CARLOS CASARES MOURIO Nado en Ourense 1941 Finou

CARLOS CASARES MOURIÑO Nado en Ourense, 1941 Finou en Vigo, 2002 1

Carlos Casares nace en Ourense. Aos 4 anos seu pai foi destinado a Xinzo de Limia como mestre. 2

Estudou na escola pública de Xinzo ata que marchou con 11 anos como seminarista a Ourense por influencia da nai. 3

Unha infancia de preto coa natureza Vive nun ambiente entre rural e vilego en contacto con outras aldeas da familia (Lamas, Beiro, Sabucedo). Aprende a fala do lugar, nomes de paxaros, xogos, cancións antifranquistas, cine, radio, etc. Desfrutou da calor ao aire libre dos veráns interminables e das historias misteriosas ao carón do lume no inverno. 4

Non faltaron tamén episodios dramáticos na vida de Carlos Casares Con 4 anos estivo a piques de morrer afogado nun dos veráns en Lamas Tamén uns anos máis tarde salvou el a vida do seu irmán Xavier que afogaba no río Limia. 5

A súa vida escolar no seminario de Ourense estivo chea de lecturas morais Alí funda a revista "El Averno" na que empeza a escribir e cultivar a súa paixón. O seu mestre animoulle a escribir pola súa destreza e facilidade. Na biblioteca de Xinzo tamén lía moitos libros máis liberais de todo tipo coa axuda do bibliotecario da Vila antigo comunista e republicano. No seminario agradeceu a súa formación clásica pero tamén experimentou inxustizas e violencia. 6

Carlos Casares gaña o seu primeiro concurso literario e coñece a Vicente Risco, membro da xeración Nós. Vicente Risco formaba parte do xurado e eloxiou os seus escritos. A importancia do concurso foi coñecer a figura De Vicente Risco co que mantivo amizade ata a súa morte en 1963 nas súas famosas tertulias de café. 7

Nos anos 60 Carlos Casares marcha de Ourense a Santiago para iniciar os estudios universitarios. Despois de saír do Seminario e preparar o bachiller por libre abandona Ourense. En Santiago estuda Filoloxía Románica dende o curso 1962 -1963 ata o crítico 1967 -1968. 8

En Santiago coñece a Ramón Piñeiro. Carlos Casares faise un habitual das tertulias con Ramón Piñeiro na súa mesa camilla. Interésase pola política e o destino do nacionalismo grazas a súa influenza e a fundar a editorial Galaxia e revista Grial. Formou parte do grupo clandestino liberal democrático contra a dictadura de Franco que organizou entre outras cousas o concerto do catalán Raimon. 9

Despois dunha curta experiencia coa poesía comeza as súa obra narrativa. Escribe un relato xuvenil "Vento ferido" recientemente eloxiada na súa tradución ao inglés. Rexurde tamén a literatura infantil e xuvenil cos relatos curtos "A galiña azul" co que gaña o concurso da asociación cultural O FACHO. A súa primeira gran novela chámase "Cambio en tres" falando da emigración pero escapando do realismo social de moda na época. 10

A súa primeira experiencia docente foi desilusionante. No seu primeiro traballo nun instituto en Viana do Bolo é acusado de comunista por pretender que os nenos pobres fosen ao comedor gratis, pondo así de manifesto unha rede de corruptelas. Ademáis o conflito avivouse cunha obra de teatro polo medio sendo expedientado, despedido e inhabilitado en todo Galicia para a práctica docente. Ao seguinte ano conseguiu un posto nun colexio en Bilbao pero ao final do curso retornou a Galicia. Ao ano seguinte coñece nun tren con destino a Santiago a unha rapaza loira sueca que visitaba Galicia en barco e foi ata a súa morte a súa compañeira. No ano 2004 a súa viuva Kristina Berg e o seu irmán Xabier asistiron á inauguración do novo nome do centro, xunto con algún dos seus exalumnos e autoridades. 11

O Carlos Casares xornalista escomezou en La Región de Ourense continuou sendoo ata o final. . Empezou en La Región iniciando unha serie de artigos chamados "Con esta lupa" xunta co debuxante Siro. As súas aportacións periódicas como columnista noutros xornais serán moi exitosas como: "A ledicia de ler" no ano 1975 ou "A marxe" na Voz de Galicia. No ano 1994 edítase "Na marxe de cada día" no que se recoller os seus artigos No ano 1998 editarase a recompilación de artigos no libro "Un país de palabras". 12

