CO TO JEST MUZEUM MUZEUM instytucja powoana do

CO TO JEST MUZEUM ?

MUZEUM instytucja powołana do gromadzenia, badania oraz opieki nad obiektami posiadającymi pewną wartość historyczną bądź artystyczną. W większych muzeach niewielka część z tych obiektów jest udostępniana publiczności w postaci wystaw stałych lub czasowych, natomiast reszta jest przechowywana w specjalnie do tego przystosowanych magazynach.

Funkcje muzeum Wyróżnia się trzy podstawowe funkcje muzeów: (zbieranie okazów muzealnych, ich *Funkcja ochronna (zbieranie okazów muzealnych, ich porządkowanie i systematyzowanie) *Funkcja edukacyjna, właściwie kulturalno – naukowa i (tworzenie możliwości obcowania z wychowawcza (tworzenie możliwości obcowania z dziełem sztuki jako wartością poznawczą i estetyczną) (kształtowanie wrażliwości na *Funkcja estetyczna (kształtowanie wrażliwości na piękno kultury)

Rola muzeum jako wyjątkowego w swoim rodzaju ośrodka oddziaływania dydaktyczno – wychowawczego

Przemawia za tym bezpośrednia siła autentycznych świadków historii i kultury. Muzea prezentują wartości umacniające więzi lokalnego środowiska z regionem, co ma duże znaczenie wychowawcze. Wzbogacają wiedzę uczniów, uczą dostrzegać piękno ludzkich doznań, rozumieć bieg dziejów i własne miejsce we współczesności. Według J. Fajkowskiego powinniśmy czynić wszystko "aby we wszystkich stadiach edukacji dzieci i młodzieży kształtować troskę o to, co ma wartość historyczną, aby jednym z przejawów i skutków humanistycznego wychowania była znajomość dzieł sztuki, świadectw historii, więź uczuciowa, troska o płynący z głębi serca wysiłek dla ratowania i zabezpieczenia skutków kultury narodowej".

Muzeum Historii Katowic

Muzeum Historii Katowic jest instytucją muzealną zajmującą się sztuką, historią i rozwojem Katowic, w ramach których gromadzone są zbiory historyczne: pocztówki, fotografie, dokumenty oraz sztuka mniej i bardziej znanych artystów, których twórczość przeplata się z historią Katowic. Placówka oprócz zadań wystawienniczych realizuje również program naukowobadawczy. W ramach muzeum działa również wydawnictwo, publikujące albumy i książki poświęcone najciekawszym wystawom i wydarzeniom a także rocznik Kronika Katowic. W zbiorach muzeum znajduje się w sumie blisko 100 000 eksponatów, w tym cykl 27 pasteli Stanisława Ignacego Witkiewicza, będących portretami Eugenii Wyszomirskiej-Kuźnickiej, mieszkającej po wojnie w Katowicach.

Historia Początki Muzeum Historii Katowic są związane z Sekcją Muzealną przy Katowickim Towarzystwie Społeczno. Kulturalnym. Idea gromadzenia pamiątek narodziła się na początku lat 70. XX wieku, wiele lat przed reaktywacją Muzeum Śląskiego i miała charakter społeczny. Większość eksponatów pochodziła od mieszkańców miasta, a w gromadzenie ich byli zaangażowani harcerze. 21 sierpnia 1976 roku otwarte zostało Społeczne Muzeum Historii Katowic. Mieściło się w jednym z apartamentów na I piętrze w kamienicy przy ul. Szafranka 9. W 1979 na podstawie testamentu Elżbiety Wyszomirskiej przekazane dla muzeum zostały jej portrety malowane przez Witkacego. Wydarzenie to było podstawą decyzji urzędniczej, na podstawie której, w styczniu 1981 roku powstało muzeum jako oddział Muzeum Górnośląskiego. W 1983 wydzielono administracyjnie tę placówkę jako Muzeum Historii Katowic.

Muzeum Śląskie w Katowicach

Muzeum Śląskie w Katowicach zostało powołane do życia uchwałą Sejmu Śląskiego z 23 stycznia 1929 i działało do wybuchu wojny w 1939. Restytuowane w 1984, w 2006 wpisane do Państwowego Rejestru Muzeów. Do najcenniejszych zbiorów Muzeum Śląskiego należą kolekcje: malarstwa polskiego sprzed i po 1945 roku (w której znajdują się prace m. in. Józefa Chełmońskiego, Artura Grottgera, Tadeusza Makowskiego, Jacka Malczewskiego, Jana Matejki, Józefa Mehoffera i Stanisława Wyspiańskiego), sztuki nieprofesjonalnej, fotografii artystycznej i dokumentalnej, plakatu polskiego oraz bogate zbiory etnograficzne i z zakresu polskiej plastyki scenicznej.

