Adres bibliograficzny czyli paszport ksiki Adres bibliograficzny to

Adres bibliograficzny czyli paszport książki

Adres bibliograficzny – to uporządkowany zapis pozwalający precyzyjnie określić pozycję wydawniczą itp. źródła informacji (tj. niekoniecznie drukowane), które chcemy uwzględnić w naszej bibliografii, bądź do których odsyłamy w przypisach (np. w referacie czy innej pracy pisemnej). Struktura adresu bibliograficznego zależy od rodzaju pozycji, na którą chcemy wskazać.

Wydawnictwo książkowe Częstym i najprostszym przypadkiem będzie wydawnictwo książkowe, np. : J. Ziomek, Literatura Odrodzenia, Warszawa 1987 Tego typu adres zawiera: imię (zwykle w formie skrótu) i nazwisko autora, tytuł publikacji, miejsce i rok wydania (informacje te znajdziemy na początkowych bądź końcowych stronach wydawnictwa, przy czym nie należy mylić informacji dotyczących praw autorskich – też zawierają datę roczną – z informacjami na temat miejsca i czasu druku). Poszczególne pola adresu oddzielamy od siebie przecinkami (chociaż można spotkać się również z innymi sposobami segmentacji).

Jeżeli chcemy zaznaczyć, że zaznajomiliśmy się tylko z fragmentem bądź tylko fragment książki wykorzystujemy, wskazujemy to na przykład tak: U. Eco, Sztuka i piękno w średniowieczu, przeł. M. Olszewski i M. Zabłocka, Kraków 1997, s. 30 -35. U. Eco, Sztuka i piękno w średniowieczu, przeł. M. Olszewski i M. Zabłocka, Kraków 1997, rozdz. III. W powyższym przykładzie warto również zauważyć dodatkową pozycję, która informuje, kto przetłumaczył tekst. Informację taką wprowadzamy – w przypadku pozycji tłumaczonych – poprzez skrót „przeł. ” lub „tłum. ”.

Czasopisma i periodyki Równie często, co wydawnictwa książkowe, będziemy chcieli wykorzystać artykuły publikowane w czasopismach, wtedy zapis wyglądał będzie następująco: Cz. Zgorzelski, „Czerwone i czarne” Lechonia, „Pamiętnik Literacki” 1967, z. 1, s. 99 -120. S. Lichański, Dziedzictwo Konradowe, „Poezja” 1978, nr 11/12, s. 27 -35. W tym wypadku podajemy: imię i nazwisko autora, tytuł artykułu (jeżeli w tytule występują cudzysłowy przepisujemy je!), tytuł czasopisma (zwykle w cudzysłowie) oraz rocznik, zeszyt lub numer czasopisma oraz numery stron (opcjonalnie).

Niektóre czasopisma wydawane są w postaci tomów, wtedy zapis bibliograficzny wyglądać może tak: M. Tatara, Od poezji wieszczej do stereotypu, Rocznik Komisji Historycznoliterackiej, t. 7, 1969, s. 69 -93. Jak widać, pomiędzy tytułem czasopisma oraz rokiem wydania umieszczamy informację o tomie.

Wydawnictwa zbiorowe Niewątpliwie zetkniemy się również z wydawnictwami zbiorowymi (grupującymi prace wielu, tzn. więcej niż trzech, autorów). Jeżeli korzystamy z całej publikacji, zapis będzie wyglądał np. tak: Arcydzieła literatury polskiej, pod red. S. Grzeszczuka i A. Niewolak-Krzywdy, t. I, Rzeszów 1987. Rozpoczynamy więc od tytułu całej publikacji i podajemy jej redaktora (lub redaktorów). Jeżeli natomiast korzystamy tylko z jednej pracy zamieszczonej w wydawnictwie zbiorowym, powinniśmy zapisać to następująco: S. Jaworski, Co to jest arcydzieło literackie [w: ] Arcydzieła literatury polskiej, pod red. S. Grzeszczuka i A. Niewolak. Krzywdy, t. I, Rzeszów 1987. Podajemy autora i tytuł pracy i precyzujemy, gdzie została ona zamieszczona (używamy skrótu [w: ]).

Źródła internetowe Co jednak zrobić, jeżeli znaleźliśmy jakiś materiał w Internecie? Jak zwykle, zapis zależy od tego, w jakiej postaci znaleźliśmy dane informacje. Napiszmy np. tak: A. Kowalski, Uwagi nt. „Granicy” Z. Nałkowskiej [w: ] Serwis Internetowy „Skarbnica”, www. skarbnica. edu. pl. Częściej chyba spotkamy się z sytuacją, kiedy wykorzystujemy różne materiały zamieszczone w internetowych serwisach i nie zawsze autor wymieniony jest imiennie, napiszmy wtedy np. tak: Serwis Internetowy „Wszystko i nic”, www. wszystkoinic. pl. Czyli podajemy nazwę serwisu oraz jego adres internetowy bez przedrostka protokołu (http: \). Jeżeli serwis nazwy nie ma, napiszmy tylko „Serwis [Portal] internetowy” oraz podajmy jego adres.