AMA Niin retelim Aslnda ama ulalmak istenen sonu

AMAÇ … Niçin Öğretelim? Aslında amaç, ulaşılmak istenen sonuç, yani hedefi göstermektedir.

Her ülkenin sistemi ne olursa olsun, eğitim politikasının en üst seviyede amacı, bireyi topluma yararlı hale getirmektir. BİREYİ TOPLUMA YARRLI HALE GETİRME; Bu genel amacın sınıfta işlenen coğrafya dersine, fizik dersine kadar inmesi beklenir. Mesela sınıfta işlenen bir Coğrafya dersinde öğretmen Türkiye’nin göllerini öğretirken, sürekli bu amacı göz önünde tutmalıdır.

Amaçların birbiri ile bağlantılı olarak dile getirilmesi esastır. Dersin amaçları konunun amaçlarına göre daha genel, ama okulun amaçlarına göre daha spesifiktir. Amaçlar en genel olan amaçlardan en spesifik amaçlara doğru iner.

Eğitim süresince; Spesifik amaçlar birleşerek konunun amaçlarını, Konuların amaçlar birleşerek dersin amaçlarını, Derslerin amaçları birleşerek okulun amaçlarını, Okulların amaçları birleşerek Milli Eğitim’in amaçlarını oluşturur.

Amaçların öğrencinin davranış biçiminde ifadesini bulması gerekir.

• Öğretmenin, amacı en iyi şekilde belirleyebilmesi için o konunun alan bilgisine sahip olması gerekir. .

Amaçların öğrencinin davranışlarında bir değişiklik meydana getirmesi gerekir.

Mesela bir İlkyardım Dersinde; a. Boğulmada ilkyardım, b. Kazalarda ilkyardım, b. Tıkanmada ilkyardım olmak üzere, bu konunun amacı; İlkyardım dersini gören öğrencilerin; boğulma, kaza ve tıkanma hallerinde ilk yardım yapabilecek hale gelmeleri amaçlanmaktadır.

Öğrenimin oluştuğu sınıflarda davranışların değişmesi esas olmalıdır. Varış (1996)’ın belirttiği gibi, öğrenme davranışların değişmesidir. Öğretmenin tüm planlarında; yıllık, günlük planlarında değiştirilecek davranışları belirlemesi gerekir.

Öğretimin amaçlarının sınıflandırması 1956 yılında B. S. Bloom tarafından yapılmıştır. Öğretmenler bu sınıflandırmayı öğretimlerinin her aşamasında kullanabilir Anderson ve ark (2001), Bloom’a ait eğitimin amaçlarının sınıflandırılmasını düzeltmişlerdir. Bu model aşağıda verilmiştir. BLOOM’UN SINIFLANDIRMASI ANDERSON ve ark. SINIFLANDIRMASI • DEĞERLENDİRME OLUŞTURMAK • SENTEZ DEĞERLENDİRMEK • ANALİZ ETMEK • UYGULAMAK • KAVRAMA ANLAMAK • BİLGİ HATIRLAMAK

Bloom’un sınıflandırmasının temel özelliği öğretmene «öğretimin sonunda öğrencide ne tür değişiklik olacaktır? sorusuna cevap bulmada yardımcı olmasıdır. Öğretimde göz önünde bulundurulması gereken amaçlar üç alanda ele alınır. 1. Kongnitif (Bilişsel) alan 2. Efektif (Duyuşsal) alan 3. Psikomotor alan Kongnitif (Bilişsel) Alan): Bilginin edinilmesi ve uygulanması ile ilgili alandır. Bu da kendi içinde altıya ayrılır;

a. Bilgi seviyesindeki amaçlara ulaşıldığında, öğrenci öğretim etkinlikleri sonucunda; prensipler, listeler, tasnifler, ölçüler, teoriler, varlıklar ve olaylar hakkında bilgi sahibi olur, yani öğrencide bir bilgi düzeyi oluşur. b. Kavrama düzeyi, bilgi düzeyinden bir basamak ileridedir. Bu aşamada öğrenci öğretimin sonucunu kendi kelimeleriyle ifadelendirmeli, örneklemeli, açıklamalı ve sınıflandırmalıdır.

c. Uygulama düzeyi, kavrama düzeyinden bir basamak ileridedir. Bu basamakta öğrenci bilgileri, fikirleri, prensipleri ve teorileri kullanır, değiştirir yada yeni ve özel durumlara uygular. d. Analiz seviyesi uygulama seviyesinden bir basamak ileridedir. Bu aşamada öğrenci olayı, bilgiyi, fikri, prensibi analiz eder. Ayırt eder. Kritik eder. Bütünüyle bunların ilişkisini görür ve sonuca varır.

e. Sentez seviyesi, analiz seviyesinden bir basamak ileridir. Bu basamakta öğrenci birleştirir, tartışır, itiraz eder, fikir ileri sürer, yeniden düzenler, f. Değerlendirme basamağı kongnitif alanın en üst seviyesidir. Bu aşamada öğrenci destekler, savunur, yargılar, kıymet biçer, değerlendirir, yanlışı doğruyu ayırt eder, açıklar.