10 wybitnych polskich poetw i pisarzy Jan Brzechwa
10 wybitnych polskich poetów i pisarzy. Jan Brzechwa Julian Tuwim Maria Konopnicka Władysław Reymont Bolesław Prus Adam Mickiewicz Jan Kochanowski Henryk Sienkiewicz Czesław Miłosz Aleksander Fredro
Jan Brzechwa, właściwie Jan Wiktor Lesman, psedonim Szer-Szeń, Inspicjent Brzeszczot urodzony 15 sierpnia 1898 roku w Żmerynce, zmarł 2 lipca 1966 roku w Warszawie. Polski poeta pochodzenia żydowskiego, autor wielu znanych bajek i wierszy dla dzieci, satyrycznych tekstów dla dorosłych, a także tłumacz literatury rosyjskiej.
Julian Tuwim urodzony 13 września 1894 roku w Łodzi, zmarł 27 grudnia 1953 roku w Zakopanem. Polski poeta żydowskiego pochodzenia, pisarz, autor wodewili, skeczy, librett operetkowych i tekstów piosenek; jeden z najpopularniejszych poetów dwudziestolecia międzywojennego. Współzałożyciel kabaretu literackiego „Pod Picadorem” i grupy poetyckiej „Skamander”. Bliski współpracownik tygodnika „Wiadomości Literackie”. Tłumacz poezji rosyjskiej, francuskiej, niemieckiej oraz łacińskiej. Uchwałą Sejmu RP VII kadencji rok 2013 ogłoszony został Rokiem Juliana Tuwima.
Maria Konopnicka Maria Stanisława Konopnicka z domu Wasiłowska, kryptonim i pseudonim „Ko-mar”, „Jan Sawa”, „Marko”, „Jan Waręż”, „Humanus”, „Ursus”, „Mruczysław Pazurek” urodzona 23 maja 1842 roku w Suwałkach, zmarła 8 października 1910 roku we Lwowie. Polska poetka i nowelistka okresu realizmu, krytyk literacki, publicystka i tłumaczka. Na 25 -lecie pracy pisarskiej (1903 r. ) Konopnicka otrzymała w darze narodowym dworek w Żarnowcu koło Krosna na Pogórzu Karpackim.
Władysław Reymont Władysław Stanisław Reymont, właściwie Stanisław Władysław Rejment urodzony 7 maja 1867 roku w Kobielach Wielkich zmarł 5 grudnia 1925 roku w Warszawie. Polski pisarz, prozaik i nowelista, jeden z głównych przedstawicieli realizmu z elementami naturalizmu w prozie Młodej Polski. Niewielką część jego spuścizny stanowią wiersze. Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za czterotomową „epopeję chłopską” Chłopi.
Bolesław Prus, właściwie Aleksander Głowacki herbu Prus urodzony 20 sierpnia 1847 roku w Hrubieszowie, zmarł 19 maja 1912 roku w Warszawie. Polski pisarz, prozaik, nowelista i publicysta okresu pozytywizmu, współtwórca polskiego realizmu, kronikarz Warszawy, myśliciel i popularyzator wiedzy, działacz społeczny, propagator turystyki pieszej i rowej. Zmarł na atak serca w wieku 64 lat. Jego pogrzeb, który odbył się 22 maja 1912 w Warszawie, zgromadził tłumy wielbicieli talentu pisarza i przerodził się w wielką manifestację mieszkańców Warszawy. Prus został pochowany na cmentarzu Powązkowskim na grobowcu wzniesionym według projektu Stanisława Jackowskiego umieszczono inskrypcję „Serce serc”.
