Bust of Julius Caesar Caesar as Author Surviving
Bust of Julius Caesar
Caesar as Author - Surviving Works n Commentarii de Bello Gallico – 7 books (+ an 8 th book composed after his death by his legatus, Aulus Hirtius). Many scholars believe all 7 books were written in the winter of 52 -51. Others prefer a year-by-year composition during the winters. n Commentarii de Bello Civili - 3 books n a verse epigram on Terence, the comic
Caesar as Author – Lost Works: n n n Many speeches, including the funeral elogium over his aunt Julia in which he asserted the divine descent of the gens Iulia from Ascanius. Aeneas-Venus De Analogia, a treatise on language and style many verses, incl. an extended poem, Laudes Herculis a tragedy, Oedipus Iter, a poem about his expedition to Spain in 45
Caesar as Author – Spurious works Spurious Works (= works attributed to Caesar but written by others): n The 8 th book of Commentarii de Bello Gallico composed by his legatus, Aulus Hirtius, to link up the narrative of DBG to the narrative of DBC (years 51 and 50) n Corpus Caesarianum – 3 Books, called the Bellum Alexandrinum, the Bellum Africum, and the Bellum Hispaniae.
Caesar as Author - Genre n The term commentarius (cf. Greek hypomnema) a narrative, more polished than personal notes and reports, but a narrative short of polished historiography (historia). n Commentarii would often be presented to other professional historians to be reworked into a more literary history (with more stylistic and rhetorical embellishments. Caesar’s Commentarii were never rewritten; tho Hirtius in the preface to the 8 th book (& Cicero, Brutus 262) suggested that no one would dare rewrite what Caesar wrote with incomparable simplicity.
Caesar as Author - Genre n Caesar’s Commentarii close to historia: Caesar uses certain elements of historia, including direct speech, and dramatization of certain scenes (but his are never over dramatized) n No ego here!. . . By referring to himself in the 3 rd person, Caesar placed himself in the narrative as an independent character. (and detached himself from any
Caesar as Author – DBG Summary… 7 Books cover action from 58 -52 n Book I: deals with the campaign against (1) the Helvetii, whose migratory movements gave Caesar the pretext for going to war (as both a defensive and preventive operation), and also (2) against the German leader Ariovistus. n Book II: discusses the revolt of the Gallic tribes n Book III: discusses the campaign against
Caesar as Author – DBG Summary… 7 Books cover action from 58 -52 n Book IV: deals with campaigns and operations against invading Germanic tribes, who had crossed the Rhine; the massacre of the Usipeti and the Tencteri; and operations against the rebellious Gallic leaders, Indutiomarus and Ambiorix. Expedition into Britain. (55 BC) n Book V: 2 nd expedition into Britain (54 BC); more resistance by the Belgae, whom
Caesar as Author – DBG Summary… 7 Books cover action from 58 -52 n Book VI: Devastation and extermination of the Gallic Belgica rebels. More insurrections led by Vercingetorix, king of the Arverni. n Book VII: Romans put down the general revolt led by Vercingetorix, which culminates in the storming of Alesia, where Vercingetorix is captured
Sources of Caesar’s Life n The authentic and spurious works of Caesar n The Life of Caesar by Suetonius n The Life of Caesar by Plutarch in his Parallel Lives n Speeches and letters of Cicero and Sallust n Appian’s Bella Civilia
Caesar’s Nachleben (afterlife) Livy supplanted Caesar as historical source of his period q circa 1300, Maximus Planudes translated DBG into Greek q Renaissance rediscovered Caesar as author/politician; Petrarch wrote a biography of JC q 15 th c. , Andrea Brenzio forged a speech of Caesar’s to his soldiers q 16 th c. , the German Nicodemus Frischlin based a school drama, Helvetiogermani, on Book I of the DBG q
Pretext of the DBG n Alleged provocations and border violations committed in the Gallic area under Caesar’s jurisdiction by tribes engaged in mass migrations n Caesar presented his conquest of Gaul, which took 7 years, as a defensive and preventive operation
