Bartosz Banasik Rola tumaczaprzewodnika w turystyce osb guchoniewidomych

Bartosz Banasik Rola tłumacza-przewodnika w turystyce osób głuchoniewidomych Praca napisana pod kierunkiem prof. dr hab. Bogdana Szczepankowskiego Uniwersytet im. Kard. Stefana Wyszyńskiego w Warszawie

Przedmiot pracy Szeroko rozumiana turystyka, uprawiana w grupie osób o jednoczesnej niepełnosprawności narządów wzroku i słuchu – głuchoniewidomych.

Przedmiot pracy Skąd wybór tematu? kontakt z Towarzystwem Pomocy Głuchoniewidomym (TPG) praca zarobkowa w branży turystycznej

Przedmiot pracy Rozdział I podstawowe zagadnienia związane z turystyką, głuchoślepotą oraz tłumaczem-przewodnikiem: - przegląd definicji pojęć oraz ich klasyfikacje, - przegląd historii turystyki, - specyfika głuchoślepoty, - obowiązki i prawa tłumacza-przewodnika.

Przedmiot pracy Rozdział II turystyka osób niepełnosprawnych (głuchoniewidomych): - wartości rewalidacyjne turystyki, - potrzeby osób głuchoniewidomych, - specyficzne ograniczenia osób głuchoniewidomych, - pomoce techniczne, - adaptacja otoczenia, - osoba tłumacza-przewodnika, - przegląd organizacji polskich i zagranicznych, wspierających turystykę i rekreację osób głuchoniewidomych

Przedmiot pracy Rozdział III badania: - cel, przedmiot, zakres, - problematyka, - hipotezy badawcze, - metody, techniki, narzędzia badawcze Rozdział IV analiza badań (wnioski)

Cele i założenia pracy Główny cel: zwrócenie uwagi na problem turystyki osób głuchoniewidomych oraz wartości pomocy tłumacza-przewodnika w jej uprawianiu, i w konsekwencji poprawa warunków życia osób z jednoczesną niepełnosprawnością wzroku i słuchu.

Cele i założenia pracy • • przybliżenie definicji oraz klasyfikacji głuchoślepoty uświadomienie specyfiki tej niepełnosprawności oraz ograniczeń z niej wynikających, znając charakter niepełnosprawności, łatwiej zrozumieć ją i ludzi nią doświadczonych; charakterystyka turystyki (cele, funkcje) zachęca do szukania w turystyce pomocy – w wymiarze fizycznym, psychicznym i społecznym; wskazanie pomocy technicznych, adaptacji otoczenia, tłumaczaprzewodnika dobór optymalnej pomocy w dobraniu niezbędnych środków wspomagających rozwój i samodzielność osób G/N; przegląd organizacji i stowarzyszeń wspomagających turystykę G/N ma pomóc odnaleźć osobom głuchoniewidomym i ich bliskim, miejsca, w którym będą mogły spotkać ludzi o podobnych zainteresowaniach i pasjach, gdzie uprawianie turystyki będzie znacznie łatwiejsze.

Najważniejsze wnioski 1. Turystyka nie jest zjawiskiem obcym osobom głuchoniewidomym, wiąże się z pozytywnymi emocjami. 100% badanych głuchoniewidomych: - uprawia turystykę obecnie lub robiło to w przeszłości, - ma pozytywne wspomnienia z uprawiania turystyki, - lubi turystykę.

Najważniejsze wnioski 2. Osoby głuchoniewidome mają potrzebę uprawiania turystyki niemniejszą jak osoby pełnosprawne. Odpowiedź na pytanie: co lubi Pan / Pani w uprawianiu turystyki? Wypoczynek, poznawanie nowych miejsc, nowych ludzi, ruch – są dla nich czymś bardzo ważnym, potrzebują tego do osobistej satysfakcji.

Najważniejsze wnioski 3. Niepełnosprawność ma znaczący, negatywny wpływ na uprawianie turystyki przez osoby głuchoniewidome. Odpowiedź na pytanie : co przeszkadza Panu / Pani w uprawianiu turystyki? Aż 61% respondentów wskazało na brak samodzielności związany z niepełnosprawnością i uzależnienie od drugiego człowieka jako główne czynniki utrudniające im uprawianie turystyki.

Najważniejsze wnioski 4. Infrastruktura związana z turystyką jest niedostatecznie przystosowana do specyficznych potrzeb osób głuchoniewidomych. Sposób przystosowania pokoi hotelowych do potrzeb osób niepełnosprawnych. Hotele uwzględniają przede wszystkim potrzeby osób niepełnosprawnych ruchowo.

Najważniejsze wnioski 5. Pomoc tłumacza-przewodnika ma znaczącą, pozytywną rolę w uprawianiu turystyki przez osoby głuchoniewidome. Odpowiedź na pytanie: czy gdyby miał(-a) Pan / Pani do pomocy tłumacza-przewodnika, częściej uprawiałby(-aby) Pan / Pani turystykę? 100% badanych uprawiało turystykę w towarzystwie osoby widzącej i słyszącej. Większość nie wyobraża sobie podróżowania bez tego.

Praktyczne zastosowanie mini-kompendium wiedzy na temat turystyki osób głuchoniewidomych informacja nt. specyficznych ograniczeń – wskazówka do pracy z osobami głuchoniewidomymi informacje nt. adaptacji otoczenia – wskazówka dla architektów, projektantów wnętrz, bliskich niepełnosprawnych – wszystkich, którzy są odpowiedzialni za wygląd przestrzeni życiowej głuchoniewidomych znaczenie roli tłumacza-przewodnika – zachęta dla wolontariuszy, pedagogów itp. do poszerzania kwalifikacji, zachęta dla organów ustawodawczych do zapewnienia prawa gwarantującego pomoc wykwalifikowanego tłumacza-przewodnika niepokojące wyniki badań dot. przygotowania hoteli - inspiracja i wyzwanie do polepszenia przystosowania w/w obiektów

Praktyczne zastosowanie Przegląd wiedzy w temacie, poparty wstępną pracą badawczą, może być idealnym początkiem do dalszej pracy naukowej w tej materii. Pozwoliłoby to na bardziej szczegółowe opracowanie problemu, a w konsekwencji wprowadzenie wielu innowacyjnych rozwiązań, umożliwiających swobodne uprawianie turystyki przez osoby głuchoniewidome. Wśród nich wartościowe mogłyby być m. in. : • dostosowanie infrastrukturystycznej (hotele, muzea, szlaki, komunikacja), • wprowadzenie przepisów prawnych gwarantujących dostęp do długoterminowej, bezpłatnej pomocy tłumacza-przewodnika, • powstanie i rozwój oddzielnej gałęzi branży turystycznej, poświęconej podróżowaniu osób niepełnosprawnych, w tym głuchoniewidomych.

Dziękuję za uwagę.