W 2012 roku Muzeum Śląskie udostępniło pierwszą stałą trasę zwiedzania dla osób niewidomych i niedowidzących. Realizuje również projekty edukacyjne i artystyczne: Świąteczną Jazdę z Muzeum Śląskim, Festiwal Nowej Scenografii, Artwizje, Teatralium. Instytucja aktywnie uczestniczy w takich projektach, jak Noc Muzeów oraz Metropolitarna Noc Teatrów. Współpracuje z Muzeum Śląskim w Opawie, Muzeum Śląskim w Görlitz, Słowacką Galerią Narodową oraz instytucjami muzealnymi w Finlandii i Włoszech. Muzeum Śląskie prowadzi badania: archeologiczne historyczne etnograficzne punktowanej z plastyki nieprofesjonalnej oraz dokumentacji regionu

Budowa nowego gmachu Muzeum Śląskiego w Katowicach

Budowa nowego gmachu Muzeum Śląskiego jest jedną z priorytetowych spraw województwa śląskiego. Już w dwa lata po restytucji muzeum, w 1986 roku, ogłoszono i rozstrzygnięto ogólnopolski konkurs realizacyjny SARP na budynek nowego gmachu. Laureatem konkursu został warszawski architekt Jan Fiszer, który przygotował odpowiedni projekt. Inwestycja została jednak na kilka lat wstrzymana z braku funduszy. Pod koniec 1999 roku powołano Komitet Budowy Nowego Gmachu Muzeum Śląskiego, który wkrótce potem zatwierdził zaktualizowany, tzn. pomniejszony o 30%, projekt Jana Fiszera. Plan zyskał uznanie środowisk twórczych i naukowych. W październiku 2002 roku Muzeum Śląskie w Katowicach otrzymało od miasta Katowice darowiznę w postaci działki o powierzchni 5, 5 ha zlokalizowanej w rejonie ulic Wita Stwosza, Ceglanej, Generała Tadeusza Kościuszki, alei Górnośląskiej, pod budowę nowego gmachu. Jednak pod koniec 2003 roku pojawił się pomysł, aby nowy gmach muzeum powstał na terenach byłej kopalni „Katowice”. Pomysł jest o tyle ciekawy, iż zakłada adaptację części zabytkowych po kopalnianych budynków, jak również fakt, iż kopalnia jest zlokalizowana w centrum Katowic.

15 czerwca 2007 został zakończony konkurs architektoniczny na budowę nowego gmachu Muzeum Śląskiego. I nagrodę w wysokości 100 tys. zł zdobył: Riegler Riewe Architekten z Grazu w Austrii. Zwycięski projekt przewiduje umieszczenie wszystkich kondygnacji głównego budynku pod ziemią. Nad powierzchnią zobaczymy jedynie szklane wieże doświetlające podziemne ekspozycje. Dzięki takiemu rozwiązaniu zabytkowe budynki dawnej kopalni, mimo iż położone w głębi terenu, nie zostaną zasłonięte nowym gmachem. Projekt przewiduje również adaptację wieży wyciągowej szybu „Warszawa” na wieżą widokową oraz adaptację dwóch zabytkowych budynków pokopalnianych na funkcję restauracyjną oraz wystawienniczą. Rok 2008 i 2009 obejmował prace projektowe przy nowym gmachu, jak również infrastrukturze niezbędnej do wybudowania i funkcjonowania obiektu. W 2010 roku ogłoszono przetarg oraz wybrano Generalnego Wykonawcę robót budowlanych. Zostało nim polskohiszpańskie konsorcjum firm Budimex SA z Warszawy i Ferrovial Agroman SA z Madrytu. Rozpoczęcie budowy nowej siedziby

