Aparat Klammta Aparat Klammta Pierwszy opisany prze Klammta

Aparat Klammta

Aparat Klammta • • • Pierwszy opisany prze Klammta aparat nazywany otwartym aktywatorem różnił się od aktywatora Andresena usunięciem masy akrylowej z przedniej części łuku Ułatwiało to pacjentowi mówienie Jeżeli była taka konieczność także ułatwiał oddychanie przez usta

Aparat Klammta • • Późniejsze wersje otwartego aktywatora posiadają dwa łuki wargowe z drutu 0, 9 mm sięgające do drugich zębów przedtrzonowych, śrubę oraz tzw. łuki protruzyjne , które naciskając na guzki zębów siecznych mogą je skracać lub przez zmianę miejsca nacisku, wysuwać Łuki wargowe zależnie od rodzaju leczonej wady cofają lub przechylają zęby przednie lub chronią przed naciskiem wargi

Aparat Klammta • • • Następna wersja to elastyczny otwarty aktywator Jego objętość jest znacznie zmniejszona Części akrylowe to dwa skrzydełka pokrywające ściany wewnętrzne wyrostka zębodołowego górnego, kawałek części zębodołowej żuchwy i ściany zębów bocznych, zaczynając od kła

Aparat Klammta c. d. elastyczny otwarty aktywator • • • Oba skrzydełka połączone są wygiętym w pętle łukiem podniebiennym otwartym z przodu, wygiętym z drutu 1, 2 mm Dwa łuki wargowe oraz wewnątrzustne łuki protruzyjne pozwalają na pożądane przesunięcia zębów siecznych Pętelki z drutu lub wypustki akrylowe stanowią utrzymywacze przestrzeni, stosowane w przypadkach braków zębowych

Aparat Klammta • Trzon akrylowy spełnia następujące funkcje: • • Umocowuje druciane elementy Utrzymuje w odpowiednim położeniu żuchwę Wpływa na funkcje języka i warg Łuk spełnia następujące funkcje: • • Nadaje odpowiedni kształt przedniemu odcinkowi łuku zębowego Steruje napięciem warg Odciąga policzki od zębów w odcinku bocznym Naprowadza kły lub zęby przedtrzonowe wyrzynające się dowargowo do odpowiedniej pozycji (wprowadzenie zębów do łuku)

Aparat Klammta c. d. elastyczny otwarty aktywator • • • Aparat ten jest najskuteczniejszy w leczeniu wad zgryzu w uzębieniu mieszanym i wczesnym stałym Powinien być noszony przez całą dobę i wyjmowany tylko przed posiłkami i do oczyszczania Mała objętość aparatu zapewnia dziecku swobodne mówienie i ułatwia adaptację

Aparat Klammta Modyfikując odpowiednio budowę aparatu Klammt stosuje się do leczenia: Ø tyłozgryzów z protruzją i retruzją zębów siecznych Ø zgryzów otwartych Ø zgryzów głębokich Ø przodozgryzów Ø zgryzów krzyżowych Ø protruzji dwuszczękowych

Leczenie wad z grupy tyłozgryzów • • • Zgryz konstrukcyjny ustala się w rzucie zębów siecznych brzeg na brzeg Tylko przy dużym nagryzie poziomym wysuwa się żuchwę w pierwszym etapie częściowo, a dopiero w drugim etapie leczenia do pozycji zębów siecznych w zgryzie prostym Łuk wargowy jest zaktywowany, dolny bierny(może być zaopatrzony w dwie akrylowe peloty odsuwające wargę dolną Łuki protruzyjne dolne naciskając na guzki zębów siecznych mogą powodować ich skrócenie W niektórych przypadkach stosuje się dwa druciane ciernie oparte na powierzchniach żujących zębów trzonowych dolnych-zapobiegają one wciskaniu się w dół skrzydeł aparatu

Leczenie wad z grupy przodozgryzów • • Zgryz konstrukcyjny pobiera się z maksymalnie cofniętą żuchwą Klammt celem natychmiastowego zaktywowania aparatu poleca przesunięcie modelu szczęki o 1 mm do przoduwymaga to jednak zastosowania specjalnego fiksatora Opracowuje się płaszczyzny wiodące, czyli masę akrylową usuwa się po przedniej stronie zębów bocznych górnych, a po tylnej zębów dolnych Łuk wargowy górny zaopatrzony w dwie peloty odsuwa wargę górną Dolny łuk wargowy naciska na zęby przednie Łuki protruzyjne górne wysuwają zęby sieczne w części dolnej odsuwają język łuki protruzyjne albo wypustki akrylowe nie przylegające do zębów siecznych

Leczenie zgryzów głębokich • Najważniejsze zadanie spełniają sprężyny protruzyjne naciskające na guzki zębów siecznych górnych i dolnych

