DEPRESJA Depresja to zesp zaburze nastroju zaburzenie afektywne

DEPRESJA

Depresja to zespół zaburzeń nastroju (zaburzenie afektywne) i aktywności trwające przez długi czas, którego niezwykle obciążający charakter prowadzi do upośledzenia funkcjonowania chorego w codziennym życiu.

Od początku objawów choroby do momentu poszukiwania specjalistycznej pomocy mija kilka miesięcy, a osoba rozpoczyna leczenie dopiero w momencie, gdy choroba zagraża życiu lub uniemożliwia funkcjonowanie.

To choroba, która u dwóch osób w tym samym wieku, tej samej płci może przebiegać zupełnie inaczej- różnić się pod względem rodzaju, nasilenia i ilości objawów. Symptomy wskazujące na występowanie depresji to utrzymujące się codziennie, przez większość dnia (przez okres minimum 2 tygodni): v obniżony nastrój lub (co jest bardzo! charakterystyczne dla dzieci i młodzieży) vdrażliwość vspadek zainteresowań oraz zdolności do odczuwania przyjemności; v spadek lub przyrost masy ciała vwahania łaknienia bezsenność lub nadmierna senność vnadmierne pobudzenie lub zahamowanie psychomotoryczne vzmęczenie

vutrata energii vzaniżone poczucie własnej wartości vnadmierne lub nieadekwatne poczucie winy vtrudności z utrzymaniem koncentracji uwagi oraz z podejmowaniem decyzji v nawracające myśli o śmierci, nawracające myśli samobójcze, vpróby samobójcze lub konkretny plan popełnienia samobójstwa

RODZAJE DEPRESJI: Depresja reaktywna: ten rodzaj depresji występuje po doświadczeniu przykrych wydarzeń życiowych. Jest ona krótkotrwała, ma mniejsze nasilenie. Znaczącą rolę w walce z tą odmianą depresji odgrywa wsparcie bliskich osób oraz psychoterapia. Depresja endogenna: zaliczana jest do chorób psychicznych. Może wystąpić po doświadczeniu przykrych wydarzeń w sferze osobistej, ale również bez nich. Depresja endogenna trwa zazwyczaj kilka miesięcy i powraca do chorego cyklicznie. Depresja maskowana: jej objawy nie należą do typowych objawów depresji: bóle głowy, zaburzenia pamięci, zaparcia, zespół jelita drażliwego.

Przyczyny depresji: biologiczne i psychologiczne związane są z nieprawidłowym BIOLOGICZNE: funkcjonowaniem ośrodkowego układu nerwowego. To właśnie na podstawie przyczyn biologicznych opracowywane są leki na depresję. Przyczyny biologiczne mogą być powodem występowania depresji w kolejnych pokoleniach (ale nie muszą). Jak dotąd nie odkryto genu depresji, lecz istnieje kilka miejsc w ludzkim genomie o odrębnej budowie – stwierdzono je u osób chorujących na depresję w zestawieniu z genomem osób zdrowych. PSYCHOLOGICZNE: negatywny sposób myślenia, brak nadziei i wiary, że może być inaczej, lepiej obarczanie się winą za rozwój przykrych wydarzeń analizowanie nieszczęśliwych sytuacji, powracanie do nich częściej, niż do dobrych wspomnień brak wiary w siebie izolacja niepodejmowanie prób rozwiązywania problemów, konfliktów, odkładanie ich na później niepoprawne relacje z domownikami, konflikty, błędy wychowawcze stawianie wygórowanych wymagań (zarówno przez siebie jak i innych) znęcanie się (zarówno psychiczne jak i fizyczne), molestowanie

GRUPY CHARAKTERYZUJĄCE SIĘ WYSOKIM RYZYKIEM ZACHOROWANIA: osoby młode, dojrzewające kobiety w okresie okołoporodowym osoby w wieku podeszłym osoby, które przebyły w życiu epizod depresyjny osoby narażone na przewlekły stres życiowy

NALEŻY PAMIĘTAĆ: Przemęczenie i zbyt krótki sen, to czynniki, które negatywnie wpływają na nastrój i powodują przygnębienie. Aktywny tryb życia pomaga zmniejszyć nasilenie depresji, ale także przyczynia się do jej zapobiegania. Ćwiczenia fizyczne mają pozytywny wpływ na ciało i umysł, dzięki nim wytwarzają się endorfiny – hormony szczęścia. OGRANICZENIE STRESU jest zbawienne. Podchodzenie do niego z większym dystansem i umiejętne ich interpretowanie sprzyja zachowaniu zdrowia psychicznego.

