo gdy treści pornograficzne, o których mowa w art. 202 Kodeksu karnego, obejmują udział małoletniego, 6. skarbowych, jeżeli wartość przedmiotu czynu lub uszczuplenie należności publicznoprawnej przekraczają pięćdziesięciokrotną wysokość najniższego wynagrodzenia za pracę określonego na podstawie odrębnych przepisów, 7. 4 askarbowych, o których mowa w art. 107 § 1 Kodeksu karnego skarbowego – gry hazardowe, organizowanie bez koncesji/zezwolenia , 8. nielegalnego wytwarzania, posiadania lub obrotu bronią, amunicją, materiałami wybuchowymi, środkami odurzającymi lub substancjami psychotropowymi albo ich prekursorami oraz materiałami jądrowymi i promieniotwórczymi, 9. określonych w art. 8 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks karny 10. określonych w art. 43 -46 ustawy z dnia 1 lipca 2005 r. o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów 11. ściganych na mocy umów międzynarodowych ratyfikowanych za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie, określonych w polskiej ustawie karnej

Wniosek o kontrolę operacyjną Podejrzenie popełnienia przestępstwa z art. 19 ust. 1 Niemożność zapobieżenia/zebrania dowodów innymi sposobami niż operacyjne KWP (KGP/KGCBŚP) występuje z wnioskiem do właściwego sądu okręgowego KWP (KGP/KGCBŚP) występuje o zgodę o zastosowanie kontroli operacyjnej do PO (PG) Sąd okręgowy postanowieniem wyraża zgodę - Materiały uzasadniające zastosowanie kontroli operacyjnej. - Jeżeli kontrola operacyjna jest stosowana wobec oskarżonego (osoby podejrzanej) zamieszcza się informację o prowadzeniu postępowania karnego (prowadzonym postępowaniu karnym) Wyrażenie zgody na kontrolę operacyjną przez PO(PG) Sąd w składzie 1 sędziego, na posiedzeniu niejawnym. W posiedzeniu może wziąć udział prokurator i przedstawiciel organu wnioskującego o kontrolę operacyjną Na postanowienie o odmowie wyrażenia zgody na kontrolę operacyjną prokuratorowi przysługuje zażalenie

Zgoda następcza • Zgoda następcza sądu – kontrola operacyjna, w wypadkach niecierpiących zwłoki, została zarządzona przez organy ścigania bez zgody i wiedzy sądu. Sąd uznając zasadność stosowania kontroli operacyjnej legalizuje czynności przeprowadzone przez wyrażeniem zgody (wystąpieniem z wnioskiem o wyrażenie zgody). • Bez zgody następczej nie jest możliwe wykorzystanie w procesie karnym materiałów z kontroli operacyjnej. Brak zgody – zniszczenie materiałów. • Zgodę następczą może wydać wyłącznie sąd. • art. 19 ust. 3 • W przypadkach niecierpiących zwłoki, jeżeli mogłoby to spowodować utratę informacji lub zatarcie albo zniszczenie dowodów przestępstwa, Komendant Główny Policji, Komendant CBŚP albo komendant wojewódzki Policji może zarządzić, po uzyskaniu pisemnej zgody właściwego prokuratora, o którym mowa w ust. 1, kontrolę operacyjną, zwracając się jednocześnie do właściwego miejscowo sądu okręgowego z wnioskiem o wydanie postanowienia w tej sprawie. W razie nieudzielenia przez sąd zgody w terminie 5 dni od dnia zarządzenia kontroli operacyjnej, organ zarządzający wstrzymuje kontrolę operacyjną oraz dokonuje protokolarnego, komisyjnego zniszczenia materiałów zgromadzonych podczas jej stosowania. • Termin 5 dni na następcze wyrażenie zgody na kontrolę operacyjną to termin prekluzyjny. • Kontrola operacyjna bez zgody sądu może trwać max. 5 dni

Procedura przy zgodzie następczej Ważne! Zasadą powinno być wyrażenie zgody przez sąd przed podjęciem czynności operacyjnorozpoznawczych, a nie wtórne ich legalizowanie w drodze zgody następczej. wypadek niecierpiący zwłoki KGP, KG CBŚP, KWP występują o pisemną zgodę do PG lub PO Prokuratorowi przysługuje zażalenie na postanowienie o odmowie wyrażenia następczej zgody na kontrolę operacyjną! prokurator wyraża zgodę na kontrolę operacyjną jednocześnie występuje do sądu o zgodę na kontrolę operacyjną Sąd ma 5 dni na wyrażenie zgody

Zakres kontroli operacyjnej • Kontrola operacyjna prowadzona jest niejawnie i polega na: 1) uzyskiwaniu i utrwalaniu treści rozmów prowadzonych przy użyciu środków technicznych, w tym za pomocą sieci telekomunikacyjnych; • podsłuch pozaprocesowy 2) uzyskiwaniu i utrwalaniu obrazu lub dźwięku osób z pomieszczeń, środków transportu lub miejsc innych niż miejsca publiczne; • obserwacja niejawna 3) uzyskiwaniu i utrwalaniu treści korespondencji, w tym korespondencji prowadzonej za pomocą środków komunikacji elektronicznej; • Kontrola korespondencji w tym mailowej 4) uzyskiwaniu i utrwalaniu danych zawartych w informatycznych nośnikach danych, telekomunikacyjnych urządzeniach końcowych, systemach informatycznych i teleinformatycznych; • Np. uzyskanie dostępu do sieci wifi, przeszukanie komputera na odległość 5) uzyskiwaniu dostępu i kontroli zawartości przesyłek

Granice temporalne na postanowienie o odmowie przedłużenia kontroli operacyjnej prokuratorowi przysługuje zażalenie • Sąd zarządza kontrolę na max. 3 miesiące. • W uzasadnionych przypadkach – sąd okręgowy, na pisemny wniosek (procedura tak jak wcześniej) może wydać postanowienie o jednorazowym przedłużeniu kontroli operacyjnej na okres kolejnych max. 3 miesięcy • W uzasadnionych przypadkach, gdy podczas stosowania kontroli operacyjnej pojawią się nowe okoliczności istotne dla zapobieżenia lub wykrycia przestępstwa albo ustalenia sprawców i uzyskania dowodów przestępstwa na pisemny wniosek KGP, po uzyskaniu zgody PG może przedłużyć stosowanie kontroli operacyjnej na następujące po sobie okresy, których łączna długość nie może przekraczać 12 miesięcy. • Max. 18 miesięcy • ALE: Kontrola operacyjna powinna być zakończona niezwłocznie po ustaniu przyczyn jej zarządzenia, najpóźniej jednak z upływem okresu, na który została wprowadzona (art. 19 ust. 13).

