Boccaccio mistrz noweli Podczas zarazy bogaci mieszkacy miast

Boccaccio – mistrz noweli

Podczas zarazy bogaci mieszkańcy miast izolowali się w swoich wytwornych willach. W gronie najbliższej rodziny i przyjaciół snuli intrygujące opowieści osadzone w świecie, który ich otaczał – lubili je tworzyć i przekazywać innym. Podstawowym wymogiem takiej opowieści była zwięzłość – musiała dać się opowiedzieć w czasie jednego spotkania. Tak rozkwitła nowela, której nazwa oznacza „nowość” (wł. novella ), czyli nikomu wcześniej nieznana fabuła.

Historia powstania utworu We Włoszech w czasach czarnej śmierci grupa siedmiu młodych kobiet i trzech młodych mężczyzn ucieka na dwa tygodnie z ogarniętej zarazą Florencji do opuszczonej willi na wsi Fiesole. Aby spędzić wieczory, każdy członek grupy każdej nocy opowiada historię, z wyjątkiem jednego dnia w tygodniu na obowiązki domowe i święta, podczas których w ogóle nie pracują, co skutkuje dziesięcioma nocami opowiadania historii w ciągu dwóch tygodni. W ten sposób pod koniec dwóch tygodni opowiedzieli 100 historii.

Rodowód noweli sięga starożytności. Były to wówczas ustne opowiadania o jakiś niezwykłych wydarzeniach, tłumaczonych przyczynami najzwyklejszymi, dostępnymi codziennemu doświadczeniu, o realistycznym charakterze. Ośrodkiem zainteresowania narratora staje się tu człowiek i jego sprawy zarówno codzienne jak i niezwykłe, przy czym bez ingerencji bogów. Nie zachowały się źródła pisane tych opowieści.

CECHY GATUNKOWE NOWELI mała forma literacka, utwór niewielkich rozmiarów pisany prozą zawiera uproszczone opisy miejsc i charakterystyki bohaterów nie ma wątków pobocznych, jest portretem konkretnej osoby mocno zarysowany punkt kulminacyjny często pojawia się rekwizyt, wokół którego koncentruje się problem utworu narrator 3 os. zachowuje dystans do przedstawionych zdarzeń wyraźne zakończenie z puentą

Struktura noweli

„Sokół” Przeczytaj tekst noweli Zrób plan wydarzeń

Dla Federiga Sokół to… Analiza treści noweli Dla Filipka sokół to… Dla tekstu literackiego sokół to…

Motyw sokoła Tytułowy ptak pojawia się we wszystkich najważniejszych momentach opowieści, nadaje jej rytm i symboliczne znaczenie Sokół zostaje poświęcony przez rycerza, który pragnie ugościć ukochaną, ofiara z sokoła staje się powodem spełnienia uczuć.

TEORIA SOKOŁA Najbardziej rygorystyczna zasada określająca budowę klasycznej noweli, utworzona od tytułu słynnego utworu Giovanni Boccaccia pt. Sokół. Jest to nowela skomponowana w ten sposób, że centralny motyw – ośrodek kompozycyjny – pojawia się w każdej fazie noweli i odgrywa dominującą rolę w rozwiązywaniu problemu.

TEORIA SOKOŁA Motyw ten z reguły bywa wyniesiony do tytułu noweli. U Boccaccia tak właśnie jest: sokół towarzyszy głównemu bohaterowi na każdym etapie wydarzeń, stanowi dlań wielką wartość, lecz Federigo poświęca go, by ugościć ukochaną kobietę, nie posiada bowiem nic innego. Czyn ten sprawia, że dama przekonuje się do miłości Federiga i zostaje jego żoną.