DAEDALUS ET CARUS Daedalus di et magnopere nsulam
- Slides: 12
DAEDALUS ET ĪCARUS
Daedalus diū et magnopere īnsulam Crētam relinquere dēsīderābat, sed marī clausus erat. “Mīnōs, rēx Crētae, ” inquit, “terrās et undās tenet, at caelum certē est apertum. Caelō ībimus. ”
Pennās in ōrdine pōnit ā minimā usque ad longissimam.
Puer Īcarus, fīlius Daedalī ad patrem stat spectatque dum pater labōrat. Pennās tenet et cēram digitō mollit et lūdō suō mīrābile opus patris impedit.
”Volā inter utrumque, mare et sōlem. Mē duce, carpe viam. ” Praecepta volandī dat dum novās ālās umerīs puerī accommodat.
Pennīs mōtus pater in āëre volat. Timet et respectat velut avis quae parvam avem dūcit et eam volāre docet; Daedalus ipse suās ālās movet et ālās fīliī respectat.
Hominēs in terrā – piscātor, pastor, arātor – hōs vīdērunt quī per āëra volāre poterant et hōs esse deōs crēdidērunt.
Īcarus dēsīderāvit volāre altius in caelō et audācia eum ab itinere patris dūxit. Sōl cēram mollit et pennae līberātae sunt.
Puer nūdīs bracchiīs āëra percussit. Aqua quae eum recēpit nōmen ab illō tenet.
”Īcare, ” dīxit pater, ”Īcare, ubi es? Quō in locō tē quaeram? ” Dīcēbat cum pennās nōtās in undīs summīs spectāvit et damnāvit suās artēs.
Tum corpus cārum fīliī in sepulchrum posuit et terra ā nōmine puerī dicta est – Īcaria.
Text reprinted from Latin Via Ovid, A First Course, Second Edition, by Norma Goldman and Jacob E. Nyenhuis, copyright © 1982 Wayne State University Press, with the permission of Wayne State University Press.