Zakończenie kontroli operacyjnej • Po zakończeniu kontroli operacyjnej i pozyskaniu dowodów pozwalających na wszczęcie postępowania karnego lub mających znaczenie dla toczącego się postępowania karnego KGP, KGCBŚP lub KWP przekazuje prokuratorowi zebrane materiały. • Jeżeli znajdują się informacje objęte tajemnicą z art. 178 (obrońca i tajemnica spowiedzi) – protokolarne zniszczenie materiałów. • Jeżeli mogą znajdować się informacje objęte tajemnicami z art. 180 § 2 z wyłączeniem art. 178 a, 180 § 3 – sąd na wniosek prokuratora, wydaje postanowienie o dopuszczeniu do wykorzystania w postępowaniu karnym materiałów objętych tajemnicami, gdy jest to niezbędne dla dobra wymiaru sprawiedliwości, a okoliczność nie może być ustalona na podstawie innego dowodu w pozostałym zakresie zniszczenie materiałów. • Osobie, wobec której kontrola operacyjna była stosowana, nie udostępnia się materiałów zgromadzonych podczas trwania tej kontroli. • Gdy kontrola operacyjna nie dostarczyła dowodów potrzebnych w postępowaniu karnym – niezwłoczne protokolarne i komisyjne zniszczenie - zniszczenie materiałów zarządza organ Policji, który wnioskował o zarządzenie kontroli operacyjnej. • o wydaniu zarządzenia dotyczącego zniszczenia materiałów zawiadamia się prokuratora z art. 19 ust 1 (prokurator okręgowy lub PG)

Zakup kontrolowany • Czynności operacyjno-rozpoznawcze zmierzające do sprawdzenia uzyskanych wcześniej wiarygodnych informacji o przestępstwie oraz ustalenia sprawców i uzyskania dowodów przestępstwa mogą polegać na dokonaniu w sposób niejawny nabycia, zbycia lub przejęcia przedmiotów pochodzących z przestępstwa, ulegających przepadkowi, albo których wytwarzanie, posiadanie, przewożenie lub którymi obrót są zabronione, a także przyjęciu lub wręczeniu korzyści majątkowej. • Złożenie propozycji nabycia, zbycia lub przejęcia przedmiotów pochodzących z przestępstwa, ulegających przepadkowi, albo których wytwarzanie, posiadanie, przewożenie lub którymi obrót są zabronione, a także przyjęcia lub wręczenia korzyści majątkowej. • KGP/KGCBŚP lub KWP po uzyskaniu pisemnej zgody prokuratora okręgowego. We wniosku należy przedstawić materiały uzasadniające podjęcie czynności z art. 19 a • Granice temporalne – max. 3 miesiące z możliwością przedłużenia na kolejne okresy. Brak w ustawie maksymalnego czasu trwania czynności z art. 19 a! • art. 19 a ustawy o Policji, w przeciwieństwie do art. 19, nie przewiduje sądowej kontroli tych czynności przed czy w trakcie ich wykonywania, a zarządza je Komendant Główny Policji lub komendant wojewódzki Policji po uzyskaniu pisemnej zgody właściwego miejscowo prokuratora okręgowego. • Konieczna rygorystyczna ocena przesłanek podjęcia czynności z art. 19 a na etapie postępowania sądowego! • Czynności z art. 19 a muszą być formą weryfikacji wcześniej pozyskanych, wiarygodnych informacji o przestępstwie, a nie próbą testowania uczciwości konkretnej osoby.

Zakup kontrolowany Wyrok SA w Warszawie z 26. 04. 2013 r. , II AKa 70/13 • „Brak sprawdzenia wiarygodności informacji o korupcyjnych zamierzeniach oskarżonego […] czyni wydane przez Szefa (. . . ) zarządzenie bezprawnym, a przeprowadzoną w oparciu o nie prowokację - nielegalną. Uzyskane w jej wyniku materiały operacyjne nie mogą, tym samym, stanowić dowodów winy oskarżonego […] w rzetelnym postępowaniu sądowym. ” Wyrok SA w Katowicach z 11. 10. 2012 r. , II AKa 368/12 • „Źródło wiarygodnych informacji o popełnieniu przestępstwa może mieć charakter procesowy jak i operacyjny. Istotnym jednak jest jakość takiego źródła rozumianego jako cechujące się możliwie jak największym stopniem wiarygodności, jakkolwiek większa ilość źródeł informacji o mniejszym jej stopniu może być również podstawą zarządzenia zakupu kontrolowanego lub kontrolowanego przyjęcia korzyści majątkowej, pod warunkiem jednak, że ustalony na ich podstawie stan faktyczny cechuje się wysokim stopniem prawdopodobieństwa. ”

