ALKALOTLER Vaskler bitki trlerinin yaklak 20 sinde bulunan

ALKALOİTLER Vasküler bitki türlerinin yaklaşık % 20 sinde bulunan, 15. 000 den fazla azotlu sekonder metabolitlerin bulunduğu kimyasal bir gruptur. Yapılarında azot bulunduran bazik karakterli bitkisel maddelerdir. İsimleri bazik özelliklerine göre verilmiştir. Alkali=baz ve oit= benzer anlamındadır. Bazik karakter gösteren ve alkaloit taşıyan bazı hayvansal maddelerinde (adrenalin gibi) bulunmasına karşın alkaloit terimi sadece bitkisel bileşikler için kullanılır. Bu bileşiklerde azot atomu genellikle heterosiklik halkanın (N ve C atomlarını taşıyan halka) bir parçasıdır. Amaryllidaceae, Apocynaceae, Fumariaceae, Leguminosae, Papaveraceae, Ranunculaceae, Rubiaceae ve Solanaceae familyaları alkaloit taşıyan türler bakımından özellikle zengindirler.

Alkaloitlerin isimlendirilmesinde sonu in ile biten kelimeler kullanılır. Bitki veya drogun adından dolayı: atropin, hyoscyamin, papaverin gibi Alkaloiti bulan kişinin isminden dolayı: pelletierin gibi. Alkaloitler genel olarak belirli ve kuvvetli fizyolojik etkiye sahiptirler. Genellikle kokusuz, renksiz ve kristalize bileşiklerdir. Oksijen taşımayan alkaloitler -koniin ve nikotin- adi sıcaklıkta sıvıdırlar. Çok az renkli alkaloit bilinmektedir. Örnek olarak, Berberin: sarı, Sangulinarin: kırmızı. Baz halinde alkaloitler genellikle suda çözünmezler (efedrin, koniin ve nikotin hariç). Ancak polar olmayan organik çözücülerde (eter, kloroform, benzen vs. ) kolaylıkla çözünürler. Buna karşılık, alkaloit tuzları suda kolaylıkla çözünürler, fakat polar olmayan organik çözücülerde çözünmezler.

Bir bitkide tek bir alkaloitin bulunuşu nadirdir. Genel olarak bitkide yapıları birbirine yakın bir grup alkaloit bulunur. Alkaloitler bitkiler için spesifiktir. Yani belirli alkaloitler belirli bitki türlerinde bulunurlar. Alkaloitler genellikle bitkinin değişik organlarında lokalize olmuşlardır. Bununla beraber bazen tüm bitkiye dağılmış olarak da bulunurlar. Bunlar tohumda (Semen Strychni), meyvede (piperis Fructus veya conil Fructus), yapraklarda (Belladona ve Hyoscyami Folia), kökte (Scopoline veya Aconiti-radix) Rhizom’da (Hydrastis Rhizoma) veya kabukta (Chinae Cortex) bulunurlar. Alkaloitler bitkilerin köklerinde oluşur ve buradan diğer organlara taşınır. Bunlar bir ara maddedirler ve metabolizma esnasında kısa bir sürede oluşur ve yine kısa bir süre içinde başka bileşiklere çevrilirler.

Bitkilerde alkaloitlerin rolü için önceleri metabolizmanın son veya artık ürünleri oldukları düşünülmüş, daha sonraki yapılan araştırmalarda bitkileri zararlıların saldırılarına karşı koruyucu ve patojenlere karşı savunucu işlevlerinin olduğu kabul edilmektedir. Yeterli miktarda alındıklarında hemen tüm alkaloitler insanlar için zehirlidir (örneğin: striknin, atropin, coniin). Düşük dozlarda ise çoğu farmakolojik açıdan yararlıdır. Morfin, kodein ve skopolamin tıpta kullanılırlar, kokain, nikotin ve kafein alkaloitleri ise uyarıcı ve yatıştırıcı etkileri nedeniyle tıbbi amaç dışında kullanılmaktadır.

Meralardaki zehirli bitkiler Kuvvetli bir şekilde büyüyüp gelişen, iyi durumdaki bitki türlerinin bulunduğu bir merada yabancı bitkiler çoğalma eğilimi gösteremezler. Ancak iyi durumdaki vejetasyonun kontrolsüz otlatma, ekolojik faktörler ve ekstrem çevre faktörleri gibi değişik etkenlerin tesiri ile bozulması halinde, yabancı bitki istilası başlar. Merada aşırı ve düzensiz kullanım devam ettikçe, vejetasyondan kalitesi yüksek iyi ve kuvvetli gelişen bitki türleri çekilerek bunların yerine zaman içerisinde düşük kaliteli, zararlı ve yabancı ot karakterindeki bitki türleri yerleşir. Düzensiz kullanım devam ettikçe vejetasyonun kompozisyonu iyi ve kuvvetli gelişen bitki türleri aleyhine devamlı olarak değişir. Hayvanların yüksek derecede yararlandıkları bitkiler yok olarak, daha az tercih ettikleri ikinci bir bitki örtüsü alana hakim olur.

