Adam Mickiewicz Patron Naszej Szkoy Adam Mickiewicz najwybitniejszy
Adam Mickiewicz Patron Naszej Szkoły
Adam Mickiewicz najwybitniejszy twórca romantyczny, poeta, publicysta, działacz polityczny. (1798 – 1855)
Narodziny i dzieciństwo Adama Mickiewicza Zaosie – miejsce urodzenia Adam Mickiewicz przyszedł na świat 24 grudnia 1798 r. w Zaosiu. Jego ojciec Mikołaj był ubogim, niezamożnym szlachcicem. Wkrótce po narodzinach syna wraz z rodziną przeniósł się do Nowogródka, gdzie objął posadę adwokata przy sądzie powiatowym. Przyszły poeta rozpoczął tu naukę w szkole prowadzonej przez zakon dominikanów.
Młodość poety Po ukończeniu szkoły (1815) udał się na studia filologicznohistoryczne do Wilna. Utrzymywał się ze stypendium, które po ukończeniu studiów (1819) musiał odpracować jako nauczyciel szkoły powiatowej w Kownie (1819 – 1823).
W okresie studiów wraz z przyjaciółmi (m. in. Tomaszem Zanem, Janem Czeczotem, Onufrym Pietraszkiewiczem) założył Towarzystwo Filomatów (miłośników wiedzy) i Towarzystwo Filaretów (miłośników cnoty). Były to związki o charakterze samokształceniowym i spiskowym. Rękopis „Ody do młodości” Adam Mickiewicz [Public domain], undefined
Nieszczęśliwa miłość Drugim doświadczeniem młodzieńczym poety była nieszczęśliwa miłość do Marii z Wereszczaków. Na drodze do szczęścia kochanków stanęło zawarte w 1821 r. małżeństwo Puttkamerów. Zakochana w poecie Maria pozostała więc jedynie Marylą, uosabiającą w jego utworach romantyczny ideał miłości.
Więzienie i zesłanie Po wykryciu w roku 1823 organizacji filomackich władze carskie osadziły Mickiewicza w zamienionym na więzienie klasztorze bazylianów w Wilnie. Po procesie skazano go jesienią 1824 r. wraz z kolegami na osiedlenie się w głębi Rosji. Więzienie, proces i zesłanie - to kolejne etapy życiowych doświadczeń i charakterystyczne rysy romantycznej biografii poety. Z Wilna wyjechał najpierw do Petersburga, a następnie do Odessy i Moskwy. W warunkach rosyjskich Mickiewicz dojrzał ideowo i ukształtował się jako romantyczny poeta narodowy. Przymusowe oddalenie od kraju oraz długie podróże pogłębiały w nim poczucie wyobcowania i samotniczej misji patriotycznej.
Krym W czasie licznych wycieczek A. Mickiewicz miał okazję zetknąć się z kulturą orientalną i egzotycznymi krajobrazami. Wpłynęło to na jego wyobraźnię i wrażliwość literacką. Wówczas napisał „Sonety krymskie”.
Najważniejsze utwory Adama Mickiewicza W 1822 roku Tom I : „Poezje”, w nim najbardziej znane ballady: „Romantyczność”, „Świteź”, „Świtezianka”, „Trzech Budrysów”, „Lilie” W 1823 roku Tom II „Poezji” zawierał „Dziady” cz. II i IV, poemat: „Grażyna Powieść Litewska” W 1828 roku: „Konrad Wallenrod” W 1832 roku powstały „Dziady” cz. III W 1834 roku „Pan Tadeusz czyli Ostatni Zajazd na Litwie. Historia Szlachecka z roku 1811 we Dwunastu Księgach
„Pan Tadeusz” narodowa epopeja Polaków, święta księga wszystkich wygnańców
Wykłady w College de France Rozwinięte poczucie patriotyzmu skłoniło Mickiewicza do przerwania pracy w Lozannie i objęcia w 1840 r. nowo utworzonej katedry literatur słowiańskich w College de France w Paryżu. Jego wykłady cieszyły się ogromną popularnością wśród Polaków i cudzoziemców. Poeta przekazywał nie tylko wiedzę o kulturach słowiańskich, ale propagował polityczne idee napoleońskie, a następnie mistyczną naukę Andrzeja Towiańskiego.
W 1855 r. Adam Mickiewicz wyjechał do Turcji, by pomóc w organizowaniu oddziałów polskich do walki przeciwko Rosji. Zaraził się cholerą i zmarł w Konstantynopolu 26 XI 1855 r. Tam go pochowano, a rok później ciało przewieziono do Paryża.
Dopiero w 1890 r. prochy naszego narodowego wieszcza zostały sprowadzone do Krakowa i złożone w podziemiach katedry wawelskiej.
Pomnik Adama Mickiewicza w Krakowie
Portret Adama Mickiewicza. 1854 rok Olej na płótnie. Muzeum Literatury Warszawa
- Slides: 15