Inne możliwości działania Policji • Niejawne nadzorowanie (art. 19 b) - niejawne nadzorowanie wytwarzania, przemieszczania, przechowywania i obrotu przedmiotami przestępstwa, jeżeli nie stworzy to zagrożenia dla życia lub zdrowia ludzkiego. • Zarządza KGP, KGCBŚP lub KWP a o zarządzeniu powiadamia się właściwego miejscowo prokuratora okręgowego. • organy i instytucje publiczne oraz przedsiębiorcy są obowiązani dopuścić do dalszego przewozu przesyłki zawierające przedmioty przestępstwa w stanie nienaruszonym lub po ich usunięciu albo zastąpieniu w całości lub w części – obowiązek współdziałania. • Przetwarzanie danych zgromadzonych w toku wykonywania zadań przez Policję – art. 20 m. in. 1) osobach podejrzanych o popełnienie przestępstw ściganych z oskarżenia publicznego; 2) nieletnich dopuszczających się czynów zabronionych przez ustawę jako przestępstwa ścigane z oskarżenia publicznego; 3) osobach o nieustalonej tożsamości lub usiłujących ukryć swoją tożsamość; 5) osobach poszukiwanych; 6) osobach zaginionych; • Dane to w szczególności: 1) dane osobowe, o których mowa w art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych, 2) odciski linii papilarnych; 3) zdjęcia, szkice i opisy wizerunku; 4) cechy i znaki szczególne, pseudonimy; 5) informacje o: a) miejscu zamieszkania lub pobytu, b) wykształceniu, zawodzie, miejscu i stanowisku pracy oraz sytuacji materialnej i stanie majątku, c) dokumentach i przedmiotach, którymi sprawca się posługuje, d) sposobie działania sprawcy, jego środowisku i kontaktach, e) sposobie zachowania się sprawcy wobec osób pokrzywdzonych. • Zbiór danych DNA – art. 21 a (ciekawe – usunięcie danych ze zbioru DNA – art. 21 e ust. 1)

Inne możliwości działania Policji • Kamuflaż – art. 20 a • Przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych policjanci mogą posługiwać się dokumentami, które uniemożliwiają ustalenie danych identyfikujących policjanta oraz środków, którymi posługuje się przy wykonywaniu zadań służbowych. • Dostęp do danych internetowych – art. 20 c • W celu zapobiegania lub wykrywania przestępstw albo w celu ratowania życia lub zdrowia ludzkiego bądź wsparcia działań poszukiwawczych lub ratowniczych, Policja może uzyskiwać dane niestanowiące treści odpowiednio, przekazu telekomunikacyjnego, przesyłki pocztowej albo przekazu w ramach usługi świadczonej drogą elektroniczną • Nie jest wymagana zgoda sądu! • Sąd sprawuje następczą kontrolę nad czynnościami z art. 20 c. Przekazuje się mu w okresach półrocznych, sprawozdanie obejmujące: • 1) liczbę przypadków pozyskania w okresie sprawozdawczym danych telekomunikacyjnych, pocztowych lub internetowych oraz rodzaj tych danych; • 2) kwalifikacje prawne czynów, w związku z zaistnieniem których wystąpiono o dane telekomunikacyjne, pocztowe lub internetowe, albo informacje o pozyskaniu danych w celu ratowania życia lub zdrowia ludzkiego bądź wsparcia działań poszukiwawczych lub ratowniczych. • W ramach kontroli może zapoznać się z materiałami uzasadniającymi zastosowanie środków z art. 20 c

Inne możliwości działania Policji • Tajny informator (art. 22) - przy wykonywaniu swych zadań może korzystać z pomocy osób niebędących policjantami. • Dane o informatorach można udostępnić – na żądanie – prokuratorowi. • Można przyznać wynagrodzenie • Jeżeli w czasie korzystania i w związku z korzystaniem przez Policję z pomocy osób, o których mowa w ust. 1, osoby te utraciły życie lub poniosły uszczerbek na zdrowiu albo szkodę w mieniu, odszkodowanie przysługuje na zasadach i w trybie określonych w rozporządzeniu ministra właściwego do spraw wewnętrznych • Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 15 października 1991 r. w sprawie zasad i trybu przyznawania świadczeń odszkodowawczych przysługujących w razie utraty życia lub poniesienia uszczerbku na zdrowiu albo szkody w mieniu podczas udzielania lub w związku z udzielaniem pomocy Policji, Urzędowi Ochrony Państwa lub Straży Granicznej

Podsumowanie ustawy o Policji w zakresie czynności operacyjnych Wymagana zgoda sądu Sąd sprawuje następczą kontrolę nad czynnościami – w zasadzie pozorną pisemna zgoda okręgowego prokuratora Zawiadamia się prokuratora okręgowego Policja w ramach przyznanych jej uprawnień Kontrola i utrwalanie rozmów – art. 19 dostęp do danych internetowych innych niż treść wiadomości (maili) – art. 20 c transakcja pozorna – art. 19 a przesyłka niejawnie nadzorowana pozostałe czynności – tajny informator, przetwarzanie danych,

Inne służby mogące prowadzić czynności operacyjno – rozpoznawcze • Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego • Straż Graniczna • Centralne Biuro Antykorupcyjne • Służba Kontrwywiadu Wojskowego • Służba Wywiadu Wojskowego • organy kontroli skarbowej • Żandarmeria Wojskowa Działają w zakresie uprawnień i kompetencji przyznanych przez ustawodawcę. Np. CBA może podejmować czynności operacyjne w związku z walką z korupcją i w zakresie czynów wskazanych w ustawie o CBA.

Nowelizacja ustawy o Policji – problem respektowania standardów konstytucyjnych • Wykorzystanie dowodu uzyskanego podczas kontroli operacyjnej jest dopuszczalne wyłącznie w postępowaniu karnym w sprawie o przestępstwo lub przestępstwo skarbowe, w stosunku do którego jest dopuszczalne stosowanie takiej kontroli. – art. 19 ust. 15 a • Jeżeli w wyniku stosowania kontroli operacyjnej uzyskano dowód popełnienia przestępstwa lub przestępstwa skarbowego, w stosunku do którego można zarządzić kontrolę operacyjną, popełnionego przez osobę, wobec której była stosowana kontrola operacyjna, innego niż objęte zarządzeniem kontroli operacyjnej, albo popełnionego przez inną osobę, o zgodzie na jego wykorzystanie w postępowaniu karnym orzeka postanowieniem sąd, który zarządził kontrolę operacyjną albo wyraził na nią zgodę w trybie określonym w ust. 3, na wniosek prokuratora, o którym mowa w ust. 1. – art. 19 ust. 15 c • Wniosek, o którym mowa w ust. 15 c, prokurator kieruje do sądu nie później niż w ciągu miesiąca od dnia otrzymania materiałów zgromadzonych podczas stosowania kontroli operacyjnej, przekazanych mu przez organ Policji niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 2 miesięcy od dnia zakończenia tej kontroli. – art. 19 ust. 15 d. • Przepisy art. 19 ust. 15 a – 15 d zostały skreślone ustawą z 10. 03. 2016 r.