COMMENTARIORVM BELLI GALLICI LIBER PRIMVS I. 1. Gallia est omnis divisa in partes tres, quarum unam incolunt Belgae, aliam Aquitani, tertiam qui ipsorum lingua Celtae, nostra Galli appellantur. Hi omnes lingua, institutis, legibus inter se differunt. Gallos ab Aquitanis Garumna flumen, a Belgis Matrona et Sequana dividit. 5
Horum omnium fortissimi sunt Belgae, propterea quod a cultu atque humanitate provinciae longissime absunt minimeque ad eos mercatores saepe commeant atque ea, quae ad effeminandos animos pertinent, important proximique sunt Germanis, qui trans Rhenum incolunt, quibuscum continenter bellum gerunt. 10
Qua de causa Helvetii quoque reliquos Gallos virtute praecedunt, quod fere cotidianis proeliis cum Germanis contendunt, cum aut suis finibus eos prohibent aut ipsi in eorum finibus bellum gerunt. Eorum una pars, quam Gallos obtinere 15 dictum est, initium capit a flumine Rhodano, continetur Garumna flumine, Oceano, finibus Belgarum, attingit etiam ab Sequanis et Helvetiis flumen Rhenum, vergit ad septentriones.
Belgae ab extremis Galliae finibus oriuntur, pertinent ad inferiorem partem fluminis Rheni, 20 spectant in septentrionem et orientem solem. Aquitania a Garumna flumine ad Pyrenaeos montes et eam partem Oceani, quae est ad Hispaniam, pertinet, spectat inter occasum solis et septentriones.
I. 2. Apud Helvetios longe nobilissimus fuit et ditissimus Orgetorix. Is M. Messala et M. Pisone consulibus regni cupiditate inductus coniurationem nobilitatis fecit et civitati persuasit, ut de finibus suis cum omnibus copiis exirent: perfacile esse, cum virtute omnibus praestarent, 5 totius Galliae imperio potiri. Id hoc facilius eis persuasit, …
Id hoc facilius eis persuasit, quod undique loci natura Helvetii continentur: una ex parte flumine Rheno latissimo atque altissimo, qui agrum Helvetium a Germanis dividit, altera ex parte monte Iura altissimo, qui est inter Sequanos et Helvetios, tertia lacu Lemanno et flumine Rhodano, qui provinciam nostram ab Helvetiis dividit. 10
His rebus fiebat ut et minus late vagarentur et minus facile finitimis bellum inferre possent; qua ex parte homines bellandi cupidi magno dolore adficiebantur. Pro multitudine autem hominum et 15 pro gloria belli atque fortitudinis angustos se fines habere arbitrabantur, qui in longitudinem milia passuum ccxl, in latitudinem clxxx patebant.
I. 3. His rebus adducti et auctoritate Orgetorigis permoti constituerunt ea quae ad proficiscendum pertinerent comparare, iumentorum et carrorum quam maximum numerum coemere, sementes quam maximas facere, ut in itinere copia frumenti suppeteret, cum proximis civitati- 5 bus pacem et amicitiam confirmare. Ad eas res conficiendas biennium sibi satis esse duxerunt, in tertium annum profectionem lege confirmant. Ad eas res
Ad eas res conficiendas Orgetorix deligitur. Is sibi legationem ad civitates suscepit. In eo itinere persuadet Castico Catamantaloedis filio Sequano, cuius pater regnum in Sequanis multos annos obtinuerat et ab senatu populi Romani amicus appellatus erat, ut regnum in civitate sua occuparet, quod pater ante habuerat; 10
itemque Dumnorigi Haeduo, fratri Diviciaci, qui eo tempore principatum in 15 civitate obtinebat ac maxime plebi acceptus erat, ut idem conaretur persuadet eique filiam suam in matrimonium dat. Perfacile factu esse illis probat conata perficere propterea quod ipse suae civitatis imperium obtenturus esset:
non esse dubium, quin totius Galliae plurimum 20 Helvetii possent; se suis copiis suoque exercitu illis regna conciliaturum confirmat. Hac oratione adducti inter se fidem et ius iurandum dant et regno occupato per tres potentissimos ac firmissimos populos totius Galliae sese potiri posse sperant. 25
I. 4. Ea res est Helvetiis per indicium enuntiata. Moribus suis Orgetorigem ex vinculis causam dicere coegerunt. Damnatum poenam sequi oportebat ut igni cremaretur. Die constituta causae dictionis Orgetorix ad iudicium 4 omnem suam familiam, ad hominum milia decem, undique coegit et omnes clientes obaeratosque suos, quorum magnum numerum habebat, eodem conduxit; per eos ne causam diceret se eripuit.