Çoğu kez yabancı ot olarak nitelendirilen istilacı bitkilerin, hayvan beslemede çok büyük bir önemi yoktur. Hatta bir kısmı dikenli yapıları ile hayvanlarda yaralanmalara yol açarken, diğer bir kısmı bünyelerinde çeşitli oranlarda bulunan toksik maddeler nedeni ile çayır ve merada üretilen otun hayvanlar tarafından iyi bir şekilde değerlendirilmesini engeller, iştahsızlık yaparak hayvansal ürünlerin kalite ve kantitesini olumsuz yönde etkiler ve bazen hayvanların ölmesine neden olurlar. Hayvanlar tarafından tüketildiğinde hayvanların bünyelerinde biyokimyasal ya da fizyolojik değişikliklere neden olan bu tür bitkilere “zehirli bitki” adı verilmektedir.

Zehirli bitkilerin, hayvanlar üzerindeki toksik etkileri mevsimler, hatta aylara göre değişebilmektedir. Örneğin; Hezaren (Delphinium spp. ) ilkbahar sonu ve yaz başlangıcında, Baldıran (Conium maculatum) bol güneşli yaz aylarında, kuzukıran (Hypericum perforatum) vejetasyon süresince her dönem hayvanların zehirlenmesine sebep olmaktadır. Hayvanların yaşı ve ırkı da zehirlenme hadiselerinde önemli rol oynamaktadır. Genellikle yaşlı hayvanlar zehirli bitkileri tanıdıklarından kolay yememekte, ancak genç hayvanlarda aynı hassasiyet bulunmamaktadır. Ayrıca yerli ırklar zehirlenmelere karşı kültür ırklarından daha dayanıklıdırlar.

Bazen de hayvanlar mecbur kaldıkları için zehirli bitkileri yemektedirler. Meraların kar örtüsü altında bulunduğu veya mevsimin çok kurak gittiği dönemlerde yiyecek bulamayan bazı hayvanlar, normal şartlarda tercih etmedikleri bitkileri yiyerek zehirlenmektedirler. Meralardaki kimi bitkiler yaşken hayvanlar tarafından tüketildiğinde toksik etki gösterirken, aynı bitkiler kurutulduğunda bünyesinde bulunan etken madde parçalanarak zararsız bileşiklere dönüşmekte ve zehir etkisi ortadan kalkmaktadır.

ÇAYIR MERA BİTKİLERİNDE BULUNAN TOKSİK VE YEM KALİTESİNİ DÜŞÜREN MADDELER 1. Alkaloitler bitkilerde en fazla yer alan toksik maddelerden birisi olup, suda az organik çözücülerde daha fazla çözünürler. Bitkilerde hücre öz suyunda erimiş olarak yer alan alkaloitler, bitki organlarında dağınık olarak yer almaz, genellikle belli bir organda (kök, kabuk, yaprak, meyve, tohum vb. gibi) daha yüksek oranda bulunurlar. Alkaloitler hayvanlarda sinir sistemi ve karaciğer üzerine direkt etkide bulunurlar. Alkaloit alımıyla birlikte hayvanlarda beyin, omurilik, sinir sistemi bozuklukları meydana gelir ve ani ölümler görülebilir.

Hezaren türleri (Delphinium spp. ), tohum, sap ve yapraklarında bulunan Delphinin ve Delphonin alkoloidleri nedeni ile rasyonlarda % 3 ve daha fazla oranda bulunduklarında büyük ve küçükbaş hayvanların ölümüne sebep olurlar. Benekli baldıran(Conium maculatum)’ın, bünyesinde bulunan alkaloitlerin en güçlü olanı Conin’dir. En çok sığır ve atlar üzerinde etkili olur, gebe hayvanlarda düşük doğuma ve sakatlığa yol açarlar. Güzel avratotu (Atropa bellâdonna), kök, yaprak ve meyvelerinde bulunan Atropin nedeni ile hayvanlara zarar verir. Atropin, emzikli hayvanlarda anne sütü aracılığı ile yavrulara geçer ve yavruların da zehirlenmesine neden olur.

Çiğdem türleri (Colchicum spp. ), tohumlarında bulunan Colchicin nedeni ile küçük ve büyükbaş hayvanlarda zehirlenmelere yol açar, at ve sığırlar üzerine olan etkisi, koyun ve keçilere oranla daha fazladır. Meralarda görülen alkaloit içeren bitkiler çizelgede verilmiştir.