Nowelizacja ustawy o Policji – problem respektowania standardów konstytucyjnych a art. 168 b • Do 15. 04. 2016 r. przepisy ustawy o Policji wyraźnie ograniczały możliwość wykorzystania tzw. przypadkowych znalezisk. Wykorzystanie materiałów pozyskanych przy okazji stosowania podsłuchu procesowego wprost ograniczono do przestępstw katalogowych i wprowadzono termin, w którym prokurator miał obowiązek wystąpić do sądu o wyrażenie zgody następczej. • Obecnie art. 168 b stanowi: • Jeżeli w wyniku kontroli operacyjnej zarządzonej na wniosek uprawnionego organu na podstawie przepisów szczególnych uzyskano dowód popełnienia przez osobę, wobec której kontrola operacyjna była stosowana, innego przestępstwa ściganego z urzędu lub przestępstwa skarbowego niż przestępstwo objęte zarządzeniem kontroli operacyjnej lub przestępstwa ściganego z urzędu lub przestępstwa skarbowego popełnionego przez inną osobę niż objętą zarządzeniem kontroli operacyjnej, prokurator podejmuje decyzję w przedmiocie wykorzystania tego dowodu w postępowaniu karnym. • Literalnie odczytując art. 168 b można dojść do przekonania, że kompetencja do wyrażenia zgody na następcze wykorzystanie „przypadkowych znalezisk” przysługuje prokuratorowi, nie ma znaczenia katalog przestępstw (wystarczy ściganie z urzędu danego przestępstwa), a jego decyzja odnośnie do wykorzystania dowodu w postępowaniu karnym wiąże sąd.

Nowelizacja ustawy o Policji – problem respektowania standardów konstytucyjnych a art. 168 b • Art. 168 b pozostaje w kolizji z konstytucyjnym i konwencyjnym standardem rzetelnego procesu i pozwala na dowolną, nieproporcjonalną ingerencję organów ściągania w prawo do prywatności. Ponadto umożliwia stosowanie kontroli i utrwalania rozmów nie na zasadzie subsydiarności, ale wtedy, kiedy byłoby to wygodne dla organów procesowych. • ETPC podkreśla, że ingerencja ze strony organów władzy wykonawczej w prawa jednostki powinna być przedmiotem skutecznej kontroli, która w normalnych warunkach winna być przeprowadzona przynajmniej przez organy sądowe, tylko one zapewniają bowiem najlepszą gwarancję niezależności, bezstronności oraz stosowania właściwej procedury (por. Drajewicz, Zgoda następcza sądu na stosowanie kontroli operacyjnej, Prok. i Pr. 2009, Nr 1, s. 90– 91). • RPO złożył wniosek do TK o zbadanie zgodności art. 168 b z art. 47, 49, 50 i 51 ust. 2 i 4 w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP

Nowelizacja ustawy o Policji – problem respektowania standardów konstytucyjnych a art. 168 b • Do czasu rozstrzygnięcia przez TK trzeba sobie „poradzić” z art. 168 b • Prokurator nie ma kompetencji do legalizacji dowodów, co wynika z literalnego brzmienia przepisu – wyraża on zgodę na wykorzystanie materiałów, nie decyduje o uchyleniu obowiązywania zakazu dowodowego. Zgoda następcza należy do wyłącznej kompetencji organów sądowych (lub organów niesądowych jeżeli są niezależne wobec władzy wykonawczej – por. wyrok ETPC z 6. 09. 1978 Klass i inni p. Niemcom, skarga nr 5029/71), a skreślenie art. 19 ust. 15 c powoduje, że polskie prawo nie przewiduje formy wyrażenia przez sąd zgody następczej w odniesieniu do tzw. przypadkowych znalezisk. • „Materiały uzyskane z naruszeniem przepisów o kontroli operacyjnej jako objęte zakazem dowodowym, stanowią dowód niedopuszczalny w rozumieniu art. 170 § 1 pkt 1 KPK. Jakakolwiek próba wprowadzenia ich do procesu, obliguje sąd do oddalenia na wskazanej podstawie takiego wniosku dowodowego prokuratora jako obejmującego dowód niedopuszczalny. Oznacza to, że sąd nie tylko nie jest związany w najmniejszym stopniu zgodą prokuratora na wykorzystanie materiałów, ale wręcz pozostaje zobowiązany, by wszelkim usiłowaniom bezprawnego rozszerzenia zasięgu owej zgody także na etap przeprowadzania dowodów przed sądem się wyraźnie przeciwstawić. Instrumentem to umożliwiającym jest zaś art. 170 § 1 pkt 1. Ewentualna zgoda prokuratora mogłaby dotyczyć wyłącznie wykorzystania materiałów w postępowaniu przygotowawczym jako dowodów swobodnych i tylko taki zakres oddziaływania tej zgody wynikałby ze sformułowań art. 168 b. ” D. Gruszecka [w: ] J. Skorupka (red. ), Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Legalis 2016

Art. 168 b – wnioski do TK • 29. 04. 2016 r. RPO złożył do TK wniosek o stwierdzenie niezgodności z Konstytucją (art. 47, art. 49, art. 50, art. 51 ust. 2 Konstytucji RP w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP, a także z art. 45 ust. 1, art. 51 ust. 4 i art. 77 ust. 2 Konstytucji RP) art. 168 b k. p. k. • https: //www. rpo. gov. pl/sites/default/files/Do_TK_zgody_na_wykorzystanie_dowo dow_uzyskanych_podczas_kontroli_operacyjnej. pdf • Ze względu na wątpliwości odnośnie do składu orzekającego w TK, w dniu 15. 05. 2018 r. RPO wycofał z TK swój wniosek. • https: //www. rpo. gov. pl/pl/content/rpo-wycofal-z-trybunalu-konstytucyjnegowniosek-w-sprawie-tzw-nastepczej-zgody-na-podsluch