Muzeum miało miejsce w lipcu 2011 roku, a zakończenie planowane jest 20 miesięcy później. Po dokonaniu niezbędnych odbiorów, uzyskaniu pozwolenia na użytkowanie obiektu, wyposażeniu i przygotowaniu wystaw, otwarcie nowego Muzeum Śląskiego planowane jest pod koniec 2013 roku. Cały projekt realizowany jest z udziałem środków Unii Europejskiej w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Śląskiego na lata 2007 -2013. Wartość projektu wynosi ponad 324 mln zł, a dofinansowanie projektu ze środków unijnych stanowi 85% kosztów kwalifikowanych, pozostała część to wkład własny Województwa Śląskiego. Projekt uzyskał również dofinansowanie wkładu własnego ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu Promesa w wysokości 2, 3 mln zł. Wystawy zaprezentowane na wszystkich kondygnacjach w głównym budynku w całości znajdą się pod ziemią. Ponad 6 tysięcy m² powierzchni wystawienniczej umożliwi w pełni zaprezentowanie zbiorów, które czekają na tę chwilę w magazynach muzealnych. Na gości Nowego Muzeum Śląskiego będzie czekać w sumie aż sześć wystaw stałych, w tym nowoczesna, w pełni multimedialna ekspozycja dotycząca historii Górnego Śląska oraz szeroko zaprezentowana kolekcja zbiorów Centrum Scenografii Polskiej.

Części muzeum: *Dział Sztuki *Dział Plastyki Nieprofesjonalnej *Dział Dokumentacji Mechanicznej *Dział Etnografii *Dział Historii *Dział Archeologii *Dział Oświatowy *Dział Wydawnictw *Centrum Scenografii Polskiej, Oddział Muzeum Śląskiego *Galeria Internetowa – eksponaty w 3 D *Galeria Malarstwa Polskiego *Biblioteka Naukowa Muzeum Śląskiego

Jan Walery Królikowski

Jan Walery Królikowski (ur. 4 kwietnia 1820 w Warszawie, zm. 11 września 1886 w Warszawie) – polski aktor i reżyser. Syn Józefa Franciszka, polskiego historyka literatury. Zdobył sławę i uznanie jako jeden z największych artystów scen polskich w rolach z wielkiego repertuaru. Debiutował w Lublinie w 1836 roku, następnie występował w zespole Tomasza Andrzeja Chełchowskiego. W latach 1840– 1846 grał w Krakowie pod kierownictwem A. Meciszewskiego 1843– 1845. Od 1846 mieszkał w Warszawie, gdzie do 1872 z przerwami był reżyserem. W latach 1848– 1852 wykładał w Szkole Dramatycznej w Warszawie. Początkowo grywał role pierwszoplanowe amantów, później tzw. czarne charaktery. Grywał m. in. z Heleną Modrzejewską, którą np. jako Ofelię miał za partnerkę w swej roli tytułowej w „Hamlecie” Williama Szekspira. Najbardziej znaczące role: Franciszek Moor – Zbójcy i Miller – Intryga i miłość Friedricha Schillera, Wojewoda – Mazepa Juliusza Słowackiego, Rodin – Żyd wieczny tułacz Melville’a i J. Malliana; także role komediowe i charakterystyczne, m. in. Łatka – Dożywocie Aleksandra Fredry.

Adam Kocur

"Najpierw teolog, potem wojskowy. To komendat, aplikant sadowy. Potem prezydent i posel wreszcie. Lud sie dziwuje jak rzadzi w miescie! Prezesem zwiazku tez go zrobiono. w koncu wymowy go nauczono. Czym bedzie jeszcze, czy wy to wiecie? To jest naprawde "cudowne dziecie!". ”

Dr Adam Kocur, burmistrz Katowic w latach 19281939, był żołnierzem i powstańcem śląskim, działaczem politycznym i społecznym, zapisał sie również w pamięci rodaków jako prezydent Katowic w latach 1928 -1939. Jako burmistrz Katowic dbał on szczególnie o rozwój kultury w mieście, popularyzował cywilizacyjny dorobek narodu polskiego, odrabiając tym samym zacofanie śląska w rozwoju życia intelektualnego, dziedziczone po pruskim zaborcy.

Pod koniec jego kadencji stolica województwa stała sie ważnym ośrodkiem o wielkomiejskim charakterze. Od 1928 r, obok obowiązków prezydenta Katowic, sprawował dr. A. Kocur wiele funkcji społecznych. Praca społeczne była jego pasja. Będąc kawalerem, z cala swoboda mógł angażować się w działalność różnych stowarzyszeń kulturalnych i sportowych. Popierał inicjatywy zmierzające do rozwoju kulturalno-naukowego naszego regionu. Po burzliwej młodości i latach dojrzałych poświęcił sie, mając 57 lat, stanowi duchowemu i wytrwał w nim przez ostatnie kilkanaście lat swego życia, otaczając duchowa opieka Polaków na obczyźnie.