LECZENIE DEPRESJI Decyzja dotycząca leczenia jest uzależniona od stopnia zaawansowania choroby i historii konkretnego pacjenta. Przy depresji o łagodnym nasileniu, często wystarczająca jest psychoterapia, bez konieczności sięgania po leczenie środkami farmakologicznymi. W PRZYPADKU DEPRESJI MŁODZIEŃCZEJ z uwagi na fakt, że chory jest na etapie kształtowania siebie, bardzo istotne znaczenie mają psychoterapia i terapia rodzinna, niezależnie od tego czy wdrożona została terapia lekami przeciwdepresyjnymi. Obie formy należy traktować dwutorowo oraz zastanowić się, czy w terapii powinna uczestniczyć wyłącznie młoda osoba, czy nie byłaby wskazana również terapia rodzinna.

PODSTAWOWE INFORMACJE dla osoby, która chce pomagać choremu na depresję: 1. Nie bądź zbyt szybki, nie przytłaczaj chorego rozpędem i rozmachem swego działania. 2. Nie rób za pacjenta wszystkiego, pozostaw margines dla jego aktywności. 3. Nie uszczęśliwiaj na siłę. Uzgadniaj z pacjentem zakres i kierunek pomocy. 4. Bądź wytrwały. 5. Unikaj łatwego pocieszania i komunałów. To bardzo zraża osoby chore i sprawia, że czują się jeszcze bardziej niezrozumiane i samotne. Równocześnie nastaw się na to, że wielokrotnie trzeba będzie zapewniać – „tak, wyzdrowiejesz; tak, to ci przejdzie” i nie tracić przy tym cierpliwości. 6. Nie podważaj autorytetu lekarza. Ważne, aby pacjent mu wierzył. 7. Nie obawiaj się informować lekarza, jeśli pacjent będzie wypowiadał myśli samobójcze, nawet gdyby sam chory prosił o zachowanie tajemnicy. W takiej sytuacji nie wolno zachowywać tajemnicy, ponieważ może to być bardzo niebezpieczne.

Gdzie szukać pomocy? Na stronie Zintegrowanego Portalu Pacjenta (https: //zip. nfz. gov. pl/GSL/) udostępnionego przez Narodowy Fundusz Zdrowia w zakładce Gdzie się leczyć znajdują się aktualne informacje o adresach, telefonach, lokalizacji i godzinach otwarcia ośrodków ochrony zdrowia/zakładów opieki zdrowotnej, w tym specjalistycznych Poradni Zdrowia Psychicznego oraz Centrów Zdrowia Psychicznego, gdzie można skonsultować się z lekarzem psychiatrą i otrzymać kompleksową pomoc w wypadku podejrzenia depresji.

Depresja to bardzo trudne doświadczenie dla człowieka. Zaburza praktycznie wszystkie obszary rozwoju i funkcjonowania osoby. Depresja to choroba, która wymaga leczenia i którą można wyleczyć. Czas ma znaczenie, wsparcie ma znaczenie, odpowiednie leczenie ma znaczenie. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości- skorzystaj z pomocy specjalisty, zgłoś się na konsultację. Lepiej zareagować i usłyszeć, że obserwowane objawy nie są depresją, niż zadziałać za późno.

Pamiętajmy: Depresja nie jest zwyczajnym smutkiem, przygnębieniem, czy burzą hormonalną. Osoba zmagająca się z depresją jest CHORA i potrzebuje POMOCY.