Clive Staples Lewis Podr Wdrowca do witu trzeci

Clive Staples Lewis Podróż „Wędrowca do Świtu” - trzeci tom z cyklu Opowieści z Narnii Magdalena Adamczak Kl. VIc

Rodzeństwo Pevensie: Łucja i Edmund oraz ich nieznośny kuzyn Eustachy za pomocą magicznego obrazu przenoszą się na pokład „Wędrowca do Świtu”, gdzie ponownie spotykają, starszego już o kilka lat, przyjaciela z części drugiej Opowieści króla Narnii - Kaspiana. Wyruszył on na wyprawę w celu odnalezienia, podstępnie usuniętych z Narnii baronów, wiernych poddanych swojego ojca.

Uzurpator Miraz, wuj Kaspiana, wysłał ich w morską podróż, z której mieli już nie powrócić. Młody Król pragnął sprowadzić ich z powrotem do uwolnionego od uzurpatora Królestwa. Na okręcie wraz z królem podróżowała wierna załoga pod dowództwem lorda Driniana oraz waleczna, mówiąca mysz – Ryczypisk, która niezwykle ubarwiała wszystkim podróż.

Zadaniem dzieci była pomoc Kaspianowi w próbie odnalezienia dawno zaginionych przyjaciół ojca, baronów narnijskich - Reviliana, Berna, Argoza, Mavramorna, Oktezjana, Restimara i Rupa. W tym celu rozpoczęły pełną przygód podróż aż na "ostateczny wschód".

Dzieci wraz królem Kaspianem przeżyły niezwykłe przygody. Po drodze kolejno odwiedziły Samotne Wyspy, na których Kaspian zdetronizował gubernatora Gumpasa i zniósł niewolnictwo.

Na Smoczej Wyspie Eustachy Scrubb, chłopiec bojaźliwy i złośliwy, został za karę zamieniony w smoka, a następnie odczarowany. Dopomógł mu Aslan, który zdjął z Eustachego zły urok. Bohaterowie przeżyli również niebezpieczną przygodę z Wężem Morskim, który zaatakował ich statek.

Następna wyspa, do której dopłynęli wydawała się być najwspanialszą. Mieściły się tam dwa strumienie wody. Jeden z nich zawierał wodę pitną, a drugi zamieniał wszystko, co do niej wpadło w złoto. Na dnie jeziorka leżał złoty posąg, w który przemieniony został Restimar, jeden z siedmiu poszukiwanych baronów, których Miraz wysłał na odkrycie, co leży za Samotnymi Wyspami. Początkowo nazwali wyspę ”Wyspą Złotej Wody”, jednak później uznali, że „Wyspa Śmiertelnej Wody” jest bardziej odpowiednia.

Na Wyspie Głosów lub inaczej Wyspie Łachonogów bohaterowie spotkali tajemniczego czarodzieja Koriakina i jego niezwykłych poddanych. Łucji udało się uczynić mieszkańców szczęśliwymi. Dzięki magicznej mapie i informacjom od czarodzieja o czterech baronach ruszyli w dalszą podróż na poszukiwania.

Na Ciemnej Wyspie, na której spełniają się najgorsze sny, podróżnicy spotkali osobę błagającą o pomoc. Okazał się nią baron Rup. W końcu dotarli do Wyspy Ramandu, początku Końca Świata. Tam odnaleźli ostatnich trzech baronów pogrążonych w głębokim śnie. Piękna córka Ramandu, przyszła żona Kaspiana, wyjaśniła im całą sytuację.

„Aby złamać potęgę tego czaru, musisz popłynąć aż do Końca Świata albo tak blisko Końca Świata, jak tylko to możliwe, i pozostawić tam przynajmniej jednego ze swoich towarzyszy”. – oznajmił Kaspianowi władca wyspy Ramandu. „Wędrowiec” udał się więc na wschód wypełnić zadanie do końca. U granicy krainy Aslana drogi bohaterów rozdzieliły się: Kaspian wraz z załogą statku postanowili wrócić do Narnii, natomiast Ryczypisk udał się do krainy Aslana, co stanowiło spełnienie jego najskrytszych marzeń.

Kiedy rodzeństwo i Eustachy dopłynęli do lądu, spotkali na nim jagnię, które już po chwili okazało się być lwem Aslanem. To on sprawił, że dzieci zostały odesłane do Anglii. Zanim to uczynił oznajmił, że Łucja i Edmund już nigdy nie powrócą do Narnii.