Cum civitas ob eam rem 8 incitata armis ius suum exsequi conaretur multitudinemque hominum ex agris magistratus cogerent, Orgetorix mortuus est; neque abest suspicio, ut Helvetii arbitrantur, quin ipse sibi mortem consciverit. 11
I. 5. Post eius mortem nihilominus Helvetii id quod constituerant facere conantur, ut e finibus suis exeant. Ubi iam se ad eam rem paratos esse arbitrati sunt, oppida sua omnia numero ad duodecim, vicos ad quadringentos, reliqua privata aedificia incendunt, frumentum omne, praeter quod secum portaturi erant, comburunt, ut domum reditionis spe sublata paratiores ad omnia pericula subeunda essent; trium mensum molita cibaria sibi quemque domo efferre iubent. 5
Persuadent Rauracis et Tulingis et Latobrigis finitimis uti eodem usi 10 consilio oppidis suis vicisque exustis una cum eis proficiscantur, Boiosque, qui trans Rhenum incoluerant et in agrum Noricum transierant Noreiamque oppugnabant, receptos ad se socios sibi adsciscunt.
I. 6. Erant omnino itinera duo, quibus itineribus domo exire possent: unum per Sequanos, angustum et difficile, inter montem Iuram et flumen Rhodanum, vix qua singuli carri ducerentur, mons autem altissimus impendebat, ut facile perpauci prohibere possent; alterum 5 per provinciam nostram, multo facilius atque expeditius, propterea quod inter fines Helvetiorum et Allobrogum, qui nuper pacati erant, Rhodanus fluit isque non nullis locis vado transitur.
Extremum oppidum Allobrogum est proximumque Helvetiorum finibus Genava. Ex eo 10 oppido pons ad Helvetios pertinet. Allobrogibus sese vel persuasuros, quod nondum bono animo in populum Romanum viderentur, existimabant vel vi coacturos ut per suos fines eos ire paterentur. Omnibus rebus ad profectionem comparatis diem dicunt qua die ad ripam Rhodani omnes conveniant. Is dies erat a. d. V. Kal. Apr. L. Pisone A. Gabinio consulibus. 15
I. 7. Caesari cum id nuntiatum esset, eos per provinciam nostram iter facere conari, maturat ab urbe proficisci et quam maximis potest itineribus in Galliam ulteriorem contendit et ad Genavam pervenit. Provinciae toti quam maximum potest militum numerum imperat (erat omnino in Gallia ulteriore legio una), pontem, qui erat ad Genavam, iubet rescindi.
Ubi de eius adventu Helvetii certiores facti sunt, legatos ad eum mittunt nobilissimos civitatis, cuius legationis Nammeius et Verucloetius principem locum obtinebant, qui dicerent sibi esse in animo sine ullo maleficio iter provinciam facere, propterea quod aliud iter haberent nullum: rogare ut eius voluntate id sibi facere liceat.
Caesar, quod memoria tenebat L. Cassium consulem occisum exercitumque eius ab Helvetiis pulsum et sub iugum missum, concedendum non putabat; neque homines inimico animo, data facultate per provinciam itineris faciundi, temperaturos ab iniuria et maleficio existimabat. Tamen, ut spatium intercedere posset dum milites quos imperaverat convenirent, legatis respondit diem se ad deliberandum sumpturum: si quid vellent, ad Id. April. reverterentur.
- Slides: 36