Adam Mickiewicz urodzony 24 grudnia 1798 roku w Zaosiu lub Nowogródku, zmarł 26 listopada 1855 roku w Konstantynopolu. Polski poeta, działacz polityczny, publicysta, tłumacz, filozof, działacz religijny, mistyk, organizator i dowódca wojskowy, nauczyciel akademicki. Obok Juliusza Słowackiego i Zygmunta Krasińskiego uważany za największego poetę polskiego romantyzmu (zaliczany do grona tzw. Trzech Wieszczów) oraz literatury polskiej, a nawet za jednego z największych na skalę europejską. Jeden z najwybitniejszych twórców dramatu romantycznego w Polsce, zarówno w ojczyźnie, jak i w zachodniej Europie. W okresie pobytu w Paryżu był wykładowcą literatury słowiańskiej. Znany przede wszystkim jako autor ballad, powieści poetyckich, dramatu Dziady oraz epopei narodowej, Pan Tadeusz uznawanej za ostatni wielki epos kultury szlacheckiej w Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Narodowy poeta Polski, Litwy i Białorusi. Działacz niepodległościowy, organizator polskich oddziałów do walki z Rosją, bonapartysta.
Jan Kochanowski urodzony 1530 roku w Sycynie, zmarł 22 sierpnia 1584 w Lublinie. Polski poeta epoki renesansu, tłumacz, prepozyt kapituły katedralnej poznańskiej w latach 1564– 1574, poeta nadworny Stefana Batorego w 1579 roku, sekretarz królewski i wojski sandomierski w latach 1579– 1584. Uważany jest za jednego z najwybitniejszych twórców renesansu w Europie i poetę, który najbardziej przyczynił się do rozwoju polskiego języka literackiego.
Henryk Sienkiewicz herbu Oszyk, urodzony 5 maja 1846 roku w Woli Okrzejskiej, zmarł 15 listopada 1916 roku w Vevey. Polski nowelista, powieściopisarz i publicysta; laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 1905 za całokształt twórczości, jeden z najpopularniejszych polskich pisarzy przełomu XIX i XX w. Najbardziej znane utwory to „Quo Vadis”, „Pan Wołodyjowski”, „Potop”, „ Ogniem i Mieczem”, W pustyni i puszczy”, „Krzyżacy”.
Czesław Miłosz urodzony 30 czerwca 1911 r. w Szetejniach, zmarł 14 sierpnia 2004 r. w Krakowie. Polski poeta, prozaik, eseista, historyk literatury tłumacz, dyplomata; w latach 1951– 1993 przebywał na emigracji, do 1960 we Francji, następnie w Stanach Zjednoczonych; w Polsce do 1980 obłożony cenzurą; laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury (1980); profesor Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley i Uniwersytetu Harvarda; pochowany w Krypcie Zasłużonych na Skałce. Przed II wojną światową Miłosz był poetą katastroficznym, uderzającym w ton wizyjny stylizacją na głos starotestamentowych proroków. Od innych twórców formacji Żagary odróżniał go kult klasycystycznych rygorów. Po wojnie jego poezja stała się bardziej intelektualna; wiązała się z ambicjami odbudowania trwałych wartości europejskiej kultury, sumienia i wiary. Literaturę pojmował wówczas jako drogę do ocalenia po klęsce poczucia człowieczeństwa. W latach 70. zaczęła w niej dominować tematyka religijna i kontemplacyjna. Jego książki zostały przetłumaczone na 44 języki.
Aleksander Fredro hrabia herbu Bończa urodzony 20 czerwca 1793 r. w Surochowie, zmarł 15 lipca 1876 roku we Lwowie. Polski komediopisarz, pamiętnikarz, poeta, wolnomularz, tworzył w epoce romantyzmu. Trzy lata później wziął udział w wyprawie Napoleona na Moskwę; otrzymał wówczas Złoty Krzyż Virtuti Militari. 8 listopada 1828 roku, po jedenastu latach starań, poślubił w kościele w Korczynie właścicielkę zamku w Odrzykoniu, Zofię Jabłonowską. Jego najwybitniejszymi utworami są „Zemsta”, „Paweł i Gaweł”, „Śluby Panieńskie”, „Damy i Huzary”.
Dziękuję za uwagę Mikołaj Pabis
- Slides: 12