Uchwała (7) SN z 28. 06. 2018 r. I KZP 4/18 Użyte w art. 168 b k. p. k. sformułowanie "innego przestępstwa ściganego z urzędu lub przestępstwa skarbowego innego niż przestępstwo objęte zarządzeniem kontroli operacyjnej" obejmuje swoim zakresem wyłącznie te przestępstwa, co do których sąd może wyrazić zgodę na zarządzenie kontroli operacyjnej, w tym te, o których mowa w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2017 r. poz. 2067 t. j. z późn. zm. ). - zob. szerzej: prezentacja dowody cz. 1

Wniosek PG do TK złożony na skutek wydania przez SN uchwały I KZP 4/18 • W dniu 31. 07. 2018 r. PG skierował do TK wniosek o zbadanie zgodności art. 168 b ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego rozumianego w ten sposób, że użyte w nim sformułowanie „innego przestępstwa ściganego z urzędu lub przestępstwa skarbowego innego niż przestępstwo objęte zarządzeniem kontroli operacyjnej" obejmuje swoim zakresem wyłącznie te przestępstwa, co do których sąd może wyrazić zgodę na zarządzenie kontroli operacyjnej (czyli w taki sposób z: • wyrażoną w art. 1 Konstytucji zasadą dobra wspólnego, • wywodzonymi z art. 2 Konstytucji zasadami zaufania do państwa i stanowionego przez nie prawa oraz sprawiedliwości społecznej w związku z preambułą Konstytucji, • art. 5 Konstytucji, • wyrażoną w art. 7 Konstytucji zasadą legalizmu, • art. 31 ust. 1 i 2 zd. 1, art. 45 ust. 1, art. 82 i art. 83 Konstytucji. • https: //ipo. trybunal. gov. pl/ipo/view/sprawa. xhtml? &pokaz=dokumenty&sygnat ura=K%206/18 <-- można pobrać wniosek PG

Utrwalanie czynności operacyjno – rozpoznawczych 1. notatki – mogą być odczytywane na rozprawie, z wyjątkiem wynikającym z art. 174 k. p. k. (zakaz zastępowania treścią pism, zapisków lub notatek urzędowych wyjaśnień podejrzanego i zeznań świadka). Notatka dowody co najwyżej tego, że sporządził ją określony funkcjonariusz, który podał w niej określone informacje. Nie przesądza natomiast, że opisane w niej zdarzenia miały miejsce w rzeczywistości i w takim znaczeniu nie może stanowić podstawy dokonywania ustaleń faktycznych związanych z rozpoznawanych czynem a jedynie może być komunikatem o istnieniu określonego źródła dowodowego. Stwarza to możliwość przesłuchania w charakterze świadka autora notatki lub osoby w niej wskazanej – tzw. świadek ze słyszenia. 2. dowody rzeczowe – np. pieniądze przekazane w ramach kontrolowanego wręczenia korzyści majątkowej, broń lub narkotyki pozyskane w związku z kontrolowanym zakupem lub też wyroby tytoniowe będące przedmiotem przesyłki niejawnie nadzorowanej. Aby wprowadzić je do procesu niezbędne będzie, poza wymaganą zasadniczo decyzją szefa danej służby o przekazaniu materiałów operacyjnych, przeprowadzenie czynności procesowych uzależnienie od określonych realiów sprawy. Niejednokrotnie konieczne będzie przeprowadzenie oględzin zabezpieczonych przedmiotów, uzyskanie opinii biegłego. 3. dokumenty urzędowe 4. zapisy z rejestracji dźwięku lub obrazu i dźwięku - konieczne jest uzyskanie decyzji i zezwoleń stosownych organów państwowych w przedmiocie rejestracji zapisów; wydanie decyzji przez właściwy organ o przekazaniu materiałów operacyjnych do postępowania karnego, protokolarne odtworzenie i sporządzenie stenogramów stanowiących załączniki do protokołu; ewentualne zapoznanie z tymi materiałami i przesłuchanie osób, których wizerunki i głosy zostały utrwalone (w celu ustosunkowania się do tych zapisów), ewentualne uzyskanie niezbędnych opinii np. z zakresu fonoskopii.

Wyrok SA w Warszawie z 13. 06. 2016 r. , II AKa 133/16 • Za niedopuszczalne uznać należy korzystanie z materiałów uzyskanych w wyniku kontroli operacyjnej w sprawie o przestępstwa, które nie należą do tych wymienionych w art. 19 ust. 1 ustawy z 1990 r. o Policji. Z uwagi na szczególny charakter omawianej regulacji, przepisy te nie mogą być interpretowane rozszerzająco. • Literalna wykładania treści art. 168 b k. p. k. , w powiązaniu z przepisem art. 19 ustawy z 1990 r. o Policji (w szczególności art. 19 ust. 1, ust. 14, ust. 15) wskazuje, że przepis ten reguluje sytuację pozyskania ujętych tam materiałów na etapie postępowania przygotowawczego, przed skierowaniem aktu oskarżenia do sądu. Tylko bowiem na tym etapie postępowania istnieje możliwość selekcji wyników kontroli operacyjnej, w aspekcie możliwości ich wykorzystania jako dowód popełnienia przez osobę, wobec której była stosowana, innego przestępstwa ściganego z urzędu lub przestępstwa skarbowego niż przestępstwo objęte zarządzeniem kontroli operacyjnej lub przestępstwa ściganego z urzędu lub przestępstwa skarbowego popełnionego przez inna osobą niż objęta zarządzeniem kontroli operacyjnej. Decyzję "w przedmiocie wykorzystania tego dowodu w postępowaniu karnym" ustawodawca zastrzegł dla prokuratora z tego powodu, że to wyłącznie prokurator na etapie formułowania oskarżenia decyduje, jakie dowody na jego poparcie przedstawi sądowi. "Wykorzystanie" dowodu w rozumieniu analizowanego przepisu jest równoznaczne z jego zgłoszeniem do przeprowadzenia przed sądem.

