Autor Damian Urbaczyk Bazy danych Tworzenie relacji Co

Autor: Damian Urbańczyk Bazy danych Tworzenie relacji

Co już wiemy? Relacje polegają na powiązaniu kilku elementów, między którymi zachodzi jakaś zbieżność. Najprostsze relacje z życia wzięte: • mąż i żona, • dom i jego właściciel, • uczeń i jego oceny, • samochód i jego właściciel.

Mąż i żona – dwie osoby. W miejskim lub gminnym dziale ewidencji ludności są z pewnością zapisani jako dwie różne osoby. Jednak relacja między nimi jest – są małżeństwem i fakt ten z pewnością odnotowano, wpisując w kartotece męża dane żony, a w kartotece żony - dane męża. Tak działają proste relacje.

Uczeń i jego oceny W klasie jest gromada uczniów, każdy jednak ma swój numer w dzienniku. W danym roku szkolnym numer ten jest unikalny i identyfikuje ucznia na wszystkich stronach dziennika. Jego imię i nazwisko zostało wpisane tylko w jednym miejscu – na początku. Ale relacje na innych stronach są widoczne – numer ucznia znajduje się na kartach ocen oraz ewidencji obecności. Na każdej kolejnej karcie nie ma wypisanych danych osobowych ucznia, ale znając jego numer z kartoteki, możemy odnotować konkretne wydarzenia z nim związane.

Samochód i jego właściciel Właściciel samochodu to osoba, która w ewidencji powiatowych wydziałów komunikacji istnieje jako jedna kartoteka. Inną sprawą są przypisane do danego właściciela samochody, których może posiadać wiele. W tabeli samochody odnotowuje się tylko, która osoba (np. numer PESEL) jest właścicielem danego samochodu, aby nie powtarzać czynności wpisywania danych.

Zanim stworzymy tabele Stworzenie tabel w bazie danych to bardzo proste zadanie. Czyż nie? Stworzenie tabel, które w logiczny sposób powiążą ze sobą pewne fakty, wymaga uruchomienia szarych komórek i dokonania analizy budowy poszczególnych elementów. Przystępując do tworzenia bazy w formie elektronicznej, warto ją najpierw stworzyć na kartce. . .

Klucze podstawowe i obce Projektując bazę danych, należy wziąć pod uwagę fakt, że klucz podstawowy w tabeli relacyjnej powinien być wykorzystany w innej jako klucz obcy. W dzienniku lekcyjnym kluczem podstawowym nie są imiona i nazwiska uczniów. Kluczem tym są numery – liczba porządkowa. To do tego numeru odwołujemy się na wszystkich stronach dziennika.

Klucz podstawowy jest unikalny Klucz podstawowy to pole unikalne, czyli takie, które w danej tabeli może pojawić się tylko jeden raz. W przypadku próby wprowadzenia kolejnego zapisu z tą samą wartością, system baz danych odrzuci próbę wpisu i wyświetli błąd, że jest to pole unikalne.

Jakie dane są unikalne? Za unikalne możemy uznać różne dane, np. : • numer PESEL, • numer dowodu osobistego, • numer paszportu, • numer prawa jazdy, • adres e-mail, • dowolny identyfikator (nadany zgodnie z zasadą niepowtarzalności).

Klucze obce Klucz obcy to odwołanie do pewnego unikalnego miejsca w innej tabeli, czyli do klucza podstawowego. Czasami tworzy się w jednej tabeli nieformalne relacje, np. w związkach małżeńskich można zapisać w odpowiednim polu numer PESEL małżonka. W ten sposób relacja dotyczy tej samej tabeli. Wiąże ona jednak dwa różne pola – np. pole „pesel” z polem „pesel_malzonka”.

Jak tworzyć klucze obce? Klucze obce powinny odwoływać się zawsze do takich elementów w innej tabeli, które nie ulegają zmianie. We wszystkich przypadkach ewidencji ludności można użyć odwołania do numeru PESEL, który jest przypisany raz na całe życie. Podobnie można zastosować adres e-mail, chociaż ten jest „zbywalny” (można go sprzedać, utracić). Zasada jest prosta – klucz obcy należy dobrać tak, aby móc z niego korzystać jak najdłużej, identyfikując na 100% konkretną osobę czy element tabeli.

Dziękuję za uwagę!