Leczenie zgryzów otwartych • • • W miejsce czterech sprężyn protruzyjnych stosuje się dwie druciane pętle odsuwające język Płaszczyzny prowadzące stosuje się tylko przy zębach bocznych kontaktujących się z płaszczyzną zgryzu Pozostałe zęby są uwolnione od styczności z masą akrylową

Leczenie zgryzów krzyżowych • • Podczas pobierania zgryzu konstrukcyjnego istotne jest wyrównanie linii pośrodkowej zębów siecznych górnych i dolnych Masa akrylowa jest odsunięta od dolnych zębów ustawionych w zgryzie krzyżowym, a przylega do pozostałych

Leczenie protruzji dwuszczękowej • • • Oba łuki są aktywne Czasem stosowane górne sprężyny protruzyjne w celu odsunięcia języka W miejscu dolnych sprężyn protruzyjnych znajduje się pasek masy akrylowej odsunięty od zębów, łączący dolne skrzydła aparatu i powodujący jego usztywnienie

Aktywator Andresena

n n Płyta górna przylegająca do podniebienia, wyrostków zębodołowych i ścian zębów złączona jest w bloku z płytą dolną, przylegającą do językowych ścian zębów i części zębodołowej żuchwy. Połączenie obu płyt ustalone jest na podstawie pobranego zgryzu konstrukcyjnego Ustawia żuchwę w położeniu przymusowym w stosunku do szczęki Mięśnie dążą do przywrócenia pozycji spoczynkowej, podczas połykania i mimowolnych skurczów, przenoszą na aparat siły, które mogą przesuwać zęby i przebudowywać kości

n To najbardziej fizjologiczny sposób leczenia ponieważ – dochodzi do stworzenia nowych odruchów w układzie nerwowo mięśniowym narządu żucia, – adaptacyjnej przebudowy mięśni i stawu skroniowo żuchwowego.

Budowa aparatu n n Akrylowa płyta Łuk wargowy wykonany z drutu (0. 8 mm) Łuk wychodzi między pierwszym zębem przedtrzonowym a kłem, zagina się w górę nad kłem, biegnąc po zewnętrznej stronie zębów siecznych górnych przechodzi na drugą stronę. Czasem w łuku dogina się ciasne pętle, które służą do sterowania ustawieniem kłów. W wadach doprzednich stosowany jest łuk wargowy dolny.

Elementy służące do poszerzania aparatu: n n n Sprężyna Coffina wykonana z drutu 1, 2 mm leżąca w odległości 2 mm od podniebienia, o kształcie zbliżonym do odwróconej litery M. Dwie sprężyny wykonane z drutu 0, 9 mm, zlokalizowane na podniebieniu Śruba, w przypadku występowania zwężeń, jako wad współtowarzyszących.

Leczenie wad z grupy tyłozgryzów n Pobiera się zgryz konstrukcyjny w oddaleniu żuchwy od szczęki i w wysunięciu uzależnionym od rysów twarzy i stanu zgryzu – w tyłożuchwiu czynnościowym ruch wysunięcia dominuje nad ruchem oddalenia – w tyłozgryzie całkowitym lub rzekomym przeważa ruch oddalenia – w tyłozgryzie częściowym ruch wysunięcia powinien tylko równoważyć wysunięcie żuchwy związane z jej obniżaniem

Leczenie wad z grupy tyłozgryzów cd. n Łuk wargowy górny, jego przebieg zależy od ustawienia zębów siecznych górnych – blisko brzegu siecznego, jeśli plan leczenia przewiduje ich przechylanie – blisko szyjek zębowych, jeśli cofanie – nie przylega do nich, tylko odsuwa wargę górna, jeśli zęby sieczne są przechylone

Leczenie wad z grupy tyłozgryzów cd. n Masę akrylową usuwa się – Spod koron zębów siecznych górnych przy przechylaniu – Spod koron i części korzeniowej przy cofaniu – Pod brzegami siecznymi koron jeśli zęby przednie ustawione są w retruzji, co kilka miesięcy podkładając w tych miejscach masę szybkopolimeryzującą

Leczenie wad z grupy tyłozgryzów cd. n n Opracowanie płaszczyzn wiodących dla zębów bocznych, aby uzyskać prawidłowe zaguzkowanie ØMasę akrylową usuwa się • Spod tylnych ścian niektórych lub wszystkich zębów górnych bocznych • Z przednich ścian niektórych lub wszystkich zębów dolnych bocznych Podścielaniem masą szybkopolimeryzującą, pod zęby przednie i część zębodołową uzyskuje się rozbudowę części zębodołowej żuchwy