Os últimos anos da dictadura e nos que se afianza como escritor. Tres obras narrativas e a tradución de O principiño ao galego e a edición crítica de Curros Enríquez marcan o seu estatus de escritor definitivo. "As laranxas máis laranxas de tódas as laranxas", "Xoguetes para un tempo prohibido" e "Os soños escuros de Clio" 13

Carlos Casares consegue a praza como profesor de lingua e literatura no ano 1974 Múdase a vivir e traballar a Cangas á Península do Morrazo coa súa nova praza. Logo compra un terreo en Vilariño da Ramallosa en Nigrán, e fai unha casa Preto onde vivirá tamén Torrente Ballester. Os dous compartirán unha gran amizade durante 20 anos de charlas de verán nambalas súas casas e en Baiona. Pese a iso, un ano despois apoia as reinvindicacións dos "penenes", profesores non numerarios, xunto con outros profesores como Méndez Ferrín e é expedientado. 14

Premio da crítica española en 1978 pola obra "Xoguetes para tempos prohibidos" Culmína os anos 70 con certas obras importantes pero na seguinte década vaise iniciar o seu compromiso político galeguista independiente dentro das listas do PSOE. Convértese en 1977 no socio máis novo da Real Academia Galega da lingua. Publica no ano 1980 a súa obra máis coñecida "Ilustrísima" 15

Deputado nas primeiras eleccións do Parlamento de Galicia en 1982 Participa na redacción e aprobación da lei de Normalización lingüística que nos permite falar o noso idioma en cualquer sitio e medio. En 1985 é nomeado director da Editorial Galaxia tras o abandono de Ramón Piñeiro para darlle novo impulso e reforma e que morrería 5 anos máis tarde. Dirixe a revista Grial, o PEN Club da asociación de escritores e o Consello da Cultura Galega. 16

Nos anos 80 adícase ao ensaio e xornalismo. Escribiu unha novela chamada "Os mortos de aquel verán. Encóntrase moi activo coa política. Acepta o cargo da dirección da editorial Galaxia. Reibe o premio de xornalismo Fernández Latorre da Voz de Galicia. En 1990 fina Ramón Piñeiro e a súa labor na Editorial Galaxia continúa nas mans de Carlos Casares. 17

Víaxante incansable, Suecia, Unión Soviética, América. . . O gusto por viaxar de Carlos Casares é ben coñecido xa que incluso coñeceu a súa muller nun tren de camiño a Santiago Un día decidiu embarcarse case con 60 anos no tren literario durante un mes con outros escritores que percorrerían xuntos Europa dende Lisboa ata San Petersburgo. Xa viaxara abondo a Suecia, país modélico da súa muller e metáfora da súa Galicia. Recorreu moitos países de América. Visitaba colexios, daba conferencias e incluso foi a USSR, hoxe Rusia, para dar conferencias con outros escritores como Manuel Vázquez Montalbán e Joan Perucho. Recibiu unha beca para ir a unha universidade alemana como conferenciante e nese tempo escribiu "Deus sentado nun sillón azul". 18

Nos anos 90 Casares volve a literatura infantil e xuvenil "Lolo anda en bicicleta", "Un polbo xigante", e "Toribio, o neno inventor" como unha serie de aventuras volver a enriquecer este subxénero literario. Tamén publicou ensaios como "O galo de antioquía", biografías como "A vida do padre Sarmiento" ou a de Valle-Inclán, colaboracións e traducións. Finalmente tamén escribiu novelas como "Deus sentado nun sillón azul" e "O sol do verán" que o entregou na editorial Galaxia para imprimir o día antes de morrer dun ataque ao corazón. 19

Carlos Casares gustaba de ser biógrafo de persoeiros galegos da cultura No ano 2001 escribiu un libro sobre a vida dun infravalorado Padre Sarmiento. Publica a biografía de Hemingway no libro "Hemingway en Galicia" e traduce ao galego o seu libro "O vello e o mar". 20