Bitkinin adı Latince adı İçerdiği alkaloit Kaplan boğan türleri Hezaren türleri Su baldıranı Benekli baldıran Güzelavratotu Çiğdem türleri Aconitum sp. Delphinium sp. Cicuta virosa Conium maculatum Atropa belladonna Colchicum sp. Aconitin Delphinin, Delphonin Cicitoxin Conin, Conicein, Conihydrin Atropin Colchicin Şeytan elması Engerek otu Datura stramonium L. Echium vulgare L. (atropin, Hyosiyamin, Scoplamin Pyrrolizidine (Sinoglosin, Kosolidin) kanarya otu Senecio venalis L. Pyrrolizidine, Yakobin, Yakonin, Silvasenesin Zehirli baldıran Conium maculatum L. Pyridine (Coniine), Metilkonin, Koniserin Deligöz dikeni Centaurea iberica Santaurin, Sianin, Sikorin Tarla at kuyruğu Equisetum arvense L. Equisetin Kanavcı otu Kırlangıç otu Şahtere Gelincik Çoban çantası Yaban yasemini Adonis annua L. Chelidonium majus L Fumaria officinalis L Papaver rhoeas L. Capsella bursa-pastoris L. Solanum dulcamara L. Simarin, Adonitoksin Kelidonin (Kelidoksantin) Kriptokavin, Fumarin Isoquiroline, Rhoeadin, hoesin, Tebain Bursin Solanidine Pıtrak Xanthium spinosum L. Xantostruman

2. Glikozitler: Glikozitler şeker ile karbonhidrat olmayan bir grubun ester bağları ile bağlanmasından oluşmuş, enzim veya seyreltik asitlerin etkisiyle şeker olmayan bir kısım ile bir veya daha fazla şeker molekülüne ayrılan bileşiklerdir. Bazı glikozitlerin etkisi, hayvanların sindirim sistemindeki enzimlerin bu maddeleri hidrolize etmesi sonucu ortaya çıkmaktadır. Glikozitler hidrolize olunca toksik siyonidli bileşiklere dönüşmektedirler.

Danakıran (Helleborus spp. ), erken ilkbaharda merada otun bol olmadığı devrede genç hayvanlar tarafından yanlışlıkla tüketilir ve küçük ve büyükbaş hayvanlarda oldukça ağır zehirlenmelere yol açar. Zakkum(Nerium oleander)’un bütün organları Kardiotonik glikozitleri (Oleandrin vd. ) içerir. Bu nedenle zakkumu tanımadan yiyen bilhassa genç hayvanlarda ani ölümler görülür. Bu şekilde ölen hayvanların etleri de zehirlidir. Yüksükotu türleri (Digitalis spp. ) tohum, sap ve yapraklarında bulunan alkaloidler nedeni ile öldürücü etkiye sahiptir. Özellikle bitkinin taze sürgünlerini yiyen genç hayvanlarda zehirlenme vakaları daha çok görülmektedir.

Hypericum türlerinde bulunan Hypericine denen kırmızı çiçek pigmenti nedeniyle, bu bitkileri yiyen hayvanlarda güneşe maruz kalan pigmentsiz deri kısımlarında 1 -2 hafta içerisinde yaralar ortaya çıkar. En büyük reaksiyon bitkiler taze iken tüketildiğinde yaşanır. Merada kantaron türlerini yiyen özellikle koyunlarda ve bazen diğer hayvanlarda bu durum çok sık görülür. Bitkinin yaprak, sap ve çiçeğinde bulunan Hypericine nedeni ile hayvanlarda ışığa karşı duyarlılık oluşmakta, hayvanların ışık gören bölümlerinde deri deformasyonları ve deri iltihaplanmaları oluşmaktadır.

Zehirli bitkiler, zehirli bitkilerin yoğunlukta bulunduğu alanlar, hayvanların zehirlenme anında gösterdikleri fizyolojik tepkiler ve belirtiler iyi bilinmeli ve zehirlenmelerde olabildiğince erken harekete geçerek gerekli müdahaleler yapılmalıdır. Bu tür vakalarda öncelikle hayvanlar zehirli bitkilerin yoğun olarak bulunduğu alandan çıkarılmalı ve zehirlenen hayvanlara veterin müdahale etmesi sağlanmalıdır. Kaynak: TÜRKİYE ÇAYIR MERALARINDA BULUNAN BAZI ZARARLIBİTKİLER VE HAYVANLAR ÜZERİNDEKİ ETKİLERİ ( Cahit BALABANLI* Sebahattin ALBAYRAK Mevlüt TÜRK Osman YÜKSEL, SD Üniv. Orman Fakültesi Dergisi, Seri: A, Sayı: 2, Yıl: 2006, ISSN: 1302 -7085, Sayfa: 89 -96

Dünyada 15 kadar Hyoscyamus türü bilinmektedir. Bunların 6 tanesi Türkiye'de bulunmaktadır: Hyoscyamus albus: Beyaz Banotu H. aureus: Altı Renkli Banotu H. niger: Kara Banotu H. leptocalyx: Mardin Banotu H. pusillus L: Cüce Banotu H. reticulatus L: Mor Çiçekli Banotu H. albus H. pusillus