Leczenie wad z grupy tyłozgryzów cd. n Jeśli dotylnej wadzie towarzyszy wydłużenie zębów siecznych dolnych, stosuje się czapeczki akrylowe na ich brzegi sieczne. Powstałe w ten sposób skrócenie zębów siecznych dolnych umożliwia uzyskanie prawidłowego nagryzu pionowego

Leczenie wad z grupy przodozgryzów n n n Zgryz konstrukcyjny pobiera się w maksymalnym cofnięciu żuchwy z oddaleniem brzegów siecznych, pozwalające na rozklinowanie łuków zębowych Test cofania żuchwy powinien być dodatni Wysokość pobranego zgryzu nie niższa niż 4 mm w obrębie zębów trzonowych musi być większa o 1 -2 mm od odwrotnego nagryzu pionowego zębów siecznych

Leczenie wad z grupy przodozgryzów cd. n Łuk wargowy dolny, jego położenie zależy od planowanych zmian w ustawieniu zębów siecznych dolnych – Blisko brzegu siecznego, jeśli maja być przechylane, masę akrylową usuwa się spod koron tych zębów – Blisko szyjek zębowych, jeśli maja być cofane, masa akrylowa odsunięta od koron i od części zebodołowej żuchwy

Leczenie wad z grupy przodozgryzów cd. n n Opracowywanie płaszczyzn wiodących dla zębów bocznych, aby uzyskać prawidłowe zaguzkowanie Ø Masę akrylową usuwa się • Z przednich ścian niektórych lub wszystkich zębów górnych bocznych • Od tylnych ścian niektórych lub wszystkich zębów dolnych bocznych Doprzednią rozbudowę szczęki w obrębie zębów siecznych i kłów uzyskuje się podkładaniem masy szybkopolimeryzujacej i omegami (stosowanie sprężynek omega nie jest wskazane gdy zęby sieczne górne są wychylone)

Leczenie zgryzów otwartych n n Zgryz konstrukcyjny pobiera się w stosunkowo mniejszym oddaleniu, ale zawsze przekraczającym szparę spoczynkową Zazwyczaj stosuje się łuk wargowy górny Masą akrylową pokrywa się powierzchnie żujące zębów dochodzących do płaszczyzny zwarcia Uwalnia się od kontaktu z masą zęby które do niej nie dochodzą

Leczenie zgryzów głębokich całkowitych n n n Zgryz konstrukcyjny jest relatywnie wysoki, czasem sięgający 10 mm, ponieważ tyłozgryz jest często wadą współistniejącą oddaleniu żuchwy powinno towarzyszyć jej nieznaczne wysunięcie Stosuje się łuk wargowy górny Zęby boczne uwalnia się od kontaktu z masą akrylową , co umożliwia ich wyrastanie, nad brzegami zębów siecznych dolnych pozostawia się akrylową czapeczkę, która ma prowadzić do ich skrócenia

Leczenie protruzji dwuszczękowej n n n Zgryz konstrukcyjny pobiera się w oddaleniu i nieznacznym wysunięciu żuchwy, które kompensuje jej cofnięcie związane z obniżeniem Masa akrylowa nie przylega do zębów przednich i okolicy korzeniowej Stosuje się łuk górny i dolny oraz śrubę na podniebieniu, która podczas rozkręcania poszerza łuki

Kinektor Stockfisha

n n Opisany przez Stockfisha w 1953 r. Budowa: ustawione w zgryzie konstrukcyjnym górna i dolna płyta akrylowa. Płyty po obu stronach są połączone szerokimi pętlami, wykonanymi z drutu 1 mm, biegnącymi w odległości 2 mm od zębów bocznych. Dodatkowym zadaniem tych pętli jest odsunięcie policzków. Z płyty dolnej wychodzą obustronnie poziome pętle, na które wciąga się gumowe wężyki. Elastyczność gumy ma pobudzać leczonego do nagryzania na płyty aparatu.

n n Pętle poziome powinny leżeć między bocznymi brzegami płyt akrylowych, bez kontaktu z powierzchniami żującymi zębów, co mogłoby spowodować ich skracanie. Zależnie od rodzaju leczonej wady stosuję się górne i dolne łuki wargowe, najczęściej o kształcie stosowanym w aktywatorach Andresena. Do poszerzania używa się przeważnie śruby, zarówno w górnej jak i dolnej płycie Rożnego rodzaju sprężynki służa do zmian w ustawieniu zębów przednich.

n n Przeginając odpowiednio pętle policzkowe można uzyskać wzajemne przesuniecie płyt, powodując aktywacje aparatu. Aparat ten jest dość masywny, przez to mniej podatny na odkształcenia, jednak trudniej się do niego zaadoptować, ponadto utrudnia mówienie.