Wprowadzanie do procesu czynności operacyjno-rozpoznawczych • Podstawa – art. 393 § 1 – odczytywanie na rozprawie protokołów czynności operacyjno-rozpoznawczych • Materiały podlegają odczytaniu (odtworzeniu) w postępowaniu przed sądem na podstawie odpowiednio stosowanego art. 393 § 1. • Wprowadzenie materiałów z czynności operacyjnych do procesu nie może prowadzić do obejścia lub naruszenia zakazów dowodowych lub ograniczenia prawa do obrony. • art. 19 ust. 15: • W przypadku uzyskania dowodów pozwalających na wszczęcie postępowania karnego lub mających znaczenie dla toczącego się postępowania karnego Komendant Główny Policji, Komendant CBŚP albo komendant wojewódzki Policji przekazuje prokuratorowi, o którym mowa w ust. 1, wszystkie materiały zgromadzone podczas stosowania kontroli operacyjnej. W postępowaniu przed sądem, w odniesieniu do tych materiałów, stosuje się odpowiednio art. 393 § 1 zdanie pierwsze Kodeksu postępowania karnego.

Wprowadzanie do procesu czynności operacyjno-rozpoznawczych Wyrok SA w Białymstoku z 4. 12. 2013 r. , II AKa 218/13 Uzyskane przez Policję w drodze legalnej kontroli operacyjnej materiały w postaci utrwaleń rozmów telefonicznych, wprowadzone do procesu na podstawie art. 19 ust. 15 ustawy z 1990 r. o Policji, podlegają odtworzeniu (odsłuchaniu) na rozprawie głównej (przez odpowiednie zastosowanie art. 393 § 1 zd. 1 k. p. k. ) albo wobec braku sprzeciwu obecnych stron, ujawnieniu bez odtwarzania (art. 394 § 2 k. p. k. ), co musi znaleźć odzwierciedlenie w protokole rozprawy (art. 143 § 1 pkt 7 k. p. k. ). Przekłady tych zapisów rozmów są załącznikami do protokołu (analogia do art. 147 § 3 k. p. k. ). tak samo: wyrok SN z dnia 10. 06. 2008 r. , III KK 30/08

Świadek koronny • ustawa z 25 czerwca 1997 r. o świadku koronnym. (uśk) • Sprawca, który zaakceptował propozycję korzystną dla niego w zakresie ścigania lub ukarania za popełniony czyn, poczynioną mu przez właściwy organ procesowy, w zamian za ujawnienie przez niego wiedzy o pozostałych uczestnikach przestępstwa i jego okolicznościach. • art. 2 uśk - Świadkiem koronnym jest podejrzany, który został dopuszczony do składania zeznań w charakterze świadka, na zasadach i w trybie określonych niniejszą ustawą. • Wyjątek w procesie karnym na rzecz zasady oportunizmu – organy ścigania za cenę rozbicia solidarności grup przestępczych, rezygnują ze ścigania jednego ze sprawców, jeżeli ten przekaże informacje, które mogą przyczynić się do ujawnienia okoliczności przestępstwa, wykrycia pozostałych sprawców, ujawnienia dalszych przestępstw lub zapobieżenia im. • zasada legalizmu – art. 10 KPK • Ograniczenie jawności postępowania w związku z udziałem w nim świadka koronnego: • Sąd, na wniosek świadka koronnego, wyłącza jawność rozprawy na czas jego przesłuchania. Świadka należy pouczyć o tym uprawnieniu (art. 13 ust. 1 ustawy o świadku koronnym). • Ochrona informacji niejawnych – art. 23 ustawy o świadku koronnym

Przesłanki pozytywne uzyskania statusu świadka koronnego OBLIGATORYJNE 1. osobie, która stara się o uzyskanie statusu świadka koronnego postawiono zarzut popełnienia przestępstwa (jest podejrzanym) w sprawie: • o przestępstwo lub przestępstwo skarbowe mających na celu popełnienie przestępstwa lub przestępstwa skarbowego. popełnione w zorganizowanej grupie albo związku • o przestępstwa określone w: 1) art. 228 § 1 i 3 -6, art. 229 § 1 i 3 -5 (łapownictwo czynne i bierne), art. 230 § 1, art. 230 a § 1 (płatna protekcja czynna i bierna), art. 231 § 1 i 2 (nadużycie uprawnień przez funkcjonariusza), art. 250 a § 1 i 2 (łapownictwo wyborcze), art. 258 (zorganizowana grupa) oraz art. 296 a § 1, 2 i 4 (łapownictwo na stanowisku kierowniczym) KK; 2) art. 46 ust. 1, 2 i 4, art. 47 oraz art. 48 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie. 2. do chwili wniesienia aktu oskarżenia do sądu jako podejrzany w swoich wyjaśnieniach: • przekazał organowi prowadzącemu postępowanie informacje, które mogą przyczynić się do ujawnienia okoliczności przestępstwa, wykrycia pozostałych sprawców, ujawnienia dalszych przestępstw lub zapobieżenia im • ujawnił majątek swój oraz znany mu majątek pozostałych sprawców przestępstwa lub przestępstwa skarbowego, o których mowa w art. 1 (art. 3 ust. 1 pkt 1 UŚK) 3. zobowiązał się do złożenia przed sądem wyczerpujących zeznań dotyczących osób oraz przestępstw oraz pozostałych okoliczności, o których mowa w pkt 1 lit. a, popełnienia przestępstwa lub przestępstwa skarbowego określonego w art. 1 (art. 3 ust. 1 pkt 2 FAKULTATYWNIE: - można uzależnić nadanie statusu świadka koronnego od zobowiązania podejrzanego do zwrotu korzyści majątkowych odniesionych z przestępstwa oraz naprawienia szkody nimi wyrządzonej w wyznaczonym przez sąd terminie (art. 5 ust. 4)

Przesłanki negatywne – art. 4 UŚK Świadkiem koronnym nie może być osoba, która: • usiłowała popełnić albo popełniła zbrodnię zabójstwa lub współdziałała w popełnieniu takiej zbrodni • nakłaniała inną osobę do popełnienia zbrodni zabójstwa w celu skierowania przeciwko niej postępowania karnego (prowokator - art. 24 kk) • kierowała zorganizowaną grupą albo związkiem mającym na celu popełnienia przestępstw Postanowienie SN z 10. 05. 2005 r. , II KK 531/04 Wyłączenie przewidziane w art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o świadku koronnym (Dz. U. Nr 160, poz. 1083 ze zm. ) oznacza, że jedynie wówczas, gdy przedmiotem postępowania karnego jest odpowiedzialność określonych osób za udział lub kierowanie zorganizowaną grupą przestępczą i przestępstwa popełnione w takiej grupie, nie jest możliwe, by świadkiem koronnym była osoba, która grupę taką zakładała lub nią kierowała. Natomiast, gdy przedmiotem postępowania staje się odpowiedzialność karna za udział lub kierowanie związkiem przestępczym, w tym i związkiem zbrojnym, świadkiem takim nie może być tylko osoba, która związek taki zakładała bądź nim kierowała, lub należała do kolektywnego jego kierownictwa, może zaś nim być osoba uczestnicząca jedynie w takim związku, a nie w jego kierownictwie, choćby w ramach takiego związku, składającego się z różnych grup czy podgrup, kierowała tego rodzaju zespołem ludzi.

Przesłanki negatywne • Stopień prawdopodobieństwa popełnienia przez osobę starającą się uzyskać status świadka koronnego zabójstwa • nie musi być to wyrok skazujący za to przestępstwo • wystarczy uprawdopodobnienie zarzutu. Wyrok SA w Krakowie z 27. 10. 2008 r. , II AKa 102/08 Nie ma racji skarżący, że sąd powinien był odmówić przeprowadzenia dowodu z zeznań świadka koronnego, dlatego że powinien był powziąć wątpliwość co do zasadności nadania mu tego statusu, gdy dwaj oskarżeni podali sądowi, że świadek koronny usiłował dawniej zastrzelić człowieka w ramach swej działalności w grupie przestępczej. (…). Podstawa faktyczna tego zarzutu jest bowiem wątpliwa, skoro obaj oskarżeni są oczywiście zainteresowani w podważeniu dowodu z zeznań świadka koronnego, zatem i w generalnym utrąceniu tego dowodu, a nie ma żadnego postępowania o taki czyn świadka koronnego, także z doniesienia pomawiających go oskarżonych czy ich obrońców. W praktyce wyjaśniono zresztą, że postępowanie przeciwko świadkowi koronnemu "nie eliminuje. . . z postępowania jego samego, jako źródła dowodowego ani jego zeznań jako środka dowodowego, które to zeznania podlegają ocenie jak każdy inny dowód (postanowienie SN z dnia 10 maja 2005 roku - II KK 531/04, OSNKW 10/05 poz. 95). Postanowienie SN z 2. 02. 2009 r. , II KK 224/08 Wyłączenia przewidziane w trzech punktach art. 4 u. ś. k. wówczas mają zastosowanie, jeśli przewidziane w nich sytuacje występują w odniesieniu do tych czynów, co do których nadano podejrzanemu status świadka koronnego, a nie w stosunku do wszystkich możliwych czynów popełnianych przez tę osobę. Innymi słowy nie jest tak, że proceduralna regulacja u. ś. k. w ogóle wyklucza, aby sprawca jakiegokolwiek zabójstwa mógł zostać świadkiem koronnym, a jedynie tak, że wyklucza możliwość uzyskania statutu świadka koronnego przez osobę "współdziałającą" w sprawie o to zabójstwo.

Procedura nadania statusu świadka koronnego wyrażenie zgody przez PG Postawienie zarzutu popełnienia czynów z art. 1 UŚK Złożenie wyjaśnień w swojej sprawie i ujawnienie istotnych okoliczności z art. 3 ust. 1 gdy prokurator nie wystąpi z wnioskiem do PG lub sądu – art. 6 UŚK sąd bada przesłanki z art. 3 i 4 przesłuchanie podejrzanego może brać udział obrońca Prokurator występuje do PG (zastępcy PG) o zgodę na dopuszczenie zeznań ŚK 14 dni od daty wpływu wniosku prokuratora postanowienie w przedmiocie nadania statusu świadka koronnego prokurator występuje do właściwego miejscowo sądu okręgowego o dopuszczenie dowodu z zeznań ŚK na postanowienie o odmowie dopuszczenia dowodu z zeznań ŚK prokuratorowi przysługuje zażalenie - art. 6 UŚK - wyjaśnienia podejrzanego z art. 3 ust. 1 pkt 1 i art. 5 ust. 3, nie mogą stanowić dowodu, a czynności uznaje się za niebyłe - zniszczeniu podlegają: 1) postanowienia o przedstawieniu zarzutów wydane w oparciu o wyjaśnienia, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1; 2) protokoły zawierające wyjaśnienia i oświadczenia podejrzanego, z art. 3 ust. 1 pkt 1 i art. 5 ust. 3; 3) wnioski prokuratora, sporządzone na podstawie art. 5 ust. 1.

Dopuszczenie dowodu z zeznań świadka koronnego • zawieszenie postępowania trwa do czasu prawomocnego zakończenia postępowania przeciwko pozostałym sprawcom • na postanowienie o zawieszeniu nie przysługuje zażalenie • Prokurator wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania w ciągu 14 dni od dnia uprawomocnienia się orzeczenia kończącego postępowanie przeciwko tym sprawcom, których udział w przestępstwie świadek koronny ujawnił oraz przeciwko którym zeznawał. • Prokurator podejmuje zawieszone postępowanie: • ujawnią się okoliczności z art. 4 (przesłanki negatywne) • świadek koronny zeznał nieprawdę lub zataił prawdę co do istotnych okoliczności sprawy albo odmówił zeznań przed sądem • popełnił nowe przestępstwo lub przestępstwo skarbowe, działając w zorganizowanej grupie albo związku mających na celu popełnianie przestępstwa lub przestępstwa skarbowego; • zataił majątek, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 lit. b. • Fakultatywnie prokurator podejmuje zawieszone postępowanie, gdy świadek koronny popełnił nowe przestępstwo umyślne lub umyślne przestępstwo skarbowe albo nie wykonał zobowiązania, o którym mowa w art. 3 ust. 2. świadkowi koronnemu przysługuje zażalenie na postanowienie o podjęciu postępowania do sądu okręgowego z art. 5 ust. 1 • Prokurator wyłącza materiały w sprawie, gdzie świadek koronny był podejrzanym i postępowanie to zawiesza

Obowiązki świadka koronnego 1. Złożenie zeznań przed sądem dotyczących osób uczestniczących w przestępstwie oraz wszelkich okoliczności związanych z popełnieniem przestępstw z art. 1 UŚK. • jeżeli odmówi przed sądem składania zeznań - podjęcie zawieszonego postępowania lub możliwość wznowienia postępowania w jego sprawie • świadek koronny podlega karze za czyny z art. 1 w których uczestniczył i które jako świadek koronny ujawnił w trybie UŚK 2. Do świadka koronnego nie stosuje się art. 182 – 185 KPK 1. nie może odmówić składania zeznań (art. 182) ani zostać z nich zwolniony 2. nie może odmówić odpowiedzi na pytanie w warunkach z art. 183 KPK 3. Ma obowiązek mówienia prawdy – jeżeli zeznał nieprawdę – podjęcie zawieszonego postępowania lub możliwość wznowienia postępowania w jego sprawie 4. Może być kilka razy przesłuchiwany w postępowaniu przygotowawczym. • Świadek koronny może być przesłuchany w tej roli już w stadium postępowania przygotowawczego, a protokoły tych zeznań mogą być ujawnione na rozprawie na zasadach ogólnych (postanowienie SN z 19. 07. 2006 r. , III KK 410/05 ). 5. Jeżeli straci status świadka koronnego jego zeznania złożone w tym charakterze są dowodem w postępowaniu

Świadek koronny – orzeczenia Postanowienie SN z 2. 02. 2006 r. , II KK 100/05 • W wypadkach wskazanych w art. 10 ust. 1 -3 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o świadku koronnym (Dz. U. Nr 160, poz. 1083 ze zm. ) nie przewiduje się uchylenia postanowienia o nadaniu podejrzanemu statusu świadka koronnego, ale prokurator podejmuje wobec niego zawieszone postępowanie. Świadek koronny ryzykuje utratę przywileju niekaralności, ale jego oświadczenia dowodowe pozostają, tak jak i on sam, dowodem w danym postępowaniu i podlegają ocenie na zasadach przewidzianych w art. 7 k. p. k. to do prokuratora, a nie do sądu, należy ocena, czy okoliczności skutkujące podjęcie postępowania, w tym z art. 4 ustawy, rzeczywiście w sprawie wystąpiły. Wyrok SA w Białymstoku z 21. 04. 2005 r. , II AKa 360/04 • Sąd orzekający nie ma żadnych możliwości prawnych aby pozbawić świadka koronnego jego statusu. • Ustawa o świadku koronnym nie przewiduje ani takiej instytucji prawnej ani takiej procedury, która uprawniałaby sąd do podjęcia tego rodzaju działań.

Ocena zeznań świadka koronnego Wyrok SA w Katowicach z 16. 12. 2004 r. , II AKa 223/04 Wyjaśnienia podejrzanego, a po nadaniu tej osobie statusu świadka koronnego jej zeznania, należy oceniać ze szczególną ostrożnością. Świadek koronny, jak każdy świadek, ma obowiązek mówić prawdę, a rzeczą sądu, poprzez bezpośredni kontakt ze świadkiem jest ocenić czy ten obowiązek został spełniony. Sposób składania zeznań, gesty, mimika, nie pozostają bez znaczenia dla oceny wiarygodności osoby przesłuchiwanej, a kontrola odwoławcza trafności takiej oceny zakresu sfery przekonania sędziowskiego, wiążącego się wyłącznie z bezpośredniością przesłuchania, nie obejmuje. Nie sposób bowiem uznać za niewiarygodne zeznań świadka koronnego tylko dlatego, że zawierają nieścisłości, co do czasu, ilości, bądź składu osobowego, gdy uwzględni się rozmiar składanych zeznań oraz zakres czasowy, którego one dotyczyły, a także upływ czasu od popełnienia czynów do składania zeznań. Świadek koronny to nie ofiara przestępstw, lecz ich sprawca, i w istocie z jednej strony ma ujawniać nie tylko swoje, ale i przestępstwa popełnione przez innych, a tym samym zapewnić sobie bezkarność, ale z drugiej strony naraża się on na zemstę współsprawców, co przy uwzględnieniu jego konsekwentnych zeznań, którymi obciążał sprawców - dodatkowo świadczy o jego prawdomówności. Oceniając zeznania świadka koronnego trzeba mieć na uwadze i to, czy obciążenie innych osób o których organy ścigania nie wiedziały, że popełniły one jakiekolwiek przestępstwo, a w którym nie współdziałały ze świadkiem koronnym, ma jakiekolwiek znaczenie dla sytuacji świadka koronnego, czy też jest przejawem jego skruchy, rzeczywistej, materialnej.

Do poczytania • https: //www. polityka. pl/tygodnikpolityka/kraj/1516414, 1, pocz et-polskich-swiadkow-koronnych. read • https: //pk. gov. pl/aktualnosci-prokuraturykrajowej/swiadek-koronny-sprawozdanie-departamentu-dspz-prokuratury-generalnej/ • https: //panoptykon. org/